Gisteravond noodgedwongen in het hotel geborreld en gegeten. In de omgeving van het hotel was niets dan een paar gammele winkeltjes.
Na 4 biertjes bleek het bier op te zijn en werd gevraagd of we al wisten wat we wilden gaan eten. Nou doe maar special ayam en sate ayam. Tijdens de soep die wij overigens niet besteld hebben, kwam Surya erbij zitten. Hij regelde meteen nog een biertje voor ons. Zelf dronk hij een glaasje met ons mee. Het eten was geen succes. Ben kreeg inderdaad zijn sate, echter met lontong (kleefrijst in blokjes), Ingrid kreeg witte rijst met een stukje kip die al aardig wat vlieguren achter de rug had. De smaak was overigens wel lekker. Tegen 09:00 uur gingen we naar bed.
Vandaag om 09:00 uur vertrekken we naar Padang al zou de afstand niet al te groot zijn. In Padang moeten we het vliegtuig naar Jakarta nemen om vervolgens door te vliegen naar Makassar (Sulawesi).
We rijden een weg met 44 haarspeldbochten (kelok) door rijstterrassen naar het Danau Minanjau. Ook al zijn we dichtbij, het meer blijft een vaag gebeuren vanwege de mist en de smog. Onderweg zien we nog aapjes langs de kant van de weg. We stoppen wel om een foto te maken, maar zijn ook bang dat ze ineens naar binnen springen. Ze zijn nogal opdringerig. In het meer liggen verschillende al dan niet grote viskwekerijen. Deze kwekerijen vormen een gevaar voor het meer, vanwege het vele voedsel dat deze mensen de vissen geven. Er wordt nl meer voer gegeven dan door de vissen wordt opgegeten, waardoor het meer verziekt raakt. We stoppen bij een zaakje met uitzicht op het meer en voor we het weten heeft Surya thee voor ons besteld. Op tafel staan allerlei lekkernijen waaronder een soort van kroepoek waar hele kleine visjes in zijn meegebakken. Ingrid proeft het, maar het kan haar niet bekoren. Wanneer de thee opgedronken is, rijden we door sawa's, landbouwgebieden, maar ook weer door tropisch regenwoud. Het lijkt erop dat hoe zuidelijker we rijden hoe mistiger het wordt. Jammer voor de foto's. Soms staan mensen midden op de weg om geld te bedelen voor een nieuwe moskee. Je zou denken dat er toch wel genoeg zouden zijn. Niet dus!
Het valt ons op dat bij scholen veel kraampjes staan waar scholieren, soto (soep), sate, of andere lekkernijen kunnen kopen. Overal zijn eigenlijk wel kraampjes waar wat te eten is. Of het ook alllemaal voor onze magen geschikt is weten we niet. Zoals we een paar dagen eerder hebben gezien, zien we nu ook veel honden die op een brommer vervoerd worden. Van Surya begrijpen wij dat deze dieren jacht maken op varkens die de gewassen van de boeren slopen. Oke, zullen we maar zeggen! Of het een special ras is of dat het ongelukjes zijn, maar we zien ook veel katten met korte staarten. Wanneer we weer de Sumatra Highway opgaan kruisen we een spoorwegovergang. Dit is de spoorlijn tussen Pariaman en Padang waar de stoomtrein nog steeds op rijdt. Helaas zien we de stoomtrein niet rijden. Je merkt echt dat we op een highway rijden, want het is behoorlijk druk met vrachtverkeer, wat het normale autoverkeer een beetje doet ophouden. We hebben nog 2 uur de tijd om op het vliegveld van Padang te komen.
Iets voor het vliegveld lunchen we nog even bij een Padang-restaurant. We bestellen een nasi rames. Er komen weer allerlei schaaltjes op tafel te staan. Veel vis dit keer, maar ook rendang wat we beiden heerlijk vinden. Ook hier weer alleen betalen waar je van gegeten hebt. Surya eet dit keer met ons mee.
Na het eten is het nog 5 minuutjes rijden voor we op het vliegveld zijn, waar we afscheid nemen van Surya.
In de vertrekhal is het even zoeken welke balie wij moeten hebben om in te checken voor Jakarta. Hier hebben we een stop-over om vervolgens naar Makassar te vliegen.
Er staat gelukkig geen lange rij en we zijn blij dat we op tijd zijn, want het inchecken levert wat problemen op. Toen de tickets werden aangeschaft bestond er nog geen luchthavenbelasting, wat nu wel het geval is. Ben legt geld neer, maar het personeel weet niet goed wat ze er mee moeten doen. Het geld dat we aan een man hebben gegeven die in een kantoortje verdwijnt zien we even later terug in de handen van een mevrouw. Na een kwartiertje komt deze dame met het geld weer terug en zegt dat we nog even 10 minuten moeten wachten. Inmiddels wil een ander personeelslid de koffers al op een band leggen. Gelukkig is ook de man die ons aan het incecken was zo alert omdat te voorkomen. Na ongeveer 3 kwartier zijn we dan toch eindelijk ingecheckt. Pfffff. En nu wachten op het toestel van Lion Air.
Het vliegtuig kwam later aan dan verwacht. Toen iedereen in het toestel zat, en wat is het voor sommige mensen toch erggggg moeilijk om het juiste stoelnummer te vinden, bleek dat een paar reizigers, die al waren ingecheckt, hun vlucht hebben geannuleerd. Dat betekent dat hun bagage, wat al in het vliegtuig zit, er weer uit gehaald moet worden. Dit heeft zo'n driekwartier vertraging opgeleverd. Maar goed, we zijn nu in Jakarta en moeten ongeveer 2 uur wachten voor de vlucht naar Makassar. Het vluchtnummer klopt trouwens niet met hetgeen we van de reisorganisatie hebben doorgekregen. We zouden dan ook een wat kortere stoptijd hebben. Het is niet anders. Op het vliegveld willen we nog wat drinken en wat eten. Eten lukt, maar een lekker koud biertje zit er niet in.

Geschreven door Ottengas.reizen