Het geluid van het feest dringt ook door in onze kamer. Niet dat je mensen hoort praten, maar wel het gedreun van de basgeluiden. Als het geluid ophoudt komen de brommertjes langs. Blijkbaar zitten we in het park aan de doorgaande weg naar de andere huisjes. Tida apa apa (ofwel geen probleeem), we hebben toch lekker geslapen. In de verte horen we de Gibbons (apen) zingen/brullen.
Vandaag om 07:00 uur ontbijt en om 07:30 vertrekken we naar Bukittinggi. Sipirok was eigenlijk een tussenstop omdat de reis anders te lang zou zijn. Sipirok is een middelmatig stadje.
Zonder dat er om gevraagd wordt krijgen we een continental ontbijt 3 geroosterde boterhammen, 1 gebakken eitje en op een schoteltje wat jam. We zullen het er mee moeten doen.
Om 07:30 uur vertrekken we. Het is erg bewolkt en koel.
We merken dat het zondag is, want het is erg rustig op straat, dus ook weinig verkeer.
Het is grappig dat je langs de kant van de weg Horas Horas leest. De Batak-mensen hebben een eigen taal, anders dan Bahasa, en Horas heeft veel betekenissen. Zo kan het terima kasih (dank je wel, in het Bahasa) betekenen, maar ook: Het ga je goed.
We rijden dan weer dorpjes door en dan weer door tropisch regenwoud. Het is echt prachtig. Wanneer we weer op de Sumatra-highway rijden wordt het verkeer aanzienlijk drukker. Er is, ook op zondag, veel vrachtverkeer. Langs de kant van de weg zien we veel kraampjes met snake-fruit. We rijden dus in het gebied waar deze vrucht groeit. Zo zie je in andere gebieden weer kraampjes vol met ananas of rambutan (lijkt op lychee). We rijden bijna een overstekende aap naar de andere kant van de wereld. Je ziet deze dieren verder weinig in de natuur. Wel aan een touwtje om kokosnoten uit de boom te halen. Zo ook bij de stop bij een botanische " tuin" (een stukje grond waar diverse kruiden, zoals nootmuskaat, peper, zijn geplant). De kruiden vinden we leuk om te zien hoe die groeien, maar de aap slaan we over. We drinken nog een glas thee voor we weer verder rijden. Af en toe stoppen we om een foto van het landschap te maken, wat echt prachtig is.
Het weer is aardig aan het opklaren, dus lekker met ramen open rijden. Soms trekken de meest vreselijke geuren aan je neus voorbij. Van een rioolgeur tot lekker vers gras en alles wat er tussen in zit. Wat de rioollucht betreft kan dat wel kloppen, want voor de huizen loopt een watertje. In dit watertje komt het riool uit en iets verderop zijn vrouwen de was aan het doen. Moet kunnen.
Ingrid begint steeds meer Indonesische woordjes te leren, zowel uit het " hoe en wat"-boekje, maar ook van Surya. Toch leuk om wat woordjes te kennen, maar ook te herkennen als je iemand hoort spreken.
Verder rijdend komen we langs een moslim-school/universiteit. In de omgeving staan, in onze ogen, grote hondenhokken. Dit blijken de verblijven van de studenten te zijn, wanneer het studentenhuis te duur is. We stoppen even om de benen te strekken, van het uitzicht te genieten en van de door Surya gekochte rambutan.
Tegen 12:00 uur komen we bij een restaurant aan waar we de lunch gaan gebruiken. Surya had gezegd dat dit restaurant bekend staat om \ zijn gado-gado en sate kambing. Jammer, hebben geen sate kambing (geit), dan ook maar geen gado-gado. We bestellen Sajoer Lodeh en nasi. Het was weer heerlijk. Zelfs de sambal is door Ingrid helemaal opgegeten. Super en dat voor 7,50 euro. Doe zo'n zaakje ook in Rotterdam.
Door de regering is een programma (2.0 voor de insiders) opgesteld om de Sumatra-highway te verbreden. Vandaar de vele opbrekingen. Ondanks de verbreding blijft het toch nog een smalle eenbaansweg, wat veel getoeter oplevert.
Om weer even de benen te trekken geeft Surya aan dat we naar het proces van het maken van Kula Djawa (bruine suiker) gaan kijken. Dit hebben we al in Bukit Lawang gezien, maar goed maakt niet uit. Wanneer we kijken blijkt dat het proces al zo goed als afgerond is. De ingedikte suiker wordt in ringen gegoten, waarna het op natuurlijke wijze gedroogd wordt. Na het drogen levert 1 ring 1 kilo samengesmolten suiker op. Toch wel grappig om even te zien.
Tegen 16:00 uur begint het echt te regenen, al dan niet met grote tussenpozen. Ook de hoeveelheid regen is wisselt. Van miezer tot noodbui.
Bij Bonjol steken we de evenaar over. Waarom, geen idee, maar we krijgen hiervoor een prachtig certificaat. Twee verkopers proberen ons een T-shirt te verkopen met daarop de evenaar. Wow! Hoe vaak wij niet over de evenaar zijn gereden!
Het is een lange reis want tegen 17:00 uur komen we in het 5 sterren hotel, The Hill, in Bukittinggi aan. Het is wel een groot, maar toch aangenaam hotel.
Wanneer we aan biertje zitten worden we van beide kanten van het hotel (voor en achterzijde) door een moskee verwelkomt. Dat zal morgenochtend nog feest worden.
Na de lange reis besluiten we in het hotel te eten. Morgen zien we wel weer verder.

Geschreven door Ottengas.reizen