Vandaag om 07:00 uur vertrekken we om naar Sanur (Bali) te rijden. We rijden door een gebied van Mahoniebomen, cacaoplantages en blikslagers. Overal kraampjes waar gieters, pannen, wadjangs, lepels, etc. van blik glimmend in de zon hangen. We stoppen bij een rijstveld waar mannen en vrouwen aan het oogsten zijn. Het is leuk om te zien hoe ze dat doen. Wanneer we hier foto's van maken komt een vrouw meteen om geld vragen. Dat is wel weer jammer dat ze dat doen. Iets verder ligt een trassifabriek, wat goed te ruiken is. Trassi is een garnalenpasta. Het is een gezellige en mooie weg waar we over rijden. Het is wel zo dat hoe meer we naar het oosten rijden hoe Islamitischer het is, wat ook aan het aantal moskeeën te zien is. Eerlijkgezegd zijn we met die moskeeën wel klaar. Wij vinden het niet fijn om hierdoor gewekt te worden. Het valt ons op dat veel vlaggen halfstok hangen. Ons wordt uitgelegd dat 30-9 een herdenkingsdag is van de Indonesische staatsgreep van 1965, een bloedig stukje vergeten geschiedenis waarbij naar schatting een half miljoen Indonesiërs omkwamen. In Bunyuwangi is de haven waar de boot ligt om ons naar Bali te brengen. We hadden een hoop chaos verwacht, maar dat valt gelukkig allemaal erg mee. We zien tientallen politieauto’s staan die ook naar de overkant gebracht moeten worden. Iets verder staan 2 trucks vol met politiemotoren. Op de vraag waarvoor dat is wordt als antwoord gegeven dat de APEC op Bali bijeenkomt. Wanneer de auto in het schip is geplaatst, gaan wij er uit en nemen alleen de noodzakelijke spullen, zoals paspoort en fototoestel mee. Het is een aardig ruwe zee en we zijn niet echt blij op de boot. De boot zelf valt nog wel mee ten opzichte van de roestbakken die iets verder liggen te wachten om aan te meren. De overtocht duurt niet lang, maar we moeten wel lang wachten voor we kunnen aanmeren. Het is dus nogal druk. Vanaf zee zie je een groot wit hindoeïstisch beeld staan. Bali is in tegenstelling tot Java Hindoeïstisch. Eindelijk kunnen we dan toch de boot af. Wanneer we het haventerrein verlaten moeten we meteen weer stoppen. Politiecontrole. Bij andere auto's moet de kofferdeksel open, etc. Wij moeten doorrijden naar een andere plek voor de controle. De chauffeur laat rijbewijs, het bewijs dat hij toeristen mag vervoeren zien inclusief een geldbriefje en we mogen doorrijden. Indonesië corrupt? Wel nee!
We zijn dus op Bali. We nemen de zuidkust om naar Sanur te rijden en komen door het Nationaal Park Bali Barat, waar ruime een halve eeuw geleden nog Balinese tijgers voorkwamen. Langs de kant van de weg zien we apen. Ook zie je vele kleine tempeltjes of offerbeeldjes. Ook voor ieder huis staat wel een tempeltje in de tuin. De een goudgekleurd en de ander alleen maar beton. We zien voorlopig geen rijstvelden, maar veel palmbomen. Het is opvallend hoeveel koeien er te zien zijn. Onderweg wordt de lunch gebruikt in een zeer rustig restaurant, maar met heerlijk eten. We kregen daar wel bezoek van een doofstomme man die souvenirs wilde verkopen, maar daar hadden wij gen belangstelling voor. Er zijn veel wegwerkzaamheden wat de reistijd wat lang maakt. We rijden nu over een slingerweg, waar ze op moment een tolweg aan het maken zijn die de slingerweg moet vervangen. Op veel plekken staan wel de meest afschuwelijke afbeeldingen. Grote paarden die een kar voortrekken waarop een meneer zich druk zit te maken (een soort Ben Hur) of een mevrouw die weelderig gekleed is. Niet onze smaak, maar dat hoeft ook niet. Wanneer we bijna in Denpasar zijn horen we hoop politiesirenes. Alle politie-auto’s die bij de haven stonden, rijden nu in een rij de straat door. Het lijkt erop dat iedere auto weer een ander soort sirene heeft. Sommige spreken ook nog via een megafoon. Misschien vond die persoon dat hij te weinig aandacht kreeg?! Tegen 16:00 uur (eigenlijk 15:00 uur. In Bali gaat de tijd weer een uur vooruit) komen we in het hotel Sari Sanur aan. Het ligt tussen de Jalan.Danau Tamblingan en het strand. Een hotel kan je het eigenlijk niet noemen. De ingang is een soort van poort waar ook de receptie is. Hierachter staan huisjes rond een zwembad. Ieder huisje heeft een eigen kleur en een kleine tuin, waardoor je veel privacy hebt. Wel lekker. Een restaurant of bar hebben ze niet. Wel wordt iedere dag de minibar met van alles en nog wat gevuld. We kunnen wel lekker voor de kamer op ons gemak wat drinken, lezen, verslag bijwerken, etc.. Wanneer je richting strand loopt kom je bij een restaurant wat wel een andere naam heeft namelijk Sand Beach, maar wel bij het hotel hoort. Ook een klein stukje strand met wat ligbedden behoort bij het hotel. Langs het strand heb je de nodige restaurantjes en winkeltjes. Omdat het op Bali verboden is te bedelen komen mensen nu langs om je te vragen bij hun winkel te komen kijken. Je moet vooral niet zeggen: “Straks”, want ze onthouden je gezicht en spreken je naderhand aan als je niet langs bent geweest. Ondanks dat we vlak bij de drukte zitten (ook al valt de drukte ons erg mee) hebben we in onze kamer hier weinig last van. Het is hier wel een paar dagen uit te houden. Zeker als Ingrid ziet wat voor soorten massages je kunt reserveren. Wanneer we willen gaan eten lopen we richting strand om te kijken waar het je het leukste zit en lekkerst er uitziet. Sommige zaken zien er heel luxe en toeristisch uit, maar er zit niemand. Anderen hebben eenvoudige tafels en stoeltjes op het strand, waarbij de ene zaak redelijk vol zit en de zaak er naast leeg is. We kiezen voor restaurant “Toot Sie” met tafeltjes op het strand. Het is er heerlijk zitten. Aan de kant een heerlijk zeebriesje (de Balizee) en voor ons een heerlijke maaltijd (nasi Campur) voor ons. Iets verder is een groot restaurant, met buffet waar ook allerlei traditionele dansen worden getoond. Van de muziek (gamalan) kunnen meegenieten. Omdat we het niet zo druk met mensen vinden dachten we eerst dat we misschien wat aan de vroege kant hebben gegeten. Maar wanneer we terug naar het hotel lopen dan is de drukte niet veel erger geworden. Voor ons helemaal prima. Voor morgen hebben we niets op het programma staan. Het zal zwembad/strand worden. Even helemaal niets is ook wel eens lekker.

Geschreven door Ottengas.reizen