Gelukkig waren we voor 06:00 uur al door allah gewekt. Snel even tandenpoetsen en dan op weg. Van het hotel is het ongeveer 10 minuten lopen naar de ingang van de Borobudur. We zijn er voor 07:00 uur, maar er staat al een behoorlijk rij voor de ingang. Subur weet op een slinkse wijze wat voor te dringen en ja, wij moeten hem natuurlijk wel volgen! Nadat we toegangskaartjes hebben gekocht krijgen we allemaal (zowel de mannen als de vrouwen) een sarong om. We willen graag een gids, zodat we een beetje idee hebben waar we naar gaan kijken. Er zijn hele boekwerken over de Borobudur beschreven. Het is dan ook teveel om hier uitgebreid op in te gaan. We kunnen alleen aangeven dat het een boeddhistisch heiligdom is. Er staat 504 vrijstaande Boeddha beelden die de 5 posities van Boeddha weergeven. 1. Boeddha Akshobya’s (“de Onverstoorbare”) die de handpalm van zijn linkerhand naar boven heeft gericht, terwijl de vingers van de naar beneden gerichte rechterhand de aarde beroeren. 2. Boeddha Amitabha’s (“het Onmetelijke Licht”), de handhouding van Boeddha wanneer hij in meditatie verzonken is, waarbij de handen met de palmen omhoog over elkaar heen in zijn schoot liggen. 3. Buddha Ratsnasambhava’s (‘de met Sieraden Geborene”), die de handpalm van de om laaghangende rechterarm met gestrekte vingers naar de kijker uitstrekt, terwijl de linkerhand naar boven gericht in zijn schoot ligt. 4. Boeddha Amoghasiddha’s (“de Verwezenlijker van Doelen”), zegen en bescherming komen hierin naar voren. 5. Boeddha Samantabhadra (“de Algoede”). Hier is Boeddha afgebeeld als leraar, die de weg naar de verlichting kent en toont. De gids weet bij ieder reliëf een verhaal te vertellen.
Het is prachtig. Helaas is het wat nevelig. Hierdoor zijn de foto’s, die van een afstand genomen zijn, niet echt denderend. Tegen 08:00 uur zijn we weer terug in het hotel waar we ontbijten. Daarna douchen, inpakken en wegwezen. We rijden naar een ander dorpje (Candirejo) om echt iets toeristisch te doen. We gaan met een andong (paard en wagentje) een kampong bezoeken. Voor we daar zijn, rijden we door papayavelden. De gids die we meekrijgen verteld eigenlijk hetzelfde als de gids August in Pangandaran. Welke bomen er groeien, welke bloemen en welke groenten. Ook nu weer bezoeken we een kroepoek fabriekje. Dit keer kroepoek van cassave. Van de vrouw des huizes krijgen we een grote zaak mee. Wat ons opvalt, is dat iedereen even aardig is. Niet alleen tegen ons maar ook onderling. Wat tijdens dit ritje wel wat minder was, was het feit dat de gids naar een rivier ging waar vrouwen zich net aan het wassen waren. Een gênante vertoning. De gids vertelde dat een deel van de rivier voor de vrouwen is die niet alleen zich zelf hierin wassen, maar ook de was doen, een ander deel voor de mannen en weer een ander deel voor de kinderen. Wat wel grappig is, is dat de regering voor een waterpomp heeft gezorgd. Deze waterpomp geeft echter alleen maar zoutwater, waar ze voor de landbouw dus niets aan hebben. Ze geven het water nu maar aan de dieren. We stoppen bij een traditioneel huis om thee te drinken. In dit huis staan ook gamelans. Hei is de bedoeling dat wij op de gamelans gaan spelen. De toetsen van de gamelan zijn genummerd en op een bord staat welk nummer je moet aanslaan. Het is een vrij eentonig liedje, maar toch wel grappig om hier eens mee te spelen. Na anderhalf uur zijn we weer terug bij het beginpunt. Nu op naar Jogyakarta of eigenlijk Turi waar ons hotel staat. In de omgeving van Magelang is nog veel te zien van de uitbarsting van de Merapi (Meru betekent berg en Api vuur) die in 2006 heeft plaatsgevonden. Veel mensen zijn hierdoor gedood, maar ook zijn nog stapels met as langs de kant van de weg, etc. te zien. In Jogyakarta, net zoals in de andere grote steden, grote chaos met brommertjes, auto's die van links en rechts komen. Rijden op de Jalan Malioboro waar allerlei winkeltjes en etenskraampjes zijn. We rijden ook langs fort Vredenburg en een gebouw van de Bank Indonesia. We vragen Subur te stoppen om nog even over deze straat te lopen. Zien we nog iets van de stad. Helaas is het fort op maandag gesloten. Een vriendelijk meneer die zegt gids van het museum te zijn, laat ons toch een heel klein stukje zien van het fort zien. Als hij vraagt waar we vandaan komen, inmiddels een standaard vraag die wij steeds horen, en we zeggen Rotterdam, dan vertelt hij dat hij vrienden in Hoogvliet heeft en wel in die en die straat. Jammer kennen we niet. Nu ik het verslag aan het schrijven ben is het half 6 en komt de regen met bakken uit de hemel. Weer eens wat anders dan het geluid van een moskee.
De gids zegt meteen dat we ook naar die en die batikfabriek moeten gaan. Hij schrijft meteen het adres op, ook al geven wij aan dat we daar niet naar toe zullen gaan. Tegenover het museum is de voormalige zetel van de Nederlandse residenten te zien. Tussen 1946 en 1949 fungeerde het gebouw als zetel van de revolutionaire regering. Nu wordt het onder de naam Gedung Negara gebruikt als gouverneurspaleis. We lopen verder de Jalan Malioboro in. Het is echt gezellig met al die eetkraampjes en al die brommers die geparkeerd staan tussen de paarden met wagens. Na een half uurtje lopen we terug naar waar Subur heeft kunnen stoppen en ons gedropt heeft. We rijden verder naar het paleis van de sultan. Ook hier hebben we een gids. De man vertelt enthousiast over de 10 sultans die het paleis gekend heeft. We zien het Gouden Paviljoen ofwel de troonzaal van het paleis, de glazen paviljoens en de bibliotheek. Daarnaast nog allerlei artikelen die de verschillende sultans tijdens bezoeken van buitenlandse hoogheidbekleders ontvangen heeft, collectie van traditionele gewaden van de sultansfamilie en uniformen van paleiswachters. En natuurlijk de Javaanse jongens. Het was de moeite waard om dit te zien. Inmiddels is het 14:00 uur wanneer we het paleis verlaten. De vraag van Subur is, gaan we naar het hotel of eerst wat eten. Doet u het laatste maar. Na even gereden te hebben stopt hij bij een housemade batikfabriek. Tegen over het fabriekje is een restaurant waar we gaan eten. Voor beiden een saté kambing (geit) met wat witte rijst. En het was weer zo lekker!!!!!! Na het eten brengen we een bezoek aan het fabriekje “Batik Plentong”. Door een mevrouw wordt precies uitgelegd hoe het proces van batik in zijn werk gaat. Eerst wordt met de hand een tekening overtrokken. De fijne lijnen worden met de hand ingeschilderd. Daarna ondergaat de stof verschillende keren het verfbad en wasbehandeling. Uiteraard worden we hierna na de winkel geloodst. Niet echt erg, want we wilden toch graag iets hiervandaan meenemen Maar de prijzen, niet normaal. Voor een beetje tafellaken ben je al gauw € 280,- kwijt. Aan de ene kant ook wel logisch als je ziet hoeveel handenarbeid erin zitten, maar het blijft toch wel erg duur. Het zijn 4 kleine zakdoekjes geworden, voor 160.000 roepia (ongeveer € 11,--) waar Ingrid nog iets mee wil doen Wat is nog even onduidelijk, misschien inlijsten? Tegen 15:00 uur gaan we echt naar het hotel. Volgens de reisorganisatie “Van Verre” zou het hotel ongeveer een half uurtje rijden van Jogyakarta liggen. Het is wel wat meer. Misschien een half uur als er geen verkeer is. Tegen 16:00 uur zijn we in het kleine maar authentieke hotelletje Joglo Plawang. Volgens ons zijn we weer de enige gasten, maar dat is dit keer niet zo erg. Er is veel antiek houtsnijwerk in de lounge. We worden vriendelijk ontvangen met een glaasje frisdrank met gembersmaak. Hierna worden we naar onze kamer gebracht. De wand achter ons bed is helemaal van houtsnijwerk, de badkamer is een balzaal met ligbad. Het is een leuk klein, lief hotelletje. Alleen nog even proeven hoe de maaltijden hier zijn. Ook nu weer zijn we min of meer gedwongen om in het hotel te eten omdat er geen andere eetgelegenheden in de omgeving zijn. De receptioniste wijst naar de lounge waaruit wij begrijpen dat dit ook de plek is waar gegeten wordt. Na het het verslag te hebben bijgewerkt en wat gedronken te hebben, bestellen we onze maaltijd. We nemen Mangut (vis in een heerlijke saus) en saté Sapi (beef). Voor morgen heeft Ingrid een traditionele Javaanse massage besteld. Ze is benieuwd.

Geschreven door Ottengas.reizen