Ook in dit hotel was weer een uitgebreid ontbijt, zowel lokaal als continentaal. Na het ontbijt nog even naar de kamer om de spulletjes voor vandaag op te halen. Het is de bedoeling dat we vandaag naar de nog actieve vulkaan Tangkuban Perahu gaan en daarna in Ciater zwavelhoudende bronnen. Wanneer we het hotel uitkomen, staat Subur ons al op te wachten. Ook nu weer is het bijzonder druk in de stad. Er is veel politie op de been, vanwege de nieuwe gouverneur van Bandung. Het is niet zo chaotisch als in Jakarta maar het scheelt niet veel. We rijden in een wijk waar veel koloniale huizen staan, zoals huize Betty etc. Ook zien we veel bordjes met gigi erop. Dit blijken tandartspraktijken te zijn. Weer een Indonesisch woord geleerd. We rijden via Lembang naar de Tangkuban Perahu. In Lembang zie je veel groentestalletjes langs te kant van de weg. Niet zo verwonderlijk want de omgeving wordt gekenmerkt door terrasvormig aangelegde fruitgaarden en groenten velden Je ziet hier trouwens ook veel konijnen (los of in kooitjes). Dit alles voor de saté Kelinci. Mocht je dat dus ergens eten (zover ons bekend niet in Nederland te verkrijgen) dan weet je dat je saté van konijn eet. Het hoeft hier dus geen kerst te zijn om Flappie opgediend te krijgen! Het is een prachtige (slinger) weg naar de vulkaan. Door bossen en langs theeplantages. Ook zie je veel eetstalletjes langs de kant van de weg. Ondanks dat we al vroeg op pad zijn, zien we toch al wat mensen hier eten. Ook zijn er veel hangmatten te koop, waarbij de verkoopster of verkoper de hangmat de hele dag grondig aan het testen is. Ergens langs de kant van de weg wordt in cement door de regering duidelijk gemaakt dat er een 2 kinderenbeleid van toepassing is. Dat betekent dat de regering 2 kinderen meer dan genoeg vindt. Subur geeft aan: “Dat is theorie en niet praktijk!” Zelf heeft hij 3 kinderen. Wanneer we bij de vulkaan aankomen, is het een erg toeristisch gedoe. Wanneer we uit de auto stappen worden we meteen aangesproken door mannen die ons wel de vulkaan in willen begeleiden. Laten wij daar nu net geen zin in hebben. Daarnaast staan er allemaal souvenirwinkeltjes die allemaal dezelfde troepelaria (kettingen, armbanden, kung-fu-poppetjes, etc.) verkopen, mannen die bontmutsen (konijn) proberen te verkopen. Vrouwen zijn alweer druk bezig met het bakken van tahoe, en andere snacks. Zoals gezegd is het nog redelijk vroeg en zijn de meeste kraampjes nog niet helemaal voor de verkoop klaar, zodat wij rustig langs de rand van de vulkaan kunnen lopen. Het is wel af en toe klimmen en dalen. Langzaam is de mist weggetrokken en kunnen we de vulkaan goed zien. Af en toe komt uit een spleet rook/stoom naar boven. De zwavellucht valt mee. Na ongeveer een uur rondgelopen te hebben, vertrekken we weer. Het aantal toeristen dat na ons is gekomen is aardig toegenomen. Onderweg naar de theefabriek stoppen we om nog wat foto's van het prachtige uitzicht te maken. De theepluksters die we onderweg tegenkomen willen wel met ons op de foto. Wij eigenlijk niet zo met hen (hoezo toeristen), maar ach als ze daar blij van worden. Het levert hen weer wat geld op en ons mooie plaatjes. Wij begrepen uit informatie die wij hadden gekregen over de theefabriek, dat deze op maandag gesloten zou zijn. Er wordt namelijk op zondag niet geplukt, vandaar dat er op de maandag geen aanvoer van thee is. We gokken om er toch naar toe te gaan en jawel de fabriek is open, maar niet volledig operationeel. We worden nog met 2 andere stellen samengevoegd zodat we met zijn 6-en een rondleiding krijgen door een bijzonder vriendelijke heer. Ondanks dat hij Engels spreekt is hij af en toe moeilijk te verstaan. Wat wij hebben begrepen verzorgd deze fabriek de thee voor Pickwick. Het was erg interessant om te horen hoe het proces van blaadje tot thee verloopt. Na de rondleiding krijgt een ieder een pakje thee van deze fabriek mee en konden we ter plekke ook meteen de thee proeven.
Hierna gaan we door naar de heetwaterbronnen in Ciater. Eigenlijk is het een spa waar je ook huisjes kunt huren. Voor veel inwoners van Bandung is dit een van de populairste weekendbestemmingen. Gisteravond werd al door Subur gezegd dat we onze badkleding mee moesten nemen incl. handdoek. We stelden zich er niet veel van voor en hadden ook niet het idee dat we echt zouden gaan zwemmen. Dit ingegeven door het feit dat alle bezienswaardigheden nogal toeristisch zijn. Maar ach, je bent er toch. Wat drukte viel het erg mee. Als er totaal 10 mensen waren, dan was het veel. Nadat we ons in ons zwemkleding hebben gehesen, komen we op de plek waar gezwommen kan worden. Het geheel bestaat uit 3 baden. Iets minder warm water, iets warmer water en heel warm water. Al het water is afkomstig van de Tangkuban Perahu en is geneeskrachtig. Wat zullen we nu gezond de reis verder vervolgen. We dachten eerst dat het wel erg naar zwavel zou ruiken, maar dat valt erg mee. Zwavel heeft namelijk de geur van rotte eieren. Niet echt lekker om hier naar te ruiken. Eerst gaan we voorzichtig het 1e bad in. De warmte valt nogal mee, dus op naar het 2e bad. Dit is wel erg lekker, maar toch ook nog even het derde bad voelen. Ook dit is heerlijk. Het is lekker ontspannend om even niets te doen. Zowel het zwemmen als het warme water maakt een mens wel dorstig.. Na zo'n warm bad is iets koels toch wel erg lekker. Na ongeveer een uurtje zijn we ons weer gaan omkleden en hebben we van de lunch, die bij de prijs inbegrepen was, gebruik gemaakt. Niet echt veel keus, maar toch wel lekker. Hierna weer terug naar het hotel. We hadden in een gids gelezen dat het een aanrader is om in het restaurant De Indische Tafel in Bandung te gaan eten. Toen we naar het hotel terugreden is Subur hier langs gereden om te kijken of het ver van ons hotel ligt. Gelukkig valt dat mee, want is het op loopafstand ongeveer 10 minuutjes. Waarschijnlijk zullen we vanavond daar wel gaan eten.
Morgen is het weer om 08:00 vertrekken om naar Pangandaran te gaan. Een lange rit waarbij onderweg niet gestopt wordt om te lunchen. We moeten voor onderweg dus voor een eigen lunchpakketje zorgen. In achter het hotel is een supermarkt waar we wat koekjes, drinken en chips in slaan. Wanneer we de supermarkt verlaten is het beginnen te regenen. Snel sprinten we naar het hotel terug. Op de kamer maken we het verslag verder af. Wanneer het is opgehouden met regenen, gaan we op zoek naar de Jalan Braga. Dit was ooit de fraaiste winkelstraat van Zuidoost-Azië. Helaas zijn de Art-Deco gebouwen in het verval geraakt of er hangen gigantische reclameborden voor de gevels waardoor het mooie niet meer te zien is. We zien nog wel een gebouw waarop in het Nederlands staat “ import en export van landbouwgereedschappen” en op sommige winkels staan nog andere vaag te lezen Nederlandse teksten. Geef toch wel een beetje een indruk hoe het hier vroeger was. Of dat vroeger ook zo was weten we niet, maar we zagen wel een vrouw met ontbloot bovenlichaam rondscharrelen en een jongetje, van hooguit een jaar of 10, lag in elkaar gedoken op een stoepje te slapen. Als je geen familie hebt, dan heb je het moeilijk.
Om van de ene kant naar de andere kant van straat te komen heeft even wat oefening nodig, maar vooral durf. Het licht staat wel op rood, maar sommige brommerrijders zijn wat keurenblind want voor hen blijft het groen. Het is een kwestie van je hand opsteken, goed blijven kijken en gaan. Het gaat ons goed af, al knijpen we het soms toch wel behoorlijk. Nadat we de Jalan Braga heen en weer hebben gelopen gaan we op ons gemak naar het restaurant De Indische Tafel. Het is een oud woonhuis in koloniale stijl. Naast de Indische gerechten zien we op de kaart ook bitterballen, blinde vinken en boerenkool stamppot. Het is een grappig zaakje. Binnen zijn kamers waar je met een gezelschap kunt eten. De voorkant van het huis bestaat uit een winkeltje waar ze allerlei koekjes verkopen en aan de andere kant is de keuken. Omdat het nog zo'n heerlijk weer is, eten we op de veranda. Het is een goed zaakje want het is een komen en gaan van de ' lokale’ bevolking. Het eten is weer heerlijk. Door hier te eten krijg je een beetje een idee hoe onze ouders hier geleefd hebben. Na het eten lopen we op ons gemak weer terug naar het hotel. Het verkeer is wel iets rustiger geworden, maar het oversteken blijft spannend. In het hotel nemen we nog een drankje. In de bar is dezelfde zangeres met een andere pianist aan het zingen resp. spelen. Het geluid is minder hard dan gisteren, eigenlijk wel aangenaam. Tot dat er hotelgasten zijn die denken te kunnen zingen en de zangers gaan vervangen. Voor ons een teken om naar boven te gaan.
Daarbij, we worden om 08:00 uur weer opgehaald.

Geschreven door Ottengas.reizen