Vandaag is het eindelijk zover.
Maleisia Airlines zal ons via Kuala Lumpur (Maleisië) naar Jakarta op het eiland Java (Indonesië) vliegen. Het eiland waar Ingrid terug gaat naar haar roots. Nadat zij in Paré geboren is en tweeenhalfjaar in Kediri gewoond heeft, is zij niet meer naar Indonesië terug geweest. Hoe zal het zijn? Herinneringen aan die periode heeft ze niet. Misschien nog herkenbare geuren? Wel weet ze nog de naam van de baboe (kindermeisje), Patmi. Zij zal inmiddels wel in de 70 zijn, als ze nog leeft. Vreemd om daar te lopen en een oude vrouw voorbij te lopen terwijl dat misschien wel Patmi is. De broer van Ingrid, die wel een paar keer is terug geweest, heeft haar al verteld dat het huis waarin Ingrid en haar familie in Kediri gewoond hebben niet meer bestaat. Hiervoor in de plaats is een grote kruising gekomen. Achter het bankgebouw, waar haar vader heeft gewerkt, is nu een flatgebouw gerezen. Verder vertelde hij dat Java wel een van de drukste eilanden van Indonesië is en waarschijnlijk niet te vergelijken met de rust, ruimte en het dierenrijk wat Afrika biedt. De laatste 14 jaren hebben we namelijk onze vakanties altijd in Afrika doorgebracht. We zullen het allemaal wel zien. Aan zin zal het ons in ieder geval niet ontbreken!

Om 07:00 uur staat de taxi klaar die, we kunnen wel zeggen zoals gebruikelijk, ons naar het station brengt. Op het perron is het even een gedoe. Op last van de politie rijden er namelijk tussen Delft en Den Haag geen treinen. Voor ons is het onduidelijk wat de reden hiervan is. Later horen we dat er een lijk op het spoor lag. We worden doorverwezen naar de Fyra die uiteraard vanaf een ander perron, maar ook over enkele minuten vertrekt. Snel met de toch wel zware bagage naar het andere perron hollen. We zijn niet de enigen die met deze trein mee moeten, de trein is behoorlijk vol. Het wordt een krappe staanplaats in het halletje. Maakt allemaal niet uit, als we maar op tijd op Schiphol komen en dat komen we. We hebben niet al te ruime zitplaatsen (14K en 14J) met weinig beenruimte. Om naar Jakarta te reizen, vliegen we over/langs Hannover, Kabul, Kandahar, New Delhi. Kazachstan, Calcutta, Bay of Bengal. We zijn nog maar net in de lucht of de lunch wordt geserveerd. Na de lunch nog een drankje en dan wordt al snel het licht in de cabine gedimd. Blijkbaar is de tijd gekomen om te slapen en dat om 14:00 uur. Echt lukken, doet dat dan ook niet. Wat opvalt, is dat er weinig Aziaten met deze vlucht mee gaan. Ook zieltjeswinners zijn met een zaklamp te zoeken. Blijkbaar valt er in Azië minder zieltjes te winnen dan in Afrika. Zo rond 16:00 uur Nederlandse tijd begint het buiten al donker te worden. Toch een vreemde gewaarwording. Tegen 03:00 uur, het is inmiddels alweer de volgende ochtend, krijgen we als ontbijt nasi of kleine aardappeltjes met vis! Kunnen we alvast aan de Indonesische eetgewoonte wennen, althans wat de nasi betreft. Nog een uurtje vliegen en dan landen we in Kuala Lumpur. Hier moeten we overstappen. Het is een mooi modern vliegveld. In eerste instantie kunnen we terminal niet vinden waar het volgende vliegtuig staat om ons naar Jakarta te brengen. Het blijkt dat deze terminal aan de andere kant van het vliegveld ligt. Er is een treintje (soort sprinter) die tussen de beide terminals rijdt. We hebben nog tijd om een kopje koffie te drinken, voordat we voor de volgende vlucht moeten inchecken. Ook deze vlucht zitten we behoorlijk krap en wij zijn nog niet eens van die lange mensen. Om ongeveer 09:00 uur zijn we dan eindelijk op onze eindbestemming, Jakarta. Het was een lange reis.
Na een visum gekocht te hebben, paspoorten te hebben laten controleren en geld gewisseld maken we kennis maken met Subur Saputra, onze chauffeur die ons over Java zal rijden. We hebben een mooi busje tot onze beschikking gekregen. Riant voor 2 personen. Als we het vliegveld verlaten ruikt het hier toch heel anders dan in Afrika. Veel kruidiger en ook het weer is hier anders. Warm maar vooral vochtig. Binnen de kortste keren is vooral Ben drijfnat. In eerste instantie ziet de omgeving er allemaal schoon en redelijk geregeld uit, maar hoe meer we in de stad komen des te chaotischer het allemaal wordt en verschijnen ook de eerste schamele huisjes. En een files, niet normaal! We dachten dat we in Nederland wel wat gewend waren!
Subur vertelt ons dat we pas om 12:00 uur kunnen inchecken. Zijn voorstel is om eerst de oude haven te bezoeken of wel Sunda Kelapa. In deze haven liggen mooie beschilderde vrachtzeilschepen. De bekroning van een bezichtiging van Oud-Batavia, waar deze plek een belangrijke handelshaven voor de Nederlander was. Tot nog toe worden deze schepen met de hand bevracht. Het is inderdaad leuk om te zien hoe deze oude zeilschepen nog met de hand worden bevracht. Een dat in de verzengende hitte. Als je hier rondloopt, lijkt de tijd stil te hebben gestaan, terwijl je in de verte de hoge gebouwen ziet opdoemen. Hierna rijden we verder door het oude Batavia. We stoppen nog voor een Oudhollandse brug, voor we een bezoek brengen aan het Fatahillahplein. Aan dit plein ligt het oude Gouverneurskantoor, wat uit 1627 stamt en wat nu het stadhuis is. Dit stadhuis dient ook als militair hoofdkwartier, gerechtshof en gevangenis. Tegenover dit gebouw staat Kafe Batavia. Een Nederlands koloniaal pand waarbij een mix van authentieke Indonesisch en Europees-Amerikaanse keukens, de nostalgische sfeer weergeeft. Omdat het nogal tempo-doeloe is, weten ze hier ook wel de prijzen naar te rekenen. Om toch de sfeer van toen te proeven drinken we hier wat. Het ziet er binnen echt nog uit zoals we de plaatjes van vroeger kennen. Een klein podium beneden en de trap naar boven, met aan de muur foto’s van allerlei beroemdheden die hier ooit geweest zijn, brengt je naar de bar. Na ons drankje te hebben genuttigd en Ben zijn hoofd opgehouden is met bloeden (hij heeft zijn hoofd aan een houten randje van een muur gestoten en heeft nu een winkelhaak in zijn hoofd) gaan we verder het met het verkennen van het plein. Rond het plein staan allemaal koloniale gebouwen en het is een drukte van jewelste. Overal treden mensen op en op het plein kan je ook nog leren fietsen. De fietsen zijn kleurig geverfd en van dezelfde kleur verf hangt er een hoed aan. Zeer kleurrijk allemaal. Vrouwen hebben hier hun eigen stalletjes met allerlei etenswaren. Hierna gaan we naar het Santika hotel. Het is een wat kil en zakelijk hotel wat iets buiten het centrum ligt, maar voor dat we er zijn! Wat een chaos met al die brommertjes die je links en rechts passeren. De stad kent rijbanen, maar de chauffeurs hebben zo hun eigen rijregels. Om gek van te worden. En dan al die uitlaatgassen. Veel brommerrijders hebben dan ook mondkapjes voor, wat echt niet verwonderlijk is.
Op het moment dat we dit allemaal aan het schrijven zijn, komen de moskeeën op gang. Van alle kanten worden we geroepen om te komen. Hoe zo Indonesië een islamitisch land, allaaaaahhhhhh!!! We zitten aan het zwembad met een duur biertje (Omgerekend in euro's € 5,-, maar het is er) een beetje bij te komen. In het zwembad zijn vooral kinderen aan het spelen. De moeders en ook sommige kinderen gaan bijna volledig gekleed het water in. Ze zouden weleens een blote arm of been kunnen zien. Maar plezier hebben ze en daar gaat het tenslotte om. Na het 2e biertje gaan we wat lopen, anders "storten" we in na een reis van ongeveer 23 uur. Van Subur hebben we een eetadresje vlakbij het hotel gekregen. Maar eerst gaan we toch even de omgeving een beetje verkennen. Eigenlijk hopen we om op een terrasje of iets dergelijks nog wat te kunnen drinken en dan het reilen en zijn van de straat bekijken. Overal zijn kleine eettentjes, waar met een doek het wat van de weg wordt gehouden. Je hebt dan niet meteen het idee dat je aan straat zit te eten. Er zitten nog bijna geen mensen in deze eetzaakjes. Misschien zijn wij te vroeg. Dat zal haast wel, want het is pas 17:00 uur. We willen wel in een dergelijk zaakje eten, maar dan moet de doorvoer van het eten wel goed zijn. Nu durven we dat nog niet. We gaan dan maar naar Simbad het aanbevolen restaurant. Helaas hebben ze hier geen biertje, maar wel lekkere gerechten op de menukaart. We gaan voor de kipsaté en de nasi goreng met seafood. De smaak is heerlijk. Na het eten gaan we terug naar het hotel nemen nog wat te drinken en gaan dan naar bed.

Geschreven door Ottengas.reizen