Tijdens de gamedrive, deze ochtend, hebben we niet alleen een prachtige zonsopkomst maar we treffen ook dezelfde groep leeuwen van gisteren aan. We kunnen ze dit keer veel beter zien dan gistermiddag. We zijn er weer als eerste bij. Helemaal goed. Het is zo een leuk gezicht als je ziet hoe die kleintjes met elkaar spelen. Al duidelijk is te zien wie de leider is. Ook nu blijven weer een tijdje naar het wel een wee van deze dieren staan kijken tot er, naar ons zin, teveel jeepjes bijkomen. Er zijn zelfs mensen die uit de auto stappen om de leeuwen nog beter te kunnen zien, terwijl een ranger van UWA(Oegandese Wildlife autoriteit) in de auto zit. De leeuwen houden deze mensen nauwlettend in de gaten. Ingrid denkt dat met twee sprongen de leeuwen deze mensen te pakken krijgen. Trouwens, wel goed voor de foto! In sommige parken is het toegestaan om uit de auto te stappen, maar in Queen Elisabeth is het verboden. Rare mensen heb je toch, of ze zijn levensmoe. Als we de weg verder volgen zien we nog een leeuw liggen die ook bij deze groep hoort. Het lijkt op een zandheuveltje als je de leeuw zo ziet liggen. Hoe bedrieglijk. We rijden langs een krater waar zout wordt gewonnen. Dit zoutwinnen en de daarbij behorende handel is een vrouwenzaak. De zogenaamd zouttuinen zijn eigendom van vrouwen. Het eigendomsrecht gaat dan ook altijd van vrouw naar vrouw. Zo een zouttuin kopen kan niet. Je kunt wel huren, maar dan moet de huurder wel weer een vrouw zijn. Bij deze krater strekken we even de benen. Als we weer instappen zien we, ver weg in het gras, een hyena. Het is dat Ben zag dat zijn staart bewoog, anders hadden we hem echt niet gezien. Blijkbaar heeft hij een prooi te pakken. Iedere keer steekt hij zijn kop even boven het gras uit om te bekijken of alles nog veilig is. Na verloop van tijd wordt hem toch te heet onder de voeten en loopt hij met een groot bot in de bek weg. Naast de gebruikelijke hertachtigen zien we nog wegvliegende kroonkraanvogels en ver niet veel anders. Wanneer we weer de brug oversteken om naar de lodge te rijden zien we bij het vissersplaatsje Katunguru een drukte van jewelste. Om plm. 10:00 uur zijn we weer bij de lodge waar ons een uitgebreid ontbijt staat te wachten. Tot de lunch hebben we de tijd aan ons zelf. Het is heerlijk zonnig weer dus Ingrid maakt hier meteen gebruik van door lekker in de zonnen wat te bruinen. Ben is in Kidepo wat verbrand en zit in de schaduw te lezen en te bekijken hoe vissers hun netten aan het binnen halen zijn. Het zonnetje brandt goed. De tijd gaat snel voorbij en voor we het weten is het weer lunchtijd en tegen 16:00 uur gaan we weer op gamedrive. We zijn nog niet goed en wel onderweg of de eerste donderklap valt. Het begint hard te waaien en de lucht wordt steeds donkerder. We rijden nu richting Mweya Lodge, wat a de andere kant van het park ligt en bosrijker is. Hier is de kans op olifanten groter. Ook de gigant forest hog zou hier te vinden moeten zijn. De eerste regendruppels vallen en niet veel later komt het met bakken uit de hemel. Van de dieren is weinig te zien. Ze schuilen waarschijnlijk voor de regen en als ze te zien zijn dan is het voor ons lastig vanwege de beslagen ramen. We besluiten weer terug te rijden naar het deel waar we vanochtend ook waren. Zo te zien is het daar nog droog. We rijden dat deel van het park nog niet in of het regent zo hard dat het lijkt of het hagelt, zo groot zijn de druppels. Op deze manier is er weinig lol aan. We besluiten dan ook weer terug naar onze lodge te gaan. Onderweg belt Bart Munting (eigenaar van Habari Travel) om te zeggen dat hij woensdag naar Kisoro komt. Het wordt dus geen bbq in het nieuw onderkomen “Gorilla Valley”, zoals in eerste instantie de bedoeling was. Jammer. Buiten het feit dat we dat erg leuk hadden gevonden om in het nieuwe onderkomen te overnachten, vinden we vier nachten in Kisoro nu ook wel erg lang. Nu we Bart toch aan de telefoon hebben, vragen meteen we om een alternatief. Van een andere groep Nederlanders hebben we gehoord dat zij in Nkuringo Safari Lodge hadden overnacht en dat dit helemaal geweldig was. Misschien ook een optie voor ons? Bart zoekt een oplossing. Tegen 18:00 uur zijn we weer in de lodge terug en rennen door de regen naar tent waar we in gemakkelijke stoelen ons drankje kunnen gebruiken. O ja, in de loop van de middag komt ook Isma (onze donkere big brother) met zijn groep binnen. Ontzettend leuk om hem weer te zien. Hij is aanzienlijk dikker geworden, maar nog steeds dezelfde verlegen lachebek. Betty had hem eerder gesproken en gezegd dat zij een paar dagen met ons meereisde. “O, Ben and Ingrid. They are my friends!”

https://youtu.be/5EUp0ayBDFs

Geschreven door Ottengas.reizen