Onder het zondagse muzikale gezang uit een kerkje ergens in de buurt, schrijft Ingrid dit verhaaltje. Zoals ze al eens eerder heeft geschreven is het Halleluja gehalte in Afrika hoog, dus ook hier. We hebben heerlijk geslapen na de lange vermoeiende dag van gisteren. Beiden horen we dat het buiten regent en beiden willen we dat niet hardop zeggen en blijven nog even liggen. We hebben de afgelopen dagen in Nederland toch wel regen genoeg gehad, dacht Ingrid zo. De nog steeds in de tuin rondlopende stipkippen vinden de regen ook niet echt fijn en tikken met hun snavel tegen het raam om binnen te mogen komen. Jammer voor ze. Op ons gemak douchen en kleden we ons aan. Het is fijn om even een paar dagen tijd te hebben om van de dagelijkse Nederlandse beslommeringen af te kicken. Door de regen lopen we naar het hoofdgebouw voor het ontbijt. Wat we de rest van de ochtend doen weten we nog niet. Rugzak voor de komende tijd wat reorganiseren, geld verdelen of gewoon wat lezen. Kortom: We zien wel, we hebben de tijd aan onszelf. Zo rond 13:00 uur is het opgehouden met regenen. Je voelt meteen de warmte van de zon, al schijnt deze nog niet echt uitbundig. Inmiddels is Betty gekomen om samen met ons en Jacob (een chauffeur) naar Annette te gaan. Het is ongeveer 15-20 minuten rijden als we bij het guesthouse African Roots aankomen. Het ligt aan de andere kant van Entebbe, richting Kampala. Enthousiast worden we door haar en Antonio (haar zoon) verwelkomd. Vol trotst laat ze haar huis zien. Mooie ruime kamers met toilet bad/douche. Ze heeft een suite met balkon, maar ook kamers waarbij douche en toilet gedeeld moeten worden. Achter het huis is nog een gebouwtje met een tweetal kamers en douches. Dit is meer bedoeld voor families. Het ziet er allemaal even schoon en netjes uit. Voor we het weten staan er koude biertjes voor ons neus en heeft zij ons een lunch voorgeschoteld. Op de melding dat we al geluncht hebben, heeft Annette geen oren naar. Op alle doorgenomen privé zaken ga we nu niet in, maar we kunnen wel zeggen dat het goed met haar gaat. Ze heeft haar leven na twee ingrijpende gebeurtenissen, weer op de rit gekregen. Haar ogen sprankelen weer en ze heeft lust en een strijdvaardigheid om van dit guesthouse iets moois te maken. Na de lunch lopen we naar Lake Victoria. Dit ligt plm. 5 minuten lopen van haar guesthouse. Langs de rand van het meer ligt gras met een strook zand. Ook zijn er wat zaakjes waar je wat kunt eten en drinken. Een leuke plek om te vertoeven. In de tussentijd is het lekker warm weer geworden en terwijl Antonio aan het zwemmen is (dit kan in Lake Victoria. Er is hier geen bilharzia) nemen wij een drankje en kletsen gezellig bij. Betty en Antonio kunnen het prima samen vinden en kletsen honderduit. Nadat ons drankje op is lopen we wat verder waar Jacob ons staat op te wachten om ons weer naar huis te brengen. We zetten Annette en Antonio bij haar huis af en spreken af dat we elkaar, voor wij weer naar Nederland vertrekken, nog even zien. Als we weer bij ons logeeradres aankomen, zien we dat de eettafels buiten gedekt, wat betekent dat we lekker buiten eten. Betty moet morgen voor onze trip naar Kidepo, inkopen doen en vraagt of wij zin hebben om mee te gaan. Altijd leuk om iets van het dagelijks leven mee te maken, dus spreken we de volgende dag om 15:00 uur af. Verder zien we wel wat we morgen gaan doen.

Geschreven door Ottengas.reizen