Van harte Hans met je verjaardag. We ontbijten laat 08:00 uur. Maar zoals gebruikelijk zijn we weer om 6 uur wakker na een rampzalige nacht. Het licht voor de tent bleef aan, dus Ingrid eruit op de lamp eruit te draaien. In de tussentijd is het ook beginnen te regenen. Nu Ingrid er toch uit is kan ze meteen een flap van de tent dicht doen, waardoor druppels naar binnenkomen. Ze kan er niet goed bij en steekt har voet iets onder tent, zodat ze net bij die flap kan. Op het moment dat ze dat wil doen wordt ze door een of ander beest in haar grote teen gebeten, waarbij het beest ook niet wil loslaten. Even paniek in het donker. Na veel gedoe is het dan toch gelukt om die flap los en naar beneden te krijgen. Als Ingrid in de tent terug is, ziet ze dat haar slipper vol zit met rode insecten die gemene schaartjes aan de voorkant hebben. Met deze schaartjes hebben ze dus in Ingrid haar teen gebeten. Deze schaartjes zijn zo gemeen dat haar teen zelfs bloed. Om te voorkomen dat Ingrid morgenochtend met een rode ontstoken teen wakker wordt, maar snel wat Steralon op de teen gedaan. Het is inmiddels aardig aan het regenen. In de verte horen we een leeuw brulen en uiteraard de hippos die in de rivierbedding aan het grazen zijn. Het geluid van de leeuw is nog niet verdwenen of we horen een olifant. Niet alleen buiten is het nat, maar ook binnen voelen we af en toe ook een druppel. Ja, en dan is toch zo weer 6 uur als we wakker worden van het gerommel van pannen en kannen van Raphael. We staan dan ook maar op. Het is inmiddels gelukkig wel droog. De insecten op de slippers van Ingrid zijn inmiddels ook weer verdwenen. Misschien wel weggespoeld in de regen. De teen van Ingrid is nog wat gevoelig maar gelukkig niet ontstoken of wat dan ook. Na het ontbijt pakken we onze spulletjes weer bij elkaar. Als we de tent af willen breken, verplaatsen we deze maar eerst zodat we kunnen kijken wat er nu onder de tent was. Het blijken termieten die bezig zijn een compleet nieuw termietendorp te ontwikkelen. BenC vertelt ons dat je in de termietenwereld soldaten (de verdedigers) en werkers hebt. De verdedigers zijn van schaartjes voorzien terwijl de werkers dat niet hebben. Het waren dus de soldaattermieten die Ingrid in haar teen hebben gebeten. Een boeiend geheel. Het is nog steeds een beetje bewolkt als we de campsite verlaten om naar Luambe NP te rijden. Luambe NP is onderdeel van South en North Luangwa en ligt tussen beide parken in. We behoeven niet weer de rivier over te steken, maar blijven aan deze kant van de rivier als we naar onze volgend park gaan. Het is erg bosachtig in deze omgeving. We zien onderweg nog wel een paar olifanten en af en toe een dorpje van helemaal niets. Een deel van de weg gaat over de airstrip en door rivierbedding. Om de doorgang door de rivierbedding wat gemakkelijker te maken, zodat auto’s niet vast komen te zitten, heeft men hier allemaal boomstammetjes neer gelegd zodat de auto wat meer grip heeft op het zand. Tegen 13:00 uur komen we in Wilderness campsite aan. De lodge, allemaal reeds opgezette tenten, is prachtig gelegen aan de rivier de Luangwa waar het vol ligt met nijlpaarden. Het zou fijn zijn als we, uiteraard tegen een zacht prijsje, van een van deze tenten gebruik zouden kunnen maken. Helaas. Alles is vol vanwege een groep mensen uit Singapore. Ze hebben nog wel ergens een kamertje vrij waar we voor $ 80,- pp en per nacht kunnen overnachten. Jammer voor ons. We zetten dan maar ons eigen tentje op. Ook langs de rivier, met uitzicht op hippo’s. Daar waar net nog 3 krokodillen lagen, lopen nu vissers hun netten uit te zetten. Heel fijn zo tussen de nijlpaarden en de krokodillen en alles wat wij niet kunnen zien. Om 15:30 uur hebben we afgesproken om het park door te rijden. Ben erg benieuwd naar wat we te zien krijgen. Ook dit park is qua landschap erg mooi. Het is bosrijk, met af en toe wat riviertjes. De wegen zijn wel erg slecht, ontzettend hobbelig. Tot nog toe is er wat dieren betreft weinig te zien. Op een gegeven moment gaan we het droge gedeelte van de Luangwa rivier in. Het is er erg zanderig. Het verbaasd ons dan ook niets wanneer we vast komen te zitten. BenC doet verwoedde pogingen om de jeep los te krijgen, maar helaas. Ook de opblaasbal die eerder wel ons heeft losgekregen, biedt geen soelaas. Hij besluit hulp te halen en wil naar de campsite lopen, wat niet zo heel ver van deze plek is. Zowel de auto is namelijk niet voorzien van een communicatiemiddel en BenC heeft ook geen satelliettelefoon. Lopen is dus de enige mogelijkheid om hulp te halen. Op de vraag of wij meelopen, doen we dat ook maar. Het begint al wat schemerig te worden en om de avond en nacht bij de auto door te brengen hebben we niet zoveel zin in. Daar waar we net op zoek waren naar o.a. leeuwen, lopen we nu langs de rivier terug naar de camping. Onderweg komen we een slaapplaats van hippo’s tegen. Wanneer het schemerig/donker wordt komen de nijlpaarden namelijk het land op om te eten en te slapen. Het is blijkbaar nu nog te vroeg voor ze. Wat dieren betreft komen we gelukkig verder niets tegen. Althans wat wij dan zien. Hoeveel oogjes zouden ons zien? Na ongeveer een half uurtje zijn we bij de campsite. Wij gaan de bar in voor een biertje, BenC vraagt hulp. Als we in de bar komen worden we door een Engels sprekende dame aangesproken. Uit haar accent blijkt ze een Nederlandse te zijn. Ze is de tafel aan het dekken voor een groep mensen uit Singapore die afscheid komen nemen nadat ze uiteraard weer goed werk in Zambia hebben gedaan. Om dit te afscheid te vieren komt er ook een lokale dansgroep optreden waarvoor ook wij worden uitgenodigd. We zullen wel zien. Eerst maar eens kijken hoe laat BenC terug is. Ook Raphael is mee te helpen. Gelukkig lukt dat allemaal want even later komt Raphael ons halen omdat het eten klaar is. Het lostrekken van de auto bleek een fluitje van een cent te zijn. Als je tenminste de goede auto hiervoor hebt. Na het eten blijven we nog even bij de rivier zitten en gaan daarna naar bed. Het is dan 21:00 uur en we horen nog steeds geen muziek van de dansgroep.

Geschreven door Ottengas.reizen