Beiden zijn we vroeg wakker en beiden hebben niet zo lekker geslapen. Vannacht nog een leeuw gehoord en wat nijlpaarden. Verder was het een erg rustige nacht. Op ons gemak gaan we nog even douchen en spulletjes bij elkaar rapen. In de tussentijd maakt Raphael het ontbijt klaar. Hij is aanzienlijk opgeknapt en heeft weer praatjes voor 10. In de loop van de dag zal dat weer minder worden. Na het ontbijt gaan we nog even naar de bar en receptie om onze rekening te vereffenen. Pipa en Richard (beide eigenaren van de campsite/lodge) komen afscheid van ons nemen. Ook van Laurent die in de bar ons van de nodige drankjes heeft voorzien. Laurent heeft het als homofiel zwaar in Zambia. In Zambia (overigens net als in Oeganda en wellicht ook andere Afrikaanse landen) is homofilie verboden is. Alsof je hierin een keuze hebt! We hebben het qua tijd gered, want om 08:00 uur vertrekken we. Als van de campsite rijden kijken we nog even om of we alles schoon hebben achter gelaten. Als dat niet zo is, dan wordt je volgens het briefje aan de kokodillen gevoerd. We rijden voor een deel dezelfde weg terug als we zijn heen gekomen. Het een snelweg dwars door het park. Het is een mooie geasfalteerde, maar wel saaie weg. Geen dorpje langs de kant van de weg te bekennen. In Mbewe tankt Ben benzine en in de tussentijd kijken wij of er nog winketjes open zijn om wat drankje te kopen. Helaas. Het is zondag en vele winkeltjes, maar ook de supermarkt is dicht. Geen 7*24 uur economie. Het bier dat we willen kopen is alleen in flesjes te verkrijgen wat het voor ons erg moeilijk maakt om meenemen. Het blijven dan ook bij de dure blikjes cola die we wel kunnen kopen. De slager is gelukkig wel open zodat BenC en Raphael nog even wat vlees voor de komende dagen kunnen kopen. Gelukkig is de jeep van een koelkastje voorzien, zodat het vlees voor een paar dagen goed bewaard kan blijven. Ook al is het natuurlijk geen vriezertje. Het vlees dat we bij de Mayukuyuku hadden afgegeven met het verzoek in de vriezer voor ons te bewaren was helaas bedorven. De generator had het begeven, dus de vriezer werkte ook niet. Kortom: vlees bedorven. Jammer. Vanaf Mbewe komen we op een gedeeltelijke asfalt en zandweg. Men is druk bezig om de zandweg van asfalt te voorzien. Ondanks het gehobbel is dit een gezellige weg. Er is zo her en der wat te zien. Op deze weg gebruiken we ook de lunch. We denken meteen wel tig nieuwsgierige kindertjes om ons heen te krijgen, maar dat valt gelukkig erg mee. Niets is zo pijnlijker dat jij zit te eten, terwijl kinderen met bolle buikjes naar je staan te staren. Wel is de weg bijzonder stoffig, dus zodra er een auto of vrachtwagen langskomt is het zandhappen. De lunch bestaat uit het bekende broodje met kaas en wat tomaat/ui met daarbij een sapje. Na een kwartiertje rijden we verder. Na een tijdje slaan we af en komen weer op een asfalt weg. Zo her en der staan kraampjes met fruit, groente en aardappelen. Ook BenC stopt om wat groente (winterpeen en sperziebonen) te kopen. Iets verder wordt weer gestopt voor honing. De prijs van de honing vindt BenC te duur dus rijden we verder. Soms zie je dorpjes waar ze alleen maar houtskool verkopen en verder helemaal niets en soms weer alleen maar tomaten. Tegen 16:30 uur komen we bij Forest Inn aan. Het is een plek die aan de snelweg Great North Road ligt wat het wat minder aantrekkelijk maakt zou je denken. Maar als je door de poort gaat merk je eigenlijk niets meer van de snelweg. We overnachten hier omdat de rit anders te lang is naar Kasanga NP. De huisjes (chalets) die er zijn, zijn eenvoudig maar schoon ingericht. Na een heerlijke douche waarin Ingrid al het stof van zich afspoelt gaan we naar de bar om een heerlijke koele Mosi te drinken en het dagboekje bij te werken. We eten vanavond voor de deur van ons huisje. Zeer decadent wordt ons eten door BenC en Raphael bezorgd. Hoezo koloniaal! We hebben wel afgesproken dat we morgenochtend gewoon bij hen gaan eten.

Geschreven door Ottengas.reizen