Na van het heerlijke ontbijt te hebben genoten, het overtrof tot nog toe alles, pakken we alles weer in en maken nog wat foto’s van colobus-apen die hier van boom naar boom springen. De weg tot Mia Mahiu is prima, mooi geasfalteerd. Daarna is het een hobbelige weg tot Narok waarna de weg nog slechter wordt en de omgeving steeds meer dor en kaal eruit ziet. Narok is overigens de plaats waar het bestuur over de noordelijke helft van het grondgebied van de Masai zetelt. Voor een deel is dit dezelfde weg die we al eerder van Lake Baringo naar Masai Mara hebben gereden. De lodge ligt in een ander deel van het park dan waar we eerst gekampeerd hebben. Dit betekent dat we nog langer deze vreselijke weg moeten volgen. We gaan nu ook naar een andere ingang. Vorige keer was het de Sekenani Gate, dit keer wordt het de Oloolaimutia Gate. Het is maar dat je het weet. Het is overigens wel een leuke weg waar je af en toe een Masai ziet lopen of een dorpje passeert.. Wanneer wij bij de lodge aankomen worden we door een Masai in vol ornaat verwelkomd met weer een warm opfrisdoekje en een glaasje sap. De lodge is minder luxe dan die in Naivasha (beide van de Sopa-keten), maar vinden we eigenlijk wel zo prettig. Ook deze lodge bestaat uit een hoofdgebouw waarin receptie, eetzaal en bar is. Voor het hoofdgebouw is een zwembad. Aan beide kanten van dit hoofdgebouw staan twee onder één kap huisjes. Aan onze kortademigheid merken dat we behoorlijk hoog zitten. Als de bagage naar onze kamer is gebracht gaan we lunchen. Wederom een buffet. Er zijn ontzettend veel Aziatische bezoekers Het is ook een behoorlijk gekakel, wat de eetzaal doet veranderen in een vreetschuur. Zeker als je de Aziaten ziet eten, wat eigenlijk meer op vreten en in de mondschuiven van voedsel is. Niet echt smakelijk als je, zoals wij, hier dichtbij zitten. De lunch was lekker, maar toch minder dan in Naivasha.

Om 16:00 uur is het weer tijd voor een gamedrive. Tijdens deze gamedrive zien we veel giraffen, waaronder 1 dode. Helaas is dat ook de natuur. De gieren die zich in de buik van de giraf hebben gewroet doen zich te goed. Verder hebben we een jakhals en elanden gezien. Als we in de lodge terugkomen, zien we binnen bushbabies rondlopen. Bushbabies zijn nachtdieren die in de schemering op zoek gaan naar voedsel, zoals bloemen, vruchten, stuifmeel, nectar, en honing van wilde bijen. Dit voedsel kunnen ze in dit geval makkelijk vinden, omdat medewerkers van de lodge die op speciale plekken klaar leggen.

Met Paul hebben we afgesproken dat we morgen de hele dag een gamedrive doen. Dus na het ontbijt weg, lunchpakket mee en ergens in de middag weer terug. Eigenlijk hetzelfde zoals we dat de vorige keer in de Masai Mara hebben gedaan. Zijn benieuwd of we ook net zoveel dieren gaan zien.

Ook hier is in de middag een bepaalde periode geen stroom en warm water. Dit zou na 18:00 uur weer moeten zijn. Helaas. Ondanks dat we het water 10 minuten laten doorlopen zoals is aangegeven, blijft het koud. Dit is wel erg jammer omdat het buiten ook niet al te warm meer is. Daarnaast wordt je van de reis ook erg stoffig. Na het eten gaan we kijken naar het voederen van de hyena’s. Wel wat tegen ons principe, maar wel weer leuk voor de foto’s. We zijn er veel te vroeg. In de bar praten we een tijdje met de Masai-meneer (Steven) die ons vanmiddag verwelkomde. Onder het poolbiljarten, wat hij nog steeds in vol ornaat doet, vertelt hij over de gewoontes van de Masai. Zo wordt het uitgerekte deel van het oor niet veroorzaakt door steeds meer zwaardere ringen in het oor te hangen, maar door een stukje kraakbeen uit het oor te halen. Hij woont 20 km van de lodge vandaan, met vrouw en twee kinderen. Het is erg interessant wat hij allemaal te vertellen heeft.
Het voederen van de hyena’s viel erg tegen. Voor je een hyena ziet heeft hij het stuk vlees al te pakken en is de bosjes in gedoken. Verder was er te weinig licht voor een mooie foto. Jammer. De volgende keer beter. Onderhand regent het.

Geschreven door Ottengas.reizen