We hebben doorgeslapen. Er waren dus geen hyena’s en luipaarden om ons wakker te maken. Het is weer een heerlijk uitgebreid ontbijt. Dat vinden de aapjes ook, want hongerig en smekend kijken ze ons door de gesloten ramen aan of wij niet iets aan hen kunnen geven. Helaas.

Ondanks dat het volgens zeggen weer niet ver rijden is vertrekken we toch bijtijds. We volgen de weg via Thompson Falls en Nyahururu tot GilGil waar we weer de weg oppakken die van Mombasa naar Oeganda loopt. Iets buiten Nyahururu koopt Paul aardappelen voor thuis. Deze blijken goedkoper te zijn dan in Nairobi. Het is dan handig dat je een chauffeur, als echtgenoot hebt, die het land doorrijdt en zo goedkoop kan inkopen. In de riviertjes die we onderweg zien, wordt van alles en nog wat gewassen, vrachtwagens, brommertjes, maar ook de was en kindertjes. Bij GilGil stopt Paul bij een winkel waar je geld over kunt maken. In Afrika kennen ze nog geen automatische betalingen en aangezien het weer het begin van een nieuwe maand is, moeten er betalingen plaatsvinden. De weg van Mount Kenya naar Nyahururu is nieuw en goed te rijden. Maar de weg van Nyahururu naar GilGil is vreselijk. Naast de weg ligt de spoorlijn die ook naar GilGil gaat. Wederom de vraag of deze spoorlijn ooit gebruikt wordt. Het is een groenrijk gebied waar we door rijden. Het is zondag en toch zien we kinderen in schooluniformen. Paul vertelt ons dat dit kinderen zijn die op internaten zitten en nu naar de kerk lopen. Tijdens de rit vraagt Paul of we vandaag of morgen zin hebben in een boottocht over Lake Naivasha. We hebben hier wel oren naar, ondanks dat we het best prijzig vinden. $ 35,-- pp. We zijn tegen 13:00 uur in Naivasha en doen maar meteen de boottocht. Volgens Paul hebben we hier genoeg tijd voor. Met z'n tweeën worden we naar een boot gebracht. Wij zijn de enigen in de boot. Waarschijnlijk is het daarom ook prijzig, omdat je per boot betaalt. Na vertrek gaan we direct naar de plek waar de nijlpaarden zich bevinden. Een van de nijlpaarden is niet van ons gecharmeerd. Het probeert ons aan te vallen en blijft ons achter na zitten. Gelukkig is de motor van ons bootje sneller dan het nijlpaard. Iets verder langs het meer is een groot grasveld waar vele families hun zondag doorbrengen. Je kunt er op een dromedaris rijden, maar ook zeilen of met een waterscooter het meer op. Uiteraard is dit natuurlijk alleen voor de blanken mogelijk. Tussen de mensen van de zeilvereniging zie je geen enkele donkere medemens. In een van de bomen zien we een visarend. Onderweg heeft de bootsman wat visjes meegenomen om de visarend te lokken. We hopen dat wanneer hij een visje in het water gooit de visarend deze komt oppikken. Jammer voor ons. De visarend heeft, denken we, al genoeg visjes gegeten vandaag. Wij zijn namelijk niet het enig bootje dat de visarend wil voeren. Besloten wordt om eerst aan land te gaan om wat tussen de gnoes, giraffen en zebra’s te lopen voordat we een tweede poging doen. Als we aan land gaan krijgen we meteen een gids mee die ons uiteraard eerst langs een kraampje laat lopen waar de kraaltjes en kettinkjes weer te koop liggen. Hier hebben we geen behoefte aan. Het is erg leuk om zo tussen de dieren te lopen. Ze zijn het blijkbaar gewend, want ze rennen niet meteen weg. Volgens onze gids is in dit deel van het park ook een stuk van de film Out of Africa opgenomen. Als we een uurtje gelopen hebben gaan we weer terug naar de boot voor een 2e poging om visarend te voeren. In de tussentijd hebben we een andere visarend ontdekt die het visje wel oppikt. Of de foto gelukt is moeten we maar even afwachten, want het gaat zo snel. De tijd van het boottochtje zit er bijna op, dus varen we weer naar het beginpunt. Langs de waterkant zien we nog diverse vogels. Op een van de eilandjes in het meer zien we nog een waterbok en wat pelikanen. Intussen is het over 14:00 uur en we hebben eigenlijk wel trek. Naar de lodge is het toch nog wel een driekwartier rijden. We hopen maar dat we daar nog kunnen lunchen.

De lodge is een en al luxe. Het is de mooiste die we tot nog toe hebben gehad. Het ligt in mooi park waar giraffen en hertachtigen rondlopen. De lodge bestaat uit een hoofdgebouw waar het restaurant, bar en receptie is. Daarnaast staan er losse gebouwtjes rond het grasveld. Deze gebouwtjes bestaan uit vier kamers. Twee boven en twee onder. Wij krijgen een van de bovenste. Een kamer en badkamer, zo groot, echt niet te geloven. Een kingsize bed, tv, groot balkon met uitzicht op het veld en dus ook de dieren die er lopen. Wel is gezegd dat wanneer je na 19:00 uur je kamer verlaat je de receptie moet bellen voor begeleiding. Deze begeleiding is nodig vanwege de nijlpaarden die in de schemering het land opkomen. Het is allemaal super chique, maar gaan vanwege de tijd toch in korte broek lunchen. De lunch is namelijk tot 14:30 uur en dat is het allang geweest. Tijdens de lunch valt er een gigantische regenbui. We hebben geluk gehad met ons boottochtje. Minder gelukkig is een aantal dat wat later kletsnat van de boottocht de lodge binnenkomen. Het regent niet alleen buiten, ook in de lodge ontstaan zo her en der wat plasjes. Typisch Afrikaans. Ze bouwen wat, maar plegen geen onderhoud.

Na de lunch en als het weer droog is lopen we nog wat rond. Het is echt een mooie locatie. Er lopen waterbokken en giraffen vrij rond. Tijdens de wandeling ontmoeten we nog Nederlanders. Maken er nu, maar ook na het eten in de bar een praatje mee. Zij komen net uit de Sopa-lodge Masai Mara waar wij morgen naar toe gaan. Na ons wandelingetje, waarbij we nog een waterbok zagen, nog even heerlijk in onze riante badkamer douchen voor we weer richting het hoofdgebouw lopen. Het is nog geen 19:00 uur, dus zonder begeleiding gaan we die kant op. ‘s-Avonds wanneer weer naar onze kamer gaan lopen we wel met begeleiding en horen in de verte het geluid van nijlpaarden.

Geschreven door Ottengas.reizen