Iets voor 07:30 staan wij al helemaal bepakt en bezakt klaar en is het wachten op Paul. Paul is helaas nog niet te zien. De portier vraagt zich bezorgd af of hij iets voor ons kan doen. We vertellen hem dat we op Paul van Safari Destination wachten, maar dat het nog geen 07:30 uur is, dus alles kan nog goed komen. De portier gaat toch naar buiten om te zoeken. Even later komt hij naar ons toe met de melding dat Paul ons buiten staat op te wachten. Lekker bij de hand. Ook dit keer is het een busje waar we mee op reis gaan.

Als we ons boeltje hebben ingeladen gaan we op pad. Net als de vorige keer is het weer een heel gedoe om Nairobi uit te komen. Een en al file. Het lijkt Nederland wel.

Via Nanyuki rijden we naar Samburu door ananasplantages en amandelbomen. Naast de verschillende plantages is ook Coca-Cola hier goed vertegenwoordigd. De vele reclames geven aan dat we vooral Cola moeten drinken. Het is een leuke weg die wij rijden waar veel te zien is. We rijden nu links om Mount Kenya heen in plaats van rechts zoals we naar Meru NP zijn gereden. Onderweg wordt er door Paul gestopt bij een loods waarin allerlei curiosa te koop is. Iets wat we zelf moeten ontdekken want Paul is niet echt spraakzaam en vertelt ook niet wat de bedoeling van deze stop is. Het is meer rotzooi dan dat er mooie spullen in deze loods verkocht worden. We zijn dan ook snel uitgekeken. Paul is echter in geen velden en wegen te bekennen. Als we even zoeken zit hij in het bijbehorende restaurantje koffie te drinken en een sigaretje te roken. Niks mis mee, maar het zou prettig zijn geweest als hij dit even had verteld. Wij wachten rustig tot hij weer bereidt is verder te rijden.

Onderweg vertelt Paul af en toe iets, wat soms erg moeilijk te verstaan is. Hij praat erg zacht en niet even duidelijk. Het is even wennen, zullen we maar zeggen.

We rijden verder en komen langs Kartantina. Een plek die wij ons nog kunnen herinneren van 12 jaar geleden. Het is vooral de markt OP de spoorlijn die ons hieraan herinnert. Er is dus zelfs een spoorlijn en station. Of er ooit een trein heeft gereden of nog rijdt valt te betwijfelen. Nu in ieder geval niet, want anders was er geen markt op de spoorlijn. Logisch toch! Van bos- en landbouwgebied komen we nu in een gebied waar het een en al droogte is. Af en toe rijden we een hutje voorbij, maar dat is het wel zo’n beetje. Een mooi zicht op Mount Kenya zit er helaas niet in. Hij ligt in de wolken verscholen. En weer gaan we de evenaar over.

Zijn het niet de diverse plantages en kassengebied waar we langs rijden dan zijn het wel de verschillende kerken die we passeren. Anglicaans, Baptisten, 7 Advent, Jehova Getuige, Katholieke, Hindoe, moskee. Je noemt het en het is er! Je zou toch denken dat door al deze religies Afrika er beter voor zou staan.

Tegen 14:00 uur komen we in de Samburu Sopa Lodge aan. Buiten het restaurant bestaat de lodge uit verschillende 2 onder 1 kap huisjes die in een cirkel rond een drinkplaatsje staan. De weg naar de lodge rijdt door een deel van het park waar helaas weinig te zien is. Bij aankomst in de lodge worden verwelkomd met een warm vochtige doekje om ons wat op te frissen en een glaasje vruchtensap. Na het inchecken, waar Paul nog bij is, vertrekt Paul met de mededeling dat we om 16:00 uur een gamedrive gaan doen. Of we tegen die tijd klaar willen staan. Onze bagage wordt door twee sterke mannen naar het ons toegewezen huisje gebracht. Wel een beetje raar om met je rugzak een lodge in te gaan. Het huisje ziet er goed uit. Binnen staan 2 grote bedden, is er een mooie badkamer (met warm water) en een terrasje met 2 ligstoelen. Even wat anders dan het tentje van de afgelopen 11 dagen. Na het wegbrengen van de bagage gaan we naar de eetzaal voor de lunch. We krijgen een tafeltje aangewezen dat een mooi uitzicht op de drinkplaats biedt. De lunch bestaat uit een buffet met allerlei lekkers. Soep, salades, warme maaltijden en natuurlijk een uitgebreid dessert. Het is overdadig. Na de lunch gaan we naar ons huisje om een beetje aan te rommelen, wat te lezen en te zonnen. Tussen 13:00 uur en 17:00 uur is er geen stroom, dus het opladen van batterijen, etc. moet wachten totdat we weer terug zijn van onze gamedrive.

Om 16:00 staan we klaar voor de avond gamedrive. Het is een stukje rijden naar de plek waar we tot nog toe de meeste dieren hebben gezien. We zien giraffen en olifanten en op het einde worden we nog getrakteerd op een luipaard in een boom. Onze dag kan niet meer stuk. Je zult je misschien afvragen of het niet vervelend is om weer terug te zijn op de plek waar je ongeveer 11 dagen geleden ook was? Neen, het is niet vervelend of saai of wat dan ook. Iedere keer zie je, soms andere dieren, of andere gedragingen van de dieren. Het is nooit hetzelfde. Voor ons dus zeker niet vervelend.

Geschreven door Ottengas.reizen