Het is weer zoals gebruikelijk een vroegertje. Alles moet weer ingepakt worden voor onze rit naar de Masai Mara die we via de highway en het plaatsje GilGil rijden.

De Masai Mara is een natuurreservaat in het zuidwesten van Kenia. Het woord Mara betekent “gevlekt”. Waarom dit gebied zo genoemd is, is niet helemaal duidelijk.. Waarschijnlijk vanwege de massale seizoenstrek wanneer enorme aantallen gnoes en zebra’s als miljoenen stipjes over de vlakten trekken. Deze seizoenstrek is een grote attractie voor de toeristen. Bij de laatste telling die tijdens deze trek gedaan is leverde dat 1,4 miljoen gnoes, 550.000 gazellen, 200.000 zebra’s en 64.000 impala’s op. Het is 1800 km2 groot en het is een onderdeel van de Serengenti-vlakte.

Binnen het park is een uitgebreid net van onverharde wegen die in de droge tijd door alle soorten auto's te berijden zijn. In de regentijd echter zijn de wegen zelfs voor een vierwiel aangedreven auto moeilijk begaanbaar. Masai Mara ligt op 1500 tot 2100 meter hoogte. Het landschap bestaat voornamelijk uit grasvlakten met daarop af en toe acacia's en rivierbos. Er stromen drie belangrijke rivieren door het park, te weten: de Talek, Sand en de beroemde Mara. De komende dagen zullen we naar deze rivier rijden in de hoop iets van de oversteek te zien. We verheugen ons erop. Als je de beelden van de tv kent dan schept dat verwachtingen.

We zien onder weg naar het park veel “loslopende” zebra’s. Hoe dichter we bij de Masai Mara komen des te isolator het landschap wordt. Het is één grote kale vlakte. In de verte zie je af en toe een rood stipje. Deze rode stip is een Masai, herkenbaar aan de rode dekens die zij om zich heen geslagen hebben, die zijn vee aan het hoeden is. De Masai is een nomadenstam, die geen landsgrenzen kent. Ze leven in Oost Afrika, voornamelijk in Kenia en Tanzania. De Masai eten bijna alleen maar vlees van hun vee, zoals koeien, geiten en schapen. Wilde dieren en vis of kip staan niet op hun menu en ook producten van de landbouw werden vroeger nauwelijks gegeten. Tegenwoordig eten de Masai ’s ochtends een pap gemaakt van maïsmeel. Ze eten niet veel groenten en fruit, maar zijn toch blijkbaar goed gezond.

De Masai drinken ook de melk van hun vee. In droge tijden, wanneer de koeien weinig melk geven, drinken ze ook wel bloed van de koeien. Dit gebeurt volgens een speciale traditie. Er wordt een gezonde koe uit de kudde gezocht, de hals wordt afgebonden met een riem en met pijl en boog schiet de eigenaar van het dier in de hals. Het bloed wordt opgevangen in een kalebas tot er ongeveer een halve liter in zit, dan wordt de wond dicht geduwd, zodat het bloeden stopt. De koe mag weer naar de kudde en leeft gewoon verder. Deze koe wordt zeker 4 weken met rust gelaten om zijn krachten te laten herstellen. Bij het bloed wordt melk gedaan en dat mengsel wordt opgedronken, het geeft de Masai kracht. De huiden van het vee worden gebruikt voor de huizen en van de botten maken ze bijv. kammen. De Masai verzamelen ook honing van de grondbijen, want de Masai houden van zoete dingen.

Je zou verwachten dat de weg naar een van de meest bekende parken goed zou zijn. Niets is minder weer. De weg is echt Afrikaans. Meer gaten dan asfalt. Op een gegeven moment is er eigenlijk geen weg meer. We hobbelen zo door tot we tegen de middag bij de weg de campsite komen. De weg hiernaar toe is nog erger dan de weg die we eerder gereden hebben. Je kunt het eigenlijk niet eens meer een weg noemen. Soms moeten we stoppen om een kudde koeien voor te laten gaan die door een Masai wordt gehoed.

Het is een relatief kleine campsite. Maar het belangrijkste is dat de tenten al opgezet zijn. Het zijn ruime tenten waarin 3 bedden met matrassen staan. Wat wil je nog meer. Er zijn zelf douches met warmwater.

Na de lunch is het even relaxen, zoals Wilson dat altijd noemt. In de tijd dat wij aan het relaxen zijn, is Martin, een van de medewerkers van de campsite, ons busje aan het wassen. Het is blijkbaar toch wel belangrijk om een schone bus te hebben. Aha!

Om 16:00 uur gaan we op onze 1e game drive in de Mara. Naast diverse leeuwen en leeuwinnen zien we gnoes, wrattenzwijn, etc. Niet slecht voor zo’n 1e keer.

Als we weer op de campsite terugkomen zijn er intussen ook andere gasten. 3 Chinezen uit Boston die 2 dagen Serengeti, 3 dagen Masai Mara en 10 dagen Marokko doen. Hun vakantiedagen zijn dan voor het gehele jaar op. Het blijkt dat zij maar 15 vakantiedagen hebben. Daar moeten wij toch echt even niet aan denken, met onze 4 weken Kenia. Ze moeten wel lachen als we zeggen dat ze eigenlijk Japanners hadden moeten zijn. Overal snel een foto maken en weer doorgaan naar de volgende plek. De bewakers hebben intussen een vuurtje gestookt waar zij zich lekker bij verwarmen. Het is vanavond eigenlijk wel koel. Het heeft sinds het einde van de middag geregend. Op sommige momenten leek het wel een wolkbreuk. Waar vanmorgen de campsite nog een zandbak was, is het nu behoorlijk glibberig. Als je naar het toilet of tent wilt dan moet je goed uitkijken dat je niet wegglipt. Na het eten gaan we bij de Chinamerikanen en het vuur zitten. Even een beetje bij komen van de kilte voor we onze tent opzoeken. Lekker warm..

Geschreven door Ottengas.reizen