Zoals al eerder geschreven 06:00 uur op. Even een kop thee/koffie en dan de jeeps in (we gaan met de andere groep) naar de pont om ons naar het National Park te laten brengen. We zouden naar de pont kunnen lopen maar vanwege de dieren is het te gevaarlijk en mag dat dus niet. Het duurt even voor de motoren van de pont starten en de auto's erop mogen. Om het park te bezoeken moeten we met een pont de Witte Nijl over. Het is een korte vaart waarbij wij de zonsopgang mogen bewonderen. Een prachtig gezicht als je de zon zo over het land ziet opkomen. Als stadsmensen maken we dit in Nederland niet dagelijks mee. De vorige keer dat we in dit park waren hebben we voor het merendeel met de auto in de modder vastgezeten. Nu is dit gelukkig niet het geval en kunnen we van het park genieten. Het Nationaal park Murchison Falls is een park in het noordwesten van Oeganda en strekt zich landinwaarts uit vanaf de oever van het Albertmeer. De Witte Nijl stroomt van oost naar west door het park en heeft wilde watervallen en stroomversnellingen. Het 3860 km² grote park is genoemd naar de Murchison watervallen, die weer genoemd zijn naar de Schot Roderick Murchison, oprichter van de Royal Geographical Society; het park wordt ook wel Kabalega Falls National Park genoemd. Het ligt op ongeveer 6 uur rijden van Kampala. In het park leven o.a. Rothschild-giraffen, olifanten, nijlpaarden, buffels, hartebeestenen, waterbokken, Oeganda kobs, oribi’s, wrattenzwijnen, bavianen, pata’s aapjes en diverse soorten vogels. Het wild heeft zich gedeeltelijk hersteld van de slachting door stropers en soldaten van Idi Amin. Het park grenst aan het Budongo Central Forest Reserve (waar we gisteren de chimp-walk hebben gedaan), het Kaduma Game Reserve en het Aswa-Lolim Game Reserve. We zien inderdaad giraffen, maar ook olifanten en alle andere genoemde diersoorten. Tegen 12:00 uur gaan we weer terug naar de pont. We moeten op tijd zijn want de volgende gaat pas om 14:00 uur en voor de middag staat een boottocht op het programma. Als we op de campsite komen gaan we eerst maar onze lunch bestellen. We hebben eigenlijk wel trek, na alleen een kopje koffie/thee om 06:00 uur. Terwijl we op de lunch wachten genieten we van het zonnetje. Ook de andere groep is intussen teruggekomen. Zij hebben een ander deel van het park bezocht, maar zijn dezelfde soort dieren tegen gekomen.Na de lunch is het weer tijd om te vertrekken. We gaan weer naar de pont. Deze keer gaan we niet met de pont maar met een boot naar de watervallen. We gaan wat vooraan zitten omdat het motortje van de boot behoorlijk wat herrie maakt en stank achterlaat. We varen langs de kant en zien geweldige krokodillen, nijlpaarden, diverse vogels en natuurlijk weer de diverse herten. De lucht begint behoorlijk te betrekken en in de verte horen we gerommel en zien we lichtflitsen. Het is te hopen dat dit niet onze kant op komt. Helaas, ja dus! Het begint ineens enorm te waaien en grote regendruppels vallen op ons neer, ondanks dat het bootje een overkapping heeft. Donder en bliksemschichten volgen elkaar bijna naadloos op. Lekker op het water!? We gaan maar wat meer naar de oever om te schuilen. De schipper doet hard zijn best om ons zo droog mogelijk te houden door zeil aan de zijkant van de boot te spannen. Helaas helpt dat weinig. We slaan reddingsvesten om ons heen in de hoop toch nog wat droog te blijven. Omdat dit niet voorzien was hebben wij natuurlijk geen regenjacks bij ons. Binnen de kortste keren zijn we dan ook doorweekt. Op de vraag of we wel of niet door moeten varen, besluiten we toch verder te gaan. De watervallen zijn niet zover meer. Het doorvaren is de moeite waard. Met een geweldig geraas stort het water naar beneden. Het is een prachtig gezicht. We blijven een tijdje hier naar kijken. Als iedereen het weer mooi genoeg gevonden heeft, gaat de boot naar de kant. De andere groep gaat namelijk naar de bovenkant van de waterval lopen. Wij laten ons echter naar het beginpunt terugvaren. Op de terugweg is weinig te zien. Ook dieren zijn waarschijnlijk gaan schuilen voor de regen en het onweer. De zeldzame schoenbekooievaar laat zich dan ook niet zien. Wanneer we weer bij het beginpunt zijn, staan Annette en Isma ons op te wachten. Annette had graag meegewild maar vanwege plaatstekort ging dat helaas niet. Met dit onweer en regen heeft ze dat achteraf niet erg gevonden. Gelukkig heeft het in de banda's niet ingeregend, ondanks dat er zo her en der wat ramen openstonden. Ingrid heeft tussen de middag nog even een wasje gedaan. Annette heeft deze binnen gehaald en is het nu droog. Dank je, Annette. Ingrid heeft het koud en gaat zodra ze in de banda is lekker onder de warme douche staan om weer wat bij te komen. Het water wat op de campsite voor de douche en toilet wordt gebruikt komt van de rivier. Het ruikt dan ook niet echt lekker en het ziet wat bruin. Maar het is al lekker dat er water is. Helemaal fruitig en fris gaan we naar het restaurant om wat te drinken en de wandelaars op te wachten. Tegen 18:00 uur komen ze terug. Moe maar voldoen. Het bleek toch een hele klim te zijn geweest. Tegen 19:30 uur gaan we weer met elkaar eten. Tijdelijk voor de laatste keer. Klinkt raar, maar een paar dagen zien we elkaar niet. In Kibale zullen we elkaar weer tegenkomen.

Geschreven door Ottengas.reizen