06:00 uur op en tentje afbreken, ontbijten en om 07:30 uur op weg naar Nxai Pan. Nxai Pan National Park in Botswana is een noordelijk gelegen zusterpark van en heeft een oppervlakte van 2.578 km². Nxai ligt op 136 km van Maun langs de Maun - Nata weg. Gweta ligt op 65 km. Het park zelf is alleen bereikbaar langs een zandweg, zodat het avontuur alleen met een 4x4 kan worden beleefd. Het Nxai Pan National Park bestaat grotendeels uit een droge zoutpan, een overblijfsel van het uitgedroogde Makgadikgadi meer en is begroeid met gras en acacia's. Er zijn de enorme en eeuwenoude Baines baobabs te bewonderen. Het gebied met de baobabs werd aan het park gehecht in 1992. Het is een wisselend landschap waar we langsrijden en waar we de eerste struisvogel zien. Onderweg moeten we stoppen en door een bak met …… ja wat is het, lopen als bestrijding tegen mond- en klauwzeer. Ook de losse schoenen moeten door deze bak gehaald worden. Voor de jeeps is een aparte bak waar door heen gereden moet worden. In Gweta/Natal proberen we de lekke band te laten plakken die het in de voorgaande dagen begeven heeft. Het zal niet de eerste keer zijn dat we op zoek zijn naar een garage. Helaas is er geen stroom, dus geen gereedschap om de band te plakken en op te pompen. Wij worden bij een shop bij een benzinestation gedropped, terwijl Toff op zoek gaat naar een garage om de band alsnog geplakt te krijgen. Het zal moeilijk worden, want na de feestdag van gisteren is ook vandaag iedereen vrij. Bij de shop kunnen we drinken en eten kopen. Hier ontmoeten we ook een aantal Nederlandse mannen die op motoren Zuid-Afrika/Botswana rondrijden. Heel moedig van deze toch niet meer hele jonge mannen. Na ongeveer een uur komt Toff weer terug. De band is gemaakt, alleen het oppompen niet helemaal. Met een compressor aangesloten op de accu moet dit alsnog gebeuren. Het lukt, maar eeeerrrrgggg langzaam. Als er voldoende lucht in zit gaan we weer verder. We rijden over veel zandwegen en ik kan je zeggen dat het echte zandwegen zijn! Je kunt hier inderdaad alleen met een 4x4 auto doorheen komen. Over deze wegen gaan nog wel trucks. Deze trucks vormen sporen waardoor het weer voor een jeep erg lastig rijden is. Maar het lukt ook al hebben we weer een ??????? Ja, lekke band. In de bloedverzengende hitte in de middle of nowhere met geen enkel plekje in de schaduw staan we dan. De zon staat op zijn hoogst, dus ook de jeep biedt geen enkele schaduw. Als ik het over pech met de jeep heb, dan gaat het over een van beide jeeps waarmee wij rondrijden. Soms heeft de jeep van Toff pannen of de jeep waar Kiddy in rijdt. Het maakt niet uit, we zullen toch op elkaar moeten wachten. Dus ook nu weer. Iets verder staat een andere jeep vast in het zand. Een aantal mensen is bezig de jeep los te kunnen maken. Duwen, trekken, zand wegscheppen. Het blijkt niet te lukken. Gelukkig komt een andere jeep er aan om deze jeep eruit trekken. Inmiddels is onze band verwisseld en volgen we het spoor naar boven, de heuvel op. Gelukkig neemt Toff het spoor welke naast het spoor van de jeep die net vast zat loopt. Met veel kabaal door de 4x4 halen we de top en kunnen hierna redelijk rustig verder rijden. Ook al blijft het erom spannen of we wel of niet vast komen te zitten. Het is even zoeken naar de plek waar we kunnen overnachten. Het is ons eerste bushcamp. Op een heuvel onder de bomen hebben we een plek in de pan gevonden. We zetten de tenten weer op en richten deze weer in. Hierna gaan we naar Baines Baobab, terwijl de crew een gat aan het graven is voor het toilet en voorbereidingen treffen voor het diner. De Baobab is reusachtig grote boom die meer dan 1000 jaar oud kan worden. De baobab of apenbroodboom boom is één van de weinige bomen in de tropen die zijn bladeren verliest. Hij wordt gekenmerkt door een erg dikke stam waar boven relatief dunne takken zich uiteen spreiden. De stam is veel dikker dan die van de meeste bomen. Deze 7 indrukwekkende baobabs, ook wel de slapende zusters genoemd, werden voor het nageslacht vereeuwigd door de artiest/avonturier Thomas Baines op 22 mei 1862 toen hij samen met James Chapman reisde van Namibië naar de Victoria Watervallen. Het is een prachtig gezicht. De omgeving is echter bijzonder droog. Zelf de aarde barst en ontstaan er schillen. We rijden rond en komen op plekken waar de grond bijzonder zacht is. Zo zou er zelfs een jeep in de aarde compleet weggezakt en verdwenen zijn. Ook wij moeten oppassen om niet vast te komen zitten. En ja wel, vast. Gelukkig krijgen we met elkaar de jeep weer los uit de rulle aarde. Helaas zien we weinig van de dieren waarmee Djoser deze locatie aanprijst. Jammer, fout seizoen. Bij terugkomst op de site staat er weer een heerlijk diner rond het kampvuur klaar. Ladies First!

Geschreven door Ottengas.reizen