Vandaag is het een feestdag in Botswana. Het is Onafhankelijksdag. Op 30 september 1965 werd Botswana onafhankelijk van Groot-Brittannië. Voor ons geen reden om uit te slapen, want om 06:00 uur gaat de wekker. Om 06:30 uur moet alles in de jeep gepakt zijn. Het is een vroegertje, omdat we op tijd bij de pont willen zijn die ons naar Botswana zal brengen. Maar voordat we vertrekken willen we dit keer eerst nog even ontbijten. En jawel, de kok is op tijd! Een lekker omeletje en scrambled eggs. Om 07:30 uur rijden we weg. Het is een goed geasfalteerde weg waar we over heen gaan. Bij Kazungula nemen we de pont die ons over de Zambezi naar Botswana brengt. Kazungula is een niets betekenend grensdorpje op het vierlandenpunt tussen Botswana, Zimbabwe, Zambia en Namibië. Voor de pont staat een gigantische rij vrachtwagens te wachten om de oversteek te kunnen maken. Er kan echter maar 1 vrachtwagen per rit over, dus opschieten voor hen doet het niet. Nu zijn het ook wel hele grote vrachtwagens. De vrachtwagens bestaat uit een cabine, dan een lange trailer en daaraan weer een lange trailer. Eigenlijk kunnen er 2 kleine auto’s op (jeeps en 1 lange vrachtwagen). Nadat alle formaliteiten zijn uitgevoerd, paspoorten stempelen, etc. lopen wij naar de pont. Toff gaat met de jeep in de hoop dat hij als eerste over mag. En jawel, dat lukt. Nadat de jeep op de pont staat mogen wij ook aan boord. Als je de pont ziet kan ik mij ook heel goed voorstellen dat hier vaak ongelukken mee gebeuren. Wat een gammel ding. Een brug zou toch wel stukken makkelijker cq efficiënter zijn. Maar efficiëntie en Afrika is een combinatie die naar mijn idee nauwelijks werkt. In Kasane doen we boodschappen. Kasane is  een bedrijvig stadje met een aantal, banken, garages, winkels en een paar lodges. 4 Kilometer buiten de stad ligt de luchthaven. Tijdens de reis zal blijken dat we blij zijn dat het vliegveld dichtbij ligt. Het is de bedoeling dat de reizigers zelf voor water, frisdank en /of bier moeten zorgen. Om dit te kunnen doen moet er echter wel eerst geld gewisseld worden. Dit levert nogal wat problemen op. De pinautomaat accepteert niet de pinkaarten die wij bij ons hebben. Ook het wisselkantoor blijkt gesloten te zijn. Met behulp van een lotenverkoper komen we bij een Chinese winkel in elektronische apparaten. Zij willen wel dollars omwisselen in Zambiaanse Kwatches. Helaas hebben zij niet voldoende geld om dit voor ons allemaal te kunnen doen. Er vindt een levendige handel plaats in het aankopen van water, etc. in combinatie met het onderling wisselen van dollars. In ieder geval heeft iedereen water (toch wel het belangrijkste), wijn, bier, frisdrank, etc. kunnen kopen. In de tijd dat wij boodschappen hebben gedaan heeft ook Toff en zijn crew boodschappen gedaan. Na ongeveer een uur komt Toff terug met een 2e jeep en maken we kennis met zijn vrouw Kiddy en de crew Dandy, Captain en Tabo. Onze boodschappen worden ingeladen en nemen we in de verschillende jeeps plaats om op weg te gaan naar Elephant Sand. Dit is eigenlijk een niet geplande tussenstop omdat de rit naar Nxai Pan eigenlijk ondoenlijk lang is. Onderweg is het een dorre en droge boel. Door diverse branden lijkt de omgeving zwart. Ook nu weer is er brand. Het stuk land waar Toff en Kiddy hun huis willen gaan bouwen wordt door brand bedreigd. Captain wordt bij dit stuk land afgezet om de plastic buizen voor de watertoevoer die in opslag liggen, veilig te stellen. Wij rijden door en bij het eerstvolgende benzinestation stoppen we om de lunch te gebruiken. Dandy maakt heerlijke sandwiches met komkommer en tomaten voor ons klaar. In de tussentijd rijdt Toff terug om Captain op te halen. Bij terugkomst blijkt dat de schade gelukkig allemaal mee viel. Na de lunch pakken we de boel weer in en rijden verder naar Elephant Sand. (http://www.elephantsands.com ). Onderweg zien we weinig dieren, maar wel veel vogels. Tegen het einde van middag komen we bij de campsite aan. Het is een mooie plek met douches, toiletten, zwembadje (allemaal zoutwater), bar en is gelegen aan een drinkplaats voor dieren. Kan leuk worden vanavond. Voor het eerst maken we gebruik van de tenten. Het zijn de voor ons inmiddels bekende koepeltentjes die eenvoudig op te zetten zijn. Ondanks dat Toff aangeeft dat je niet zelf je tent hoeft op te zetten, doen wij dat wel. Vele handen maken licht werk, toch? De tent die je nu hebt is ook de tent die je de komende tijd van jou is. Hetzelfde geldt voor de hoofdkussens. Overigens is dit voor ons de eerste keer dat er naast de matjes ook hoofdkussen worden geleverd. Je bent tijdens de reis dus zelf verantwoordelijk. Voor tent, hoofdkussen en matjes. Na het opzetten van de tent en het inruimen hiervan neemt Ingrid een douche. Heerlijk na een warme en stoffige dag. Ben en een aantal anderen zitten inmiddels bij de bar aan een lekker koel drankje. Hierna gaan we terug naar de tenten waar Dandy ondertussen het diner heeft bereidt. Kip met rijst, pompoen en een groente salade. Ook hierbij is door zowel Toff als Dandy aangegeven dat Dandy geen helpende nodig heeft. Dit is voor Ben en mij eigenlijk wel een luxe. Bij onze vorige reizen werd altijd wel een helpende hand vereist. Na het eten gaan we terug naar de bar. Hier bekijken we met elkaar de video van Eric en Stamatis die tijdens hun raft-avontuur op de Zambezi gemaakt is. Het zit er bijzonder spectaculair uit, maar wij zijn blij dat wij dit niet gedaan heb. Af en toe kijken we naar de drinkplaats of we misschien dieren zien. Helaas, het is er erg stil.

Geschreven door Ottengas.reizen