Vandaag geen reisdag dus alles op ons gemak. Zoals gisteren is afgesproken gaan Ria, Ina en Ingrid naar het ziekenhuis. Eerst een brommertje scoren. Het ziekenhuis ligt verder dan Ingrid had gedacht. Met een paar enigszins wat beurse billen komen we in het ziekenhuis aan. Iedereen is blij Ria weer te zien “The nurse from Holland!!!” Eerst krijgen we koffie in de dokterskamer, waar we in eerste instantie even wat onwennig elkaar aankijken. Hierna gaan we opzoek naar degene met wie Ria de til-technieken les heeft afgesproken. We krijgen dan al een eerste indruk van het ziekenhuis, urinestank, plastic matrasjes zonder iets, kinderkamer met bedjes aan bedjes, hoge ramen. Het blijkt rustig in het ziekenhuis te zijn, er staan geen bedden op de gangen. Eindelijk dan toch de mevrouw gevonden die ons naar het leslokaal van de verpleeg(st)ers brengt. Het is leuk te zien hoe Ria les geeft. In eerste instantie is Ingrid de patiënt maar snel volgt een van de leerling. De leerlingen zijn zo onderdanig en praten zo zachtjes dat het moeilijk is om hen te zeggen dat ze wat minder vriendelijk tegen de patiënten moeten zijn. Het is natuurlijk wel de bedoeling dat de patiënten meewerken. Als de hoofdverpleegster aan Ingrid vraagt wat zij in het dagelijks werk doe geeft zij het antwoord “Iets in het beheer van IT-afdelingen, maar niet de techniek” Het blijkt niet duidelijk voor haar te zijn wat Ingrid nu precies doe. Uitleggen heeft weinig effect, want ze vraagt aan Ingrid of zij een probleem met een printer kan verhelpen. Ingrid doet een poging, maar er zal helaas een monteur met onderdelen aan te pas moeten komen.

Omdat niemand te vinden is om een rondleiding te geven doet Ria dat maar zelf. Zo komen we bij de herenafdeling, de vrouwenafdeling (vrouwen met dikke buiken), kinderafdeling. Een en al droefenis en stank. Je moet hier echt niet in een ziekenhuis terecht komen! Het heeft een diepe indruk op mij gemaakt.

Met een brommertje weer terug naar het hotel. Hier geluncht en even lekker in het zonnetje gezeten.

Het is maandag dus marktdag. Vorige keer hebben we de markt gemist, dus Ingrid wilde daar nu wel even naar toe. Zoals alle markten in Afrika was het ook hier weer een zooitje. Alles wat los en vast zit wordt verkocht. Het was onmogelijk om foto’s te maken. Mensen willen niet altijd op de foto en het is allemaal zo onoverzichtelijk dat je eigenlijk niet eens een foto kan maken.

Op de terugweg gaan we op het terras van een lokaal café zitten. Het is warm dus een colaatje en een biertje zijn welkom. Verder is het een mooi plekje om foto’s te maken. Het lijkt wel of we naar een theaterspektakel aan het kijken zijn. Voor de deur wordt een meisje door een fietser aangereden. Binnen de kortste keren loopt ook hiervoor het hele dorp uit om zijn/haar mening hierover te geven. Gelukkig hoeft er geen ambulance te komen. Een ambulance is overigens een soort van rieten reiswieg die op 2 stokken is gemonteerd en door 2 mensen wordt gedragen. Inmiddels hebben Ina, Piet en Clemens zich bij ons gevoegd.

Na ons drankje te hebben opgedronken gaan we maar weer eens een poging doen om te internetten. De eerste keer toen wij er kwamen bleek er geen stroom te zijn. Eens kijken of dit nu wel het geval is. Jawel, er is stroom. Het gaat allemaal wel erg langzaam, maar we hebben een aantal mensen weer op de hoogte van onze reis kunnen brengen.

In het hotel wat gegeten, wat gedronken en toen naar bed. Morgen om 06:30 uur ontbijt.

Geschreven door Ottengas.reizen