Vandaag is het plan om om 09:00 uur naar de Lobé-watervallen te vertrekken. Jeroen is er, dus wordt het tijdstip anders. Eerst moet de terugreis gechecket worden. Daar is het wachten op. Als dat geregeld is blijken we voor een lunch te moeten zorgen. Dus allemaal weer boodschappen doen. Wij besluiten om bij de watervallen te lunchen. Volgens de Lonely Planet kan je daar heerlijk vis eten. Uiteindelijk gaan we dan met de bus naar de watervallen. Het valt wat tegen ook al is het een van de weinig watervallen die direct in zee uitmonden. Na een half uurtje hebben we het wel bekeken. Ook is er geen visrestaurant te vinden. Wel zijn er verschillende mannen die ons een boottochtje willen aanbieden. Dit doen we dan ook maar. Eerst is het nog even zoeken naar een van onze reisgenoten. Hij is alleen op pad gegaan. Met twee grote boten, piroque, varen we de rivier op. Wanneer we eenmaal onderweg zijn zien wij degene die alleen op pad is gegaan op een brommertje voorbij rijden. Hij wil graag mee, dus een van de boten stopt langs de kant om hem in de boot te helpen.

De roeiers hebben er een zware klus aan. Wij ook om ons evenwicht te houden. Het is een wankel geheel en in onze boot loopt aardig het water. Hozen helpt niet echt. Het is een mooie toch, door een tropische omgeving. Helaas zien en horen we weinig dieren, maar de omgeving maakt het goed. Na een uurtje varen stoppen we om in een dorpje de lunch te gebruiken. De mamma van het dorp is tevens het hoofd van het dorp. Ze schijnt 20 kinderen te hebben. Ik kan me dan ook voorstellen dat je al snel hoofd van zo’n dorp bent. Je gezin is al bijna een dorp. Na een half uurtje lopen we weer terug naar de boten. De terugreis gaat een stuk sneller omdat we nu met de stroom meegaan. Bij terugkomst nog even wat in het hotel rondgehangen voor we met een aantal naar het strand gingen. Ik moet toch in ieder geval even gezwommen hebben, al is het in de Atlantische Oceaan. Zoals uit de boeken blijkt is er nauwelijks een smetteloos strand en de doorzichtigheid van het zeewater is te vergelijking met de zee bij Scheveningen. Toch was het wel even lekker. Terug in het hotel even gedoucht voordat we naar het afscheidsdiner gaan in het visrestaurant Barracuda.

De vis, barracuda, was lekker. Er was in ieder geval rekening gehouden met reisgenoten die niet van vis houden. De rest was eigenlijk een fiasco. Alle frustraties van de reis met name richting Jeroen en Ruth (zij was er overigens niet bij) kwamen naar boven. Zeker toen nog Jeroen nog meldde dat hij niet meeging naar het vliegveld. Hij mocht ons toch niet afzetten omdat hij geen ticket heeft en hij moet dan weer helemaal die 2 uur terug met openbaar vervoer wat hem weer geld zou kosten. Bull-shit dus.

Na dit debacle zijn we met een tweetal reisgenoten nog bij Moulin de Mote wat gaan drinken om de spanning even te ontladen. Het werd weer laat, maar goed het is de laatste avond in Kribi, Kameroen.

Geschreven door Ottengas.reizen