Ondanks alle geluiden en gewiebel toch nog wel wat geslapen. Ton maakt ons wakker met de vraag of er wel een ontbijtje in kan. En dat kan. Langzaam komt er weer wat leven in de trein en stoppen we weer zo her en der. Het is lekker weer en het zonnetje schijnt.

Nadat we eerst gedacht hadden dat er geen foto’s op de perrons gemaakt mochten worden, bleek dit toch te mogen. Zo hebben we dan toch nog wat foto’s van hetgeen op de perrons allemaal gebeurt.

Tegen de middag komen we in N’Gaoundere, wat Navelberg betekent, aan. De stad ligt in het centrum van Kameroen en vormt een belangrijke schakel tussen noord en zuid. Hier geen kerken meer maar moskeeën waar mannen in kleurig boubous rondlopen.

Alles uit de couchette weer op het perron en weer sjouwen naar de uitgang van het station. Even buiten het station staat weer een klein busje op ons te wachten. Alle bagage op het dak en wij weer als sardines in de bus op weg naar het hotel.

Het hotel ligt iets buiten het centrum. De kamers worden weer en verdeeld en er wordt afgesproken om over een halfuurtje gezamenlijk in het centrum te gaan lunchen. De kamer is eenvoudig. Ondanks het koude water is het heerlijk om weer fris te zijn. Je voelt je toch wel erg vies als je je een dag niet hebt kunnen wassen.

Na een half uurtje staat iedereen beneden en gaan we met de bus naar het centrum om te lunchen. Na de lunch lopen we via de markt verder naar het paleis van de lamido. Je merkt duidelijk dat we in het mohammedaanse noorden zijn.

De markt is erg leuk om over heen te lopen en te kijken wat ze allemaal verkopen. Op een bord bijv. liggen hoopjes bruine puree. Blijkt het verse pindakaas te zijn die per bolletje verkocht worden. Geiten lopen los in de stad en happen zo hier en daar van de trossen bananen die op de grond ter verkoop te liggen.

Het paleis van de lamido (die de verantwoordelijkheid van een religieuze moslimleider heeft) waar hij met zijn vrouwen, kinderen en hovelingen woont is aardig om te zien. Je kunt de traditionele behuizing zien. De lamido is zelf niet aanwezig, maar er zijn wel wat hovelingen te zien die op hem wachten. Als het goed is zou de lamido om plm. 17:00 uur te paard komen om zich vervolgens in zijn zetel te zetten. Hierna kan de bevolking hem eventueel om hulp komen vragen. Klinkt erg spectaculair. Wachten we hierop of gaan we tussendoor eerst nog even ergens iets drinken? We doen het laatste. Zoals al eerder geschreven is het een moslimgebied, dus geen alcohol. Na het colaatje lopen we weer rustig richting paleis. Andere reisgenoten zijn bij het paleis gebleven en er hebben zich inmiddels heel wat kindertjes om hen heen geschaard. Het blijft leuk om al die verschillende koppies te zien. De een kijkt heel ernstig en bij de ander komt een prachtige lach te voorschijn. Ze gaan bijna door lint als ze zich zelf op een foto zien (handig zo’n digitaal fototoestel). Een van de hovelingen maakt hier een eind aan en jaagt de kinderen weg. Jammer.

Inmiddels is het ruim 17:00 uur en nog altijd geen lamido. Na verloop van tijd komen er 4 man op paarden aan draven. Het ene paard is nog bokt nog meer dan het andere. We kunnen ons dan ook niet voorstellen dan een van deze 4 mannen de lamido zou zijn. Dit blijkt ook niet het geval te zijn, want niemand gaat het paleis is.

Het begint al aardig donker te worden en beginnen dan ook richting hotel te lopen. Onderweg stoppen we bij een restaurant. Ook hier islamitisch, dus geen bier en waarschijnlijk alleen kip. We hebben hier geen zin in en lopen door naar het restaurant waar we ’s-middags hebben gegeten. Is het gesloten! Dan maar weer terug naar het vorige restaurant. Gelukkig hebben ze ook nog andere gerechten dan alleen kip. We kiezen voor een heerlijke steak.

Op het moment dat we de reis door Kameroen maken zijn er ook presidentsverkiezingen. Dit betekent dat alles in teken staat van deze verkiezing en met alles wordt bedoelt dus ook beperkt aantal taxi’s, etc. Dus hoe komen we in het hotel. Gelukkig rijdt er net een langs, maar helaas weet deze weg naar het hotel niet. Iemand in het restaurant biedt de helpende hand. Hij wil ons wel brengen. Een aantal van de groep gaat in de taxi en wij in de andere auto. Het is toch wel erg knap om 13 personen met 2 personenauto’s te vervoeren. Het is ook niet te beschrijven hoe dat eruit ziet.

In de hal van het hotel vertelt Jeroen wat de plannen voor de volgende dag zijn en dat het schema wat gewijzigd kan worden zodat we 2 reisdagen minder hebben. We kiezen voor de aanpassing.

Zoals in ieder hotel in Kameroen moet je formulieren invullen met naam, paspoortnummer, etc. Ik krijg hulp van een zeer ontwikkelde man. Hij spreekt zelfs Engels. Het is leuk en vooral interessant te horen hoe alles reilt en zeilt in Kameroen. Hij is ook erg nieuwsgierig hoe het in Nederland allemaal gaat. Hij wil graag naar Nederland komen maar krijgt geen visum.

Voor we het weten is het alweer 00:00 uur en tijd om naar bed te gaan. Er wordt verwacht dat we de volgende dag om 07:30 uur vertrekken. Een kort nachtje.

Geschreven door Ottengas.reizen