“Lang zal die leve, lange zal die leve!” Van harte Ben met je ??ste verjaardag.

We ontbijten laat omdat we toch pas om 09:00 uur worden opgehaald. Inmiddels is het 09:15 uur en heeft Ingrid het idee dat ons plannetje voor vandaag niet door gaat en bedenk inmiddels al een alternatief.

Voordat Ingrid is uitgedacht komt er een auto aangereden. Jawel, Joseph! Ben is Ben voor hem, ik ben Madam! Hij heeft er blijkbaar moeite mee om mij bij mijn naam te noemen. Ook goed, Madam.

We beginnen om naar Namugongo Martys Shrine te rijden. Dit is een kerk ter nagedachtenis aan 20 missionarissen die hier door een koning vermoord zijn. Een gids vertelt ons het indrukwekkende verhaal. In het kort komt het erop neer dat een koning van de Bugandastam bang was dat deze missionarissen zijn gezag aan het ondermijnen waren en hij daardoor geen zeggenschap meer over zijn stam zou hebben. Schilderingen in de kerk geven die verhaal weer. Joseph is ook met ons meegelopen en als moslim zijnde vindt hij dit ook wel een indrukwekkend verhaal. Zeker als je hoort hoe de missionarissen om het leven zijn gebracht. Bij het bijbehorend souvenirwinkeltje een kaart van de kerk gekocht en een hoed van boomschors.

Hierna gaan we op weg naar de hoofdtempel van de Baha’í beweging. Deze beweging heeft in ieder continent een hoofdtempel. Voor Afrika staat deze in iets buiten Kampala. Op zich stelde dit weinig voor. Een zéér vriendelijke man, dacht zieltjes te kunnen winnen en gaf ons allerlei informatie. We moeten ook vooral de groeten aan onze broeders in Nederland doen. Hij laat ons foto’s zien van de tempels in andere continenten. Zo te zien is het een hele rijke beweging, wat je overigens ook uit de folders kunt opmaken. We vinden het met ons 3-en allemaal weer prachtig!

De Nommo Galery, onze volgende stop, valt wat tegen. Echt mooie schilderijen en kunstvoorwerpen treffen we hier niet aan. We hebben hier wel lekker geluncht. Een aantal gerechten kunnen ze op dit moment niet bereiden omdat de stroom weer eens is uitgevallen. Maar de bekende samosa’s hebben ze wel en deze zijn weer heerlijk. Moet we in Nederland ook maar eens vaker eten. Zoals al eerder geschreven is Joseph Islamiet, voor hem geen samosa maar een kippetje. Trouwens Joseph heten en Islamiet zijn???

De graftombe van Wamala is heel interessant. Ook hier vertelt een gids het verhaal over de diverse koningen die hier begraven liggen. Voordat we het gebouw, wat de vorm heeft van een hele grote ronde hut, moeten we onze schoenen als respect voor de koningen uit doen.Op de grond van de hut liggen allemaal gevlochten maten. Hierop zittend kan je goed rond kijken. Het is eigenlijk verbazingwekkend hoe groot deze hut (je kan eigenlijk beter bouwwerk zeggen) eigenlijk is. Aan de buitenkant zie je dat er niet echt vanaf. Binnen staan portretten van de 4 koningen met daarbij de diverse onderscheidingen en speren die hen toebehoorden. Naast dit groot bouwwerk staan nog wat kleinere huisjes die door de vrouwen van de koningen werden bewoond. Sommige van deze vrouwen wonen er nog en onderhouden het interieur van de tombe.

De volgende plaats waar we naar toegaan is de Namirembe Kathedraal. De gids vertelt ons het hele verhaal over deze kathedraal. Het zit er van binnen mooi uit. Ondanks dat het een katholieke kerk is, is er van binnen weinig pracht en praal. De buitenkant ziet er redelijk nieuw uit. Het blijkt dan ook dat deze kerk 3 keer is opgebouwd. Door allerlei omstandigheden, oorlog, brand, etc is de kerk steeds ingestort. Na al deze culturele informatie is het even tijd voor ontspanning. We laten ons dan ook bij Steers (even internetten) afzetten en geven Joseph het bedrag dat we gisteravond met hem hebben afgesproken. Hij is blij en bijzonder dankbaar.

Van het internetten wordt je toch wel dorstig, dus nog maar even naar het Speke-hotel voor een biertje. Inmiddels regent het. Jammer dan we met Joseph niet hebben afgesproken om ons ergens op te halen. Door de regen dus maar weer naar het busstation lopen. We kunnen nu redelijk snel de matatu vinden die ons naar huis brengt. Helaas is de bus nog niet helemaal vol, dus even wachten. We worden wat geamuseerd door een witte mevrouw die niet helemaal jofel is. Het is in de bus bloedheet, maar zij wil graag dat de raampjes dichtgaan. Na wat heen en weer gepraat wordt de mevrouw vriendelijk doch dringend gevraagd de bus te verlaten. Zonder gedoe gebeurt dat dan ook. De bus is inmiddels vol en gaan dan ook rijden.

In het restaurant hebben we een paar dagen geleden mensen zien fonduen. Dat lijkt ons wel wat voor vanavond. In Afrika fonduen, hoe kom je er op! Ach je bent maar 1 keer jarig tenslotte.Ik moet zeggen het was erg lekker. Het duurde even voordat het allemaal op tafel stond (waarschijnlijk omdat de stroom een paar keer is uitgevallen), maar het is de moeite waard. Het is iets anders dan wij gewend zijn, want je krijgt hier maar 1 soort vlees (biefstuk en dat is echt niet verkeerd), sla, tomaatjes met ui en frietjes. Een echt feestmaal voor Ben zijn verjaardag.Om plm. 22:30 uur komt de taxi weer voorrijden. Alleen vragen we ons af of de chauffeur Joseph is. Nee dat is hij niet. Oooo? Nee Joseph is ziek. Waarschijnlijk heeft hij genoeg verdiend aan ons om zich daarna helemaal klem te zuipen (Hahaha)

Geschreven door Ottengas.reizen