In het Farm House waar we verblijven krijgen we een heerlijk ontbijt dat door de boerin wordt gemaakt. Ze vertelt dat al zes generaties van haar familie op deze boerderij wonen. Die is niet van hen, maar wordt gepacht en gehuurd van de Landlord. In de ontbijtkamer hangt een foto van de Hall met daarvoor alle pachters en de landlord. Voor ons gevoel een feodaal systeem waarover wij ons verbazen. In 1995 is er een nieuwe wet aangenomen die rechten en plichten van lord en huurders moderner regelt. Op deze boerderij vallen ze nog onder het oude systeem: de landlord kan hen niet uit de boerderij zetten, maar kan wel het bestaan moeilijker maken door bijv. niet te investeren in de gebouwen. Haar man is al ouder, zij 62, de kinderen willen niet de boerderij overnemen en voor hen is het lastig om te beslissen voor de toekomst. Ze kunnen de boerderij niet verkopen, maar als ze stoppen met boeren er ook niet blijven wonen. En zouden ze een pensioenvoorziening of een soort AOW hebben? Weer heel andere vraagstukken dan die van de boeren in Nederland. Ze wijst ons erop dat we straks veel witte huizen zullen zien, dat zijn allemaal huizen van een andere Landlord. Daarom zie je hier ook veel kleine boerenbedrijfjes, want waarom investeren in een pand dat niet van jou is? En zo zet de geschiedenis zich voort hier in Engeland.
Het is lekker weer, niet teveel wind en aangename temperatuur. De zon komt er nog niet echt door. Eerst fietsen we naar naar Eggleston Abbey, alweer een romantische plek met ongetwijfeld een bewogen geschiedenis. Helaas beginnen daar de eerste druppen alweer te vallen. En als we door het plaatsje Barnard Castle rijden is het gewoon nat. Dat maakt de markt die er is tot een wat treurige happening. We kopen sandwiches voor onderweg en vervolgen onze route langs een Bweg. Hiermee verlaten we de oorspronkelijke fietstroute, want die dreigde te lang en te zwaar te worden. Maar dit alternatief blijkt prachtig. We fietsen door de lieflijke vallei van de rivier de Tees en passeren af en toe leuke dorpjes. Zowaar koffie op een terrasje in de zon. Dan verder door het dal met diep beneden ons een paar watervallen waarheen we wandelaars zien lopen. Dan verlaten we de vallei en klimmen langzaam omhoog naar the Moors of the Northern Pennines, een zogenaamd AONB ( Area of Outstanding National Beauty). Her en der een eenzaam boerderijtje en wat schapen en natuurlijk de dry stone walls. Maar allengs wordt het gebied leger, zelfs geen auto’s meer op de weg en naarmate we hoger komen waait de wind krachtiger. Opnieuw een strijd met de elementen, af en toe ook weer wat regen. Maar wat een schitterende vergezichten!
Met moeite vinden we een beschut plekje om de sandwiches te eten. En dan volgt een goddelijke lange suizende afdaling naar de eindbestemming, het plaatsje Alton. Allervriendelijkste ontvangst, de fietsen mogen binnen in een gang staan waar het eigenlijk niet past. Douchen, relaxen en heerlijk gegeten. Verrassend hoe hier in Engeland (ja, vooroordeel) soms een goede kok in de keuken blijkt te staan.
Dan op tijd naar bed, want de dag van morgen dreigt een veeleisend traject te worden….

Geschreven door TAP.op.de.fiets