We hebben een avondje uit geboekt in het Theater by the Lake in Keswick en om die reden willen we vroeg op pad. Dus we staan om 7.30 uur klaar voor het ontbijt. Even niet gelezen dat je op zaterdag niet voor 8 uur kunt ontbijten… dus iets later dan gepland weer alles op de fietsen geladen. Het waait minder hard én we zullen vandaag vaker wind mee hebben, omdat we in Whitehaven een U-turn maken om weer landinwaarts te gaan naar het Lake District. In Workington inkopen voor lunch en heerlijke rozijnenkoeken voor bij de koffie. Die Engelsen kunnen heerlijke cakes, koeken en taarten bakken! Workington en Whitehaven waren ooit havenstadjes waar men leefde van de mijnbouw (met mijnschachten onder de zeebodem zo lazen we). Hier werd steenkool uitgevoerd en tabak ingevoerd. Maar zoals op zoveel plekken in Engeland is deze industrie en handel verdwenen. Wat overblijft is armoede en vergane glorie. In Whitehaven is nog wel een poging gedaan om met streetart de oude haven op te fleuren. Pal langs de zeekust loopt een oude spoorlijn, waarlangs ons fietspad gaat. We verlaten nu de Reivers Route en pakken een deel van de C to C route (Sea to Sea) om weer landinwaarts richting Keswick, de heuvels (of kun je het al bergen noemen?) en de meren te gaan. Het eerste deel van de dag niet al te veel klimmen maar wel veel dalen. Lekker ontspannen fietsen dus, ware het niet dat een fraai aangelegd fietspad landinwaarts wordt vergald door ribbels en bulten veroorzaakt door de boomwortels. Het is fris maar droog. Helaas komt de zon er niet echt door. Het blijft ten slotte wel Engeland…
Op deze zaterdag komen we heel veel mensen tegen die de hond uitlaten. En naarmate we meer richting het touristische Lake District komen veel wandelaars, vaak met wandelstokken. Vlak voor het einde van onze tocht moeten we een heuse pas beklimmen. En we trekken de conclusie dat dit veel beter te doen is dan een traject met voortdurend steile hellinkjes en afdalingen. Boven op de pas is het druk, het laatste stuk moeten we ook langs de autoweg fietsen. Het wemelt plotseling van de toeristen, allemaal Engelsen, we zien geen buitenlanders, zelfs geen Nederlanders. Wel af en toe fietsers (zonder bagage). Fietsen met bagage zoals wij dat doen zie je hier nauwelijks. We begrijpen het ook wel, want je moet wel van enige inspanning houden om ervan te kunnen genieten.
Tegen vier uur bereiken we de Royal Oak waar we twee kamers geboekt hebben. Of we de fietsen veilig kunnen stallen? Ja zeker, dat kan: op het dak! Onze mannen heisteren de fietsen via de brandtrap op het dak! Vanuit onze kamers hebben we er mooi uitzicht op. Nu nog even een taxi bellen om bij het meer te komen. Kleine domper: alle taxis fully booked, vanwege een festival, het weekend… Fietsen weer van het dak is geen optie. Gelukkig blijkt er een bus van ons gehucht Braithwait naar Keswick te gaan. Snel douchen en naar de bushalte. Daar wacht al een enorme club wandelaars. Langs het meer lopen we vanaf de busstop naar het Theater by the Lake, waar we ook een tafel hebben besproken. Heerlijk gegeten. Dan naar het theater waar The hound of the Baskervilles speelt, een beroemd stuk naar een verhaal van Arthur Conan Doyles. Sherlock Holmes, Watson, Lord Baskerville en Mr Stapelton plus tal van andere personnages worden kolderesk gespeeld door drie acteurs. Vrouwen in mannenrollen en omgekeerd. Heerlijke Britse comedy van hoog niveau. Helaas duurt de voorstelling te lang om nog een een bus te halen, dus in de pauze toch maar terug naar de bus. Langs het Lake zitten overal groepjes mensen alsof het een zoele zomeravond is. De bergen aan de overkant zijn prachtig uitgelicht met stroken lampjes. Wij vinden het best koud en bovendien ontwaren we alweer de beruchte mitches. Dus fluks doorstappen naar de bus, waarin ook jolige jongeren plaats nemen die een avondje uit zijn. In de pub van de Royal Oak nog een laatste glas en dan total loss naar bed! Morgen opnieuw de heuvels (bergen?) in!

Geschreven door TAP.op.de.fiets