Na een ontbijt op het campingterrasje met uiterst vriendelijke bediening door Madame qui sert en Monsieur qui a acheté le pain - er wordt nog belangstellend en met enige vrees geïnformeerd naar ‘le dos de Monsieur’ na ‘le petit accident’ - gaan we op pad. Het oogt wat onweersachtig alom, maar vooralsnog houden wij het droog. Licht bewolkt en een aangename fietstemperatuur. Eerste stop in Romans sur Isère alwaar een koffiestop en kerkbezichting, la collégiale St Bernard. Er hangen beroemde wandtapijten en er zijn prachtige vitraux. Ook staat la Tour Jacquemart in deze stad, met een mannetje op de toren, een afkorting van Jacques Marteau: het mannetje dat de uren van de klok slaat, voor het eerst op 2 maart 1429!
Romans begint al een beetje een prettige Zuidfranse uitstraling te hebben. We gaan de goede kant op!
Links van ons doemen de bergkammen van de Vercors op, maar die laten we dus lekker links liggen. We kiezen zelfs voor de meest ‘platte variatie’ van de route die door de maisvelden en zonnebloemvelden leidt.
Even voor het dorpje Upie een prachtig aangelegd plan d’eau de récréation met gloednieuwe picknickbanken. Daar eenvoudige lunch, brood, kaas, druiven en tomaten. Dan verder langs het schilderachtige dorpje Eurre en dan draaien we al snel naar de grote weg richting Crest. Als de buitenwijken zijn getrotseerd zien we daar de bekende en geliefde toren.
Brug over met mooi uitzicht over de Drôme en naar de camping.
Redelijke plek met veel schaduw - niet echt nodig nu want het is nog bewolkt, stoffige ondergrond met rondwaaiende bladeren - het lijkt wel herfst! - een een prima zwembadje waar Tetman nog even induikt. Plan is hier twee nachten te blijven, we zijn wel eens toe aan een jour de repos, maar als we er eenmaal staan vinden we de plek niet leuk genoeg om te blijven.
Na korte siësta en beraadslaging besluiten we de dag van morgen in tweeën te knippen, want er moet nog 2 x stevig geklommen worden.
We wandelen ah einde van de middag Crest in en op onze laatste krachten toch ook maar naar boven gelopen, met als beloning het prachtige uitzicht over de mediterrane oudroze daken op de bergkammen van de Drôme en het beroemde gedicht van de toren. Strekking: ik, toren, heb alles meegemaakt en ik weet dat de schikgodinnen geen onderscheid maken tussen de markiezen en de mensen die in hutjes van wilgenteen wonen, de dood is voor iedereen gelijk .....
Na deze message gauw een terrasje opgezocht. Daar horen we fraaie zangklanken uit de Eglise St Sauveur komen. We lopen even naar binnen: une paroisse ecclésiastique heeft hier een mis met prachtig gezang waarbij de handen ten hemel worden geheven. We ontdekken dat er die avond een concert in de kerk is en besluiten daarheen te gaan. Maar eerst een voortreffelijk dîner in L’Esprit Gourmand, een restaurantje dat op enige afstand van de toeristische hoofdstraat de sterren van de hemel kookt.
De koffie slaan we over zodat we op tijd zijn voor het concert: een schitterend gespeeld trompetconcert van Vivaldi - geweldige accoustiek in deze kerk! - , dan een cellostuk van Haendel en als pièce de résistance delen van het oratorium van Haendel Israël in Egypte. Schitterende tenor en sopraan en een dubbelkoor van zo’n 100 zangers. Een indrukwekkend maar ook lang stuk met een fiks door dirigerende dirigente, ondanks het feit dat eerst een bas en daarna een alt bezwijmt in de hitte van het stuk. Na deze haast filmische ervaring door het nachtelijke duister snel terug gelopen naar de camping.

Geschreven door TAP.op.de.fiets