We zitten heerlijk buiten bij ons citronellakaarsje. Uitzicht op een verstilde waterplas bij Palinges. In de verte blaft een hond, af en toe een auto over de weg aan de overkant, een enkele krekel sjirpt en de avondrust valt over de camping. We hebben onszelf getrakteerd op een zgn Pod, een overkapping met heerlijk bed en - daar boffen we mee - een schaduwrijke vlonder met twee heerlijke stoelen. Vooral die stoelen zijn een genot na enkele dagen in het tentje.
In Santeney hebben we ook prima gestaan. Het lijkt erop dat de campings steeds een beetje beter worden...
Vandaag om 6 uur opgestaan want het beloofde een warme dag te worden en we moesten 70 km overbruggen om deze camping te halen. Dat is overigens heel goed gelukt! Om 8 uur zitten we weer op de fiets. En zo plotseling als de wijngaarden drie km voor Beaune verschenen, zo snel laten we deze nu ook weer achter ons. We komen al snel bij alweer een kanaal: le Canal du Centre. Ook nu een mooi aangelegd fietspad, de Route Verte, met aardig wat andere fietsers ondeweg. Grappig hoe elk kanaal zijn eigen type sluizen heeft en ook de omgeving is iedere keer heel verschillend. In de vroege ochtend fietsen we ook een flink stuk door bos: lekker koel en stevig doortrappen. Maar op enig moment wijkt de route toch weer van het kanaal en dat betekent altijd klimmen naar een dorpje. Ook vandaag is dat niet anders en de hellingen zijn hier pittig.
Weer terug bij het kanaal zijn we wel toe aan koffie. In een oud versleten barretje serveert een sjofele eigenaar koffie die net zo oud is als het barretje. Maar het glas water erbij is koel en vol ontzag hoort hij waar we vandaan komen en naartoe gaan. We proberen ons voor te stellen hoe het leven eruit ziet voor deze mensen. Uit alle hoeken en gaten wordt er wisselgeld gezocht voor de koffie - 2,50 voor twee kopjes - en als ik een fooi geef ondanks de povere kwaliteit zie je de ogen oplichten. Het barretje en zijn eigenaar zullen er over een paar jaar niet meer zijn. Weer een dorpje waar de voorzieningen langzaamaan verdwijnen. Was het rondom Beaune een en al vigne en toerisme, nog geen twintig kilometer verder is het weer het verlaten platteland. In het mistroostige Montceau-les-Mines doe ik in een enorme hypermarché boodschappen voor vanavond. Vanwege de warmte willen we een pastasalade maken. Het is een hele zoektocht om alle ingrediënten bemaskerd bij elkaar te vergaren en als ik eindelijk bij de kassa sta blijk ik de tomaatjes zelf te moeten afwegen. Dus weer 3 km terug naar de groenteafdeling en dan weer naar de kassa. Maar de dame achter de kassa blijft vriendelijk en ook de vrouw die op mij moet wachten glimlacht mij bemoedigend toe. In mijn fietsbroek loop ik achter een rollaterwagentje omdat ik geen ander kon vinden. Wel lekker makkelijk dat je niet hoeft te bukken om de 6 boodschapjes in te pakken...
We stouwen alles in de fietstassen, drinken een liter yaourt à boire en dan gauw dit treurige stadje uit. Makkelijker gezegd dan gedaan: een enorme helling wacht op ons en dat is niet de laatste van dit traject. Eenmaal boven prachtige vergezichten over het Bourgonische glooiende land en de weggetjes zijn meteen weer mooi en helemaal verlaten.
Het kost moeite om een lunchplek in de schaduw te vinden. Aan de rand van alweer een verlaten dorpje vinden we een plekje naast twee fraai aangelegde bankjes, die helaas zelf in de zon staan. In een openbare wc durf ik wel water te tappen maar het vervolgens toch niet op te drinken.
Vanwege de warmte besluiten we een kleine afkorting te nemen langs een witte weg (op de Michelinkaart) met enkele auto’s strak langs het kanaal. Dat betekent pal in de zon maar ook gewoon lekker rechtdoor trappen.
En dan is daar opeens ons beoogde reisdoel: camping la plage aan een plas in Palinges. De Pod heeft schaduw, er is een superaardige propriétaire, je mag gratis de wasmachine gebruiken, we dompelen ons even in het keurige zwembadje en dan de rest van de dag genieten als God in Frankrijk. Lekkere pastasalade, gekoelde witte Bordeaux - c’est le meilleur Madame - en bovenal van de twee stoelen!

Geschreven door TAP.op.de.fiets