Na een heerlijk etentje aan het Gardameer met 'life' muziek - een gitarist die heel aardig zingt op tot muzak gearrangeerde evergreens - een warme klamme nacht. De tempratuur daalt niet beneden de 26 graden; in een kunststof tent, ookal houden we de 'deur' open, is dat zweten...
Vroeg op want het belooft opnieuw warm te worden. Het ochtendgloren heeft niet altijd goud in de mond: klam, warm, een voortas vol mieren en een ontbijt op stuifgrond met jam en toast en gelukkig ook thee. Gauw inpakken dan maar en als alles weer op de fietsen zit kan de dag beginnen. Nog even langs het Gardameer en dan door het toeristische Peschiera waar we op een rommelig maar gezellig pleintje capuccino met een croissant met marmelade nuttigen.
Dan langs het fort van Peschiera en vervolgens langs de Adige vandaag de Faberroute ipv de Reitsmaroute. Niks geen waarschuwingen voor slecht wegdek of steile klimmetjes, gewoon gaan.... De beloofde vlakke route is toch wat wispelturiger: we moeten af en toe even flink in de benen: maar na elke helling is de afdaling zoet ....
Het landschap heeft nu definitief de echte bergen achter zich gelaten: wijngaarden, soms nog een enkele appelboomgaard of kiwi's. Hier en daar een wijnboerderij, soms prachtig en luxueus verbouwd tot agriturismo, soms vervallen en ogenschijnlijk verlaten.
Het is bewolkt, maar straalbenauwd en tegen de 30 graden.
Tegen 12 uur komen we weer op het 'rechte pad' en kunnen we weer gebruik maken van de tips van 'meester Reitsma'.
Al gauw bereiken we de buitenwijken van Verona en dan opeens fietsen we regelrecht langs de wereldberoemde monumenten de stad binnen.
Dwars door de stad, langs Duomo en Arena door naar de Adige. Dan even puzzelen: waar moeten we omhoog naar de camping vlakbij het Castel San Pietro? Dat lukt gedeeltelijk maar per ongeluk nemen we toch de meeste steile route. Dat lukt tot halverwege en dan moeten we toch echt afstappen en lopen. Plots horen wij echte Friezen voor ons lopen. Het contact is snel gelegd en één van de mannen helpt met duwen - efkes skúve - zodat ik de fiets ook probleemloos boven krijg.
Een zeer aparte camping, meer op jeugd ingesteld dan op (bijna) 60ers, maar dat maakt het juist wel leuk. Een miniplek op zand, maar wel bij een oeroude muur van het fort waarin de camping is gelegen, met bloeiende hibiscus en druiventrossen.
En aanpalend een romantisch terras met schitterend uitzicht op Verona.
Druipend van het zweet de tent opgezet, dan gauw douchen en uitblazen op het terras. Tegen vijf uur dalen we af naar Verona: een feest der herkenning, wat een prachtige stad. Na een terrasje besluiten we door te lopen naar de San Zeno: een prachtige Romaanse kerk met een fraaie, geometrische en sfeervolle kloostergang. We mogen er nog net een blik op werpen en het interieur met beroemde fresco's moeten we voor een volgende keer bewaren: la chiesa è chiusa...
Dan via de Adige teruggewandeld naar het centrum: in de verte rommelt het in de lucht, er steekt wat wind op, het koelt wat af maar het onweer zet ook nu niet door. Prima gegeten in een klein straatje bij een eenvoudige trattoria. Ondertussen het fruitstalletje aan de overkant geobserveerd: alle fruit gaat voor de nacht systematisch naar binnen,dan alle kistjes, dozen en kratjes die zijn gebruikt voor een verleidelijke opstelling, dan de reclameborden met geïmproviseerde teksten en dan de twee gigantische parasols. Ten slotte verdwijnt alles in het miniscule winkeltje, de rolluiken gaan dicht. Morgen zal alles in omgekeerde volgorde weer naar buiten gaan...
Op de camping nog even genieten van het prachtige uitzicht en van een groepje Engelse jongeren dat worstjes roostert.
Het spettert een beetje, maar ook nu lijkt het grotendeels droog te blijven...,
Een soms versluierde halve maan staat in de lucht, beneden ons de lichtjes van Verona...

Geschreven door TAP.op.de.fiets