Zittend op een kingsize bed in een jaren 50 kamer van een hotel dat een halve eeuw geleden hopenlijk betere tijden heeft gekend kijk ik uit op een verlaten dorpsstraat in de regen in het dorp Kingussie aan de rivier de Spey. Achter een onbestemd witgekalkt gebouw met een voorportaal dat wel iets heeft van een kerkportaal ligt een met heide en dennebomen begroeide heuvel. Het is zondag en het lijkt erop dat het weer nu is omgeslagen. Je kunt niet altijd zon hebben in Schotland en de laatste dagen zijn we erg verwend met het prachtige weer. Vandaag was het broeierig warm, zo’n 27 grdn, en benauwd als je stilstond maar prima om te fietsen. Vanuit ons idyllische Guest House moeten we een restant Highlands, met de duistere naam Monadhliath Mountains, over om weer op de fietsroute te komen. Deze keer geen spijt van de détour! We moeten er flink voor klimmen maar de beloning is zoet. Een ongerept berglandschap weelderig begroeid met volop paars bloeiende heide waarvan je de zoete geur kunt ruiken. Prachtige vergezichten over dit indrukwekkende en terecht zo beroemde landschap. Helemaal ongerept is het niet, onze weg volgt de hoogspanningsmasten - zodat we ook steeds een inschatting kunnen maken van de te beklimmen meters - en op enige moment doemen links van ons windmolens op. Maar wie kan daar tegen zijn in deze tijden van energieschaarste?
Na deze betoverende klim volgt een suizende afdaling. Genieten! Daarna volgt een relatief makkelijk parcours dat door het dal van de Spey loopt. In het gehucht Carrbridge is een Spar waar we sandwiches en smooties voor de lunch inslaan. Vanaf een natuurlijke rotspoort over een klaterende beek springen jongens in het water. Gelukkig is de beek daar diep! We bereiken het beroemde stationnetje van Boat of Garden waar een halte is van het nostalgische stoomtreintje. Vermakelijk om te bekijken: Engelser kan het niet met een wachtkamer met een sofa en bloemetjesfauteuils en met waiters die vers water voor de thee aan boord brengen. Wij reizen echter verder per fiets en horen als we langs een bospad fietsen de stoomtram vaart maken met een karakteristieke cadans.
We vervolgen onze weg langs een helaas weer hobbelig onverhard pad dat gelukkig gauw weer overgaat in asfalt. We passeren het toeristische Aviemore dat als ski-oord is aangelegd en waar nu terrasjes en souvenirwinkels zijn en komen dan langs een landschap dat een kruising is tussen de Hoge Veluwe en de Holterberg, maar dan vele malen groter. Heerlijk om doorheen te fietsen. Dan verder door het dal met veel behapbare en licht glooiende hellingen en afdalingen. We fietsen lekker op tempo, enerzijds omdat het wellicht gaat regenen en anderzijds omdat we ons hotel willen bereiken. In Kingussie zien we eerst nog een vreemde ruïne op een heuvel: de Ruthven Baracks. Aan het begin van de 18e eeuw werd hier de infanterie gehuisvest die de Highlands onder controle moesten houden. Uiteraard werd deze kazerne tijdens de zgn. Jacobitische opstand verwoest. Voordat de kazerne op deze heuvel werd gebouwd heeft hier ook een kasteel gestaan dat de vele veldslagen van deze regio eveneens niet heeft overleefd.
Ondanks de versleten toestand van kamer en hotel is de douche uitstekend. En tot onze grote vreugde blijkt het uitgestorven dorp toch enkele eetgelegenheden te hebben. In het McIness restaurant eten we verrassend lekker. Na een meat pie of zeebaars genieten we van onwaarschijnlijk lekkere toetjes: sticked toffee pudding voor Mylène en de anderen smullen van orange-lemon pudding met custard. Koffie op de hotelkamer vergezeld van een ietsiepietsie whiskey (die wordt vervoerd in lege spaflesjes). Hier kunnen we straks lekker op slapen, terwijl de fietsen hoog en droog overnachten in de linnenkamer!

Geschreven door TAP.op.de.fiets