Het citronellakaarsje brandt, rondom fluisteren de fietskampeerders, er heerst een serene rust op camping municipal in Montmédy. Het is troostrijk dat elke fietser die hier neerstrijkt net zo rood aangelopen en afgemat aankomt als wij dat gisteren deden. Op één uizondering na, een adhd moeder en dochter met grijze en blonde krullen die aanvankelijk hier op het veldje willen staan, naar de supermarkt op en neer suizen maar dan alsnog met 36 grdn doorgaan fietsen naar Dun sur Meuse, 30 km verderop. Zo doet ieder het op zijn eigen manier. Zij hebben drie dagen geleden bedacht dat ze willen fietsen, hebben alleen een gpstrack en geen gidsje en hebben geen idee waarlangs ze fietsen, maar wel bedacht dat Barcelona het einddoel is.
Wij als überorganisierte bourgondische fietsers hebben twee keer zo veel bij ons, bestuderen de route dagelijks meerdere malen en zoeken uit waar inkopen kunnen worden gedaan of waar lekker kan worden geluncht.
Dinsdag kwam het met dat lunchen helemaal goed. Maar eerst moesten we de regeltjescamping van Les trois Sarts nog achter ons laten. Nadat we eerst al op de vierkante centimeter precies ons tentje moesten positioneren, konden we niet voor 7 uur douchen met de douchekaart en moesten we tot exact 8.45 uur wachten totdat het brood kon worden opgehaald.
We waren blij weer de fiets te kunnen bestijgen en aangezien de Ardennen nog niet helemaal achter ons lagen moest er opnieuw flink geklommen worden. Daar tegenover deze keer ook prachtige afdalingen. Stip op de nabije horizon was de Abbye d’Orval, waar volgens internet in het aanpalende restaurant A l’Ange Gardien prima geluncht kon worden. Dat was maar goed ook, want ook vandaag nergens een cafeetje of winkeltje te bekennen.
De beloofde afdaling naar de abdij viel tegen: een eng bospad over gravel en stenen. Dan bereiken we achterlangs het enorme complex en belanden we in een andere wereld. Op een giga P met kokend asfalt een enorme hoeveelheid auto’s en touringcars. Op de eerste verdieping van de Ange Gardien is gelukkig airco en plaats én een heerlijke plat d’Orval met kaas, zalm, salade en crudités. We werpen in de bloedhitte een blik op de fraai gerestaureerde abdij en zetten de twee uur durende rondleiding op de bucketlist voor later.
In de moordende hitte fietsen we verder, eindeloos lurken aan het waterflesje en stug doorzetten.
We komen langs Limes, een plaatsje dat vroeger de Romeinse grens en nu de grens tussen België en Frankrijk markeert.
En langs Avioth, een bedevaartsplaatsje met een gigantische kerk. Daarnaast stichtelijke stalletjes met wijze lessen: de haas en de schildpad (met deze hitte zijn wij allen schildpad) en de krekel en de mier (zorg als fietser voor tijdige bevoorrading!).
Om een uur of drie zijn we er gelukkig. Tentje opzetten en dan een overheerlijke douche in een brandschoon toiletgebouwtje.
Einde dag wandelen we een zeer steile klim naar beneden want we staan boven bij Haut Montmédy en de citadel, maar en bas, beneden, is het kruideniertje en gelukkig ook een restaurant. Heerlijk pizza gegeten na een welverdiende ‘Orval’ op het enige terras van het stadje.
De volgende morgen rustig opgestaan. Ik daal af en stijg weer op voor brood voor het ontbijt en de lunch. Na de was de citadel bekeken die verrrassend mooi is en bulkt van de historie. Hier wilden Lodewijk de XVIe en Marie Antoinette naar toe, want het garnizoen was hen welgezind. Helaas werden ze bij Varennes, waar we morgen kamperen, tegengehouden. De Frans-Duitse oorlog in de 19e eeuw, WOI en WOII , Montmédy heeft het allemaal meegemaakt. En ooit begon het als een linie van de limes van de Romeinen.
In het museumpje is ook aandacht voor Lepage, een impressionistische schilder die exposeerde in de Salon de Paris.
Na al dit fraais snakken we naar water, hoera er is één terrasje bij restaurant l’Alcazar, nooit smaakte mineraalwater zo lekker!
Tijdens de lunch op de camping krakt Tetman door zijn stoeltje ... een niet geheel eenmalige gebeurtenis, maar wel sneu, want dat betekent voorlopig op de grond zitten.
De rest van de dag loom luieren in de schaduw, wachten tot de avond weer enige verkoeling brengt.

Geschreven door TAP.op.de.fiets