De eerste drie woorden van de titel van vandaag zullen vrees ik het leitmotiv worden van de komende dagen. De zon brandt onbarmhaetig en verandert het liefelijke Lorraine in een weidse, blakerende en verlaten pampa.
Omdat we geen te lange afstanden kunnen en willen afleggen hebben we een chambre d’hôte gereserveerd in het gehucht St Hubert: la ferme Godchure. Heerlijk om na aankomst een douche te nemen en even helemaal niets te hoeven.
Tegelijk met de andere fietsers op de camping in Alzinger vroeg op en inpakken. Eerst nog even brood gehaald, niet romantisch bij de eerste Franse boulangerie maar bij een tankstation. De pain au chocolat smaakt overigens prima!
Bij het oppakken blijkt een tentstok gebroken, we vonden gisteren al dat de tent wat uit het lood stond. Via de fietsapp een fiestenmaker gespot in Bettembourg, want campingshops liggen volkomen uit de route. De fiestwinkel kan ons niet helpen maar verwijst naar een zaak voor auto-onderdelen even verderop en daar koopt Tetman ducktape. We hopen daar het probleem mee te kunnen verhelpen morgen. Na een koffie verder, Luxemburg uit en Frankrijk in.
In de verte zien we de kerncentrale van Thionville, vier koeltorens op een rij. We steken de Moezel over, hier weinig romantiek maar een brede rivier in industrieel landschap.
Snel daarna wordt het landschap lieflijk en glooiend, het gaat voortdurend op en neer. Langs glooiende graanvelden die al geoogst zijn, akkerland en gelukkig soms ook door stukjes lommerrijk bos.
De dorpjes zijn volstrekt verlaten en niet erg bezienswaardig. In een simpel épicerietje vinden we brood, kaas, ham en vooral ook frisdrank en water voor de lunch.
Picknick in de schaduw van een rij dennenbomen met uitzicht over het verlaten landschap.
In een dorpje bij een stel bouwvakkers die in een koele garage zitten te lunchen en uit te rusten water gevraagd. Zelf zitten ze behalve aan het water ook al aan de wijn, ookal moeten ze straks het dak weer op. Hun aanbod om een glas mee te drinken slaan we af, maar het heerlijke koele water wordt in dank aanvaard. Ze wensen ons bon courage en voort gaat ie weer.
In het dorpje Bettelainville verlaten we de route voor een schitterende afdaling en klim door een prachtig bosgebied, dat dan ook toepasselijk Le joli bois heet.
En dan zien we de ferme met chambre d’hôte vlak voor St Hubert liggen.
Hartelijke ontvangst door la gardienne. Zij brengt water en later ook een heerlijke koude schotel met zalm en diverse soorten kaas voor het avondmaal. Bij de koffie met warme appeltaart raken we aan de praat. Ze is net zo oud als wij maar al twee ruim volwassen kinderen en vijf kleinkinderen. Haar hele leven in la Picardie bij de fabriek van o.a. Trigano gewerkt en toen le chômage. Sinds 9 jaar woont en werkt ze op deze ferme. Eigenlijk met la retraite sinds 1 juli, maar voorlopig wil ze nog graag doorgaan met haar baan als gardienne. “Als Madame et Monsieur op vakantie zijn, voelt het een beetje of ik la propriétaire ben”. Ze kijkt om zich heen en inderdaad, waar kun je mooier vertoeven dan hier? In de enorme grange staan onze fietsen, in het gebouw waar onze kamer is, zijn 4 chambres en een eet/zitkamer, er is nog een gîte en de andere vleugel is de woning van de propriétaires. Een automatische maaimachine wandelt over het geelgroene gras en als de avond valt komen er zwermen mussen in het bosje midden op het terrein. Ze vliegen op en neer van de bruidsluier bij het huis naar het bosje en weer terug. Even verderop verzamelen zich loom de koeien. La bonne vie à la campagne!

Geschreven door TAP.op.de.fiets