Kleng! Tetman houdt een wc-bril in de hand. We bevinden ons voor de komende twee nachten in een Mobil Home op camping Les deux Isles in Port sur Saône. Een bijzondere ervaring met een mix van comfort en Franse bric à brac.
Als we aankomen op de camping zien we een aantal mobil homes en omdat het weerbericht ongewis is (risque d’orages) lijkt ons dat een goed idee. De bebuikte gardien op leeftijd die de wacht houdt bij de receptie van de camping municipal kijkt ons vorsend aan. ‘ C’est ma femme qui en sait plus’ dus of we even willen wachten? Geen probleem, we hebben net heerlijk geluncht na onze dagetape en even uitbuiken is geen probleem.
Na 20 minutenen en nadat hij met enkele camarades een biertje heeft genuttigd belt le gardien met de vrouw. En ja hoor, het kan voor 2 nachten! We krijgen de sleutel en mevrouw komt straks voor verdere uitleg. ‘Installez-vous, prenez une douche, ma femme viendra vous expliquer’. De mobile home oogt nieuw en de inventaris is nog nooit gebruikt, de stickers zitten nog op de gloednieuwe pannen en borden. Het bed is keurig opgemaakt. We pakken alles uit en ik neem een douche: koud! Dan komt Madame en vertelt dat eerst de gaskraan open moet. Verder wijst alles zich wel vanzelf...
Tetman doucht warm en gaat vervolgens boodschappen doen.
Als we heerlijk relaxen op de veranda onder de parasol valt op dat de overige Roulottes en Mobil Homes onbezet zijn. We vermoeden dat we ongeveer de enige en eerste gasten ooit zijn...
‘S avonds worstje grillen op de electirsche grill die hiervoor buiten klaar staat. Probleem: het snoer is te kort om waar ook maar in een stopcontact te doen. Verlengsnoer gehaald bij de receptie. Dat wordt allervriendelijkst meegegeven. Volgende probleem: deze beveiligde stekker past in geen enkel stopcontact. Opnieuw naar de gardienne. Ze loopt met ons mee ‘ hier ca marchait encore’ maar natuurlijk past het nergens. Ze loopt met het snoer naar een onduidelijk leeg huis naast ons verblijf, plant daar de stekker in een stopcontact, stekker door het raam et voilà! De grill moet even iets verder weg staan maar dan doet ie het! Als je hier water wil koken dan moet dat op een plankje boven de bank. Lekker handig.
Maar toch genieten we van ons tijdelijke onderkomen! Wij nemen wel één van de 7 casseroles om ouderwets water te koken.
We hadden een prima fietsochtend na een ietwat doorwaakte nacht. Rond 2.30 uur schrikken we wakker van een enorme donderslag en fikse rukwinden. De rieten schutting achter ons fragiele tentje waait krakend om. Als er ook nog een tak op de tent waait uit de oude eikenboom naast ons kiezen we het hazenpad. We schuilen in de blokhut en wachten tot het onweer overtrekt. Na een uurtje trekt het weg en gaan we terug in de warme slaapzak. Gelukkig valt het daarna mee en vallen wij in slaap.
‘s Ochtends blijkt alles het nachtelijk onweer goed te hebben doorstaan, maar zo’n klein tentje is niet veel in het natuurgeweld!
Na een lekkere croissant en een baguette tegen tien uur op de fiets. Bewolkt en 10 graden koeler dan gisteren. Heerlijk!
In vier uur leggen we de afstand van zo’n 60 km naar Port sur Saône af. Af en toe een lange maar niet te steile klim, maar ook heerlijke afdalingen. Het gaat heerlijk met dit weer! Onderweg is het landschap een beetje saai, veel weiden met koeien, af en toe bos en akkerland. Minder afwisselend dan in de Ardennen. Alle dorpjes volstrekt verlaten. Café fermé, maisons à vendre, boulangeries die er niet meer zijn. Toch lukt het om onderweg een koffie te verkrijgen, iets erbij is voor andere oorden.
Voort gaat ie weer en om 12.40 komen we in een dorpje met épicerie: dicht natuurlijk vanaf 12.30 uur!
Dan maar verder naar het einddoel van de dag: Port sur Saône, volgens de gids een levendig dorpje met veel (water)toerisme want gelegen aan de rivier de Saône. Ook hier een verlaten vergane glorie. Maar gelukkig aan het einde van de brug gloort hoop. Een restaurant en het is open! Mogen we nog eten? Het is al kwart voor twee. La patronne observeert ons even, vraagt in de keuken en knikt minzaam: oui c’est possible. Of we de fietsen niet liever binnen willen zetten? Zo gezegd zo gedaan en even later genieten we van le repas de midi: meloen en watermeloen, dan heerlijke jambon met flageolets en gebakken mini-aardappeltjes en flan aux abricots toe. Natuurlijk gaan we overstag voor een biertje of glaasje wijn. Na de onvermijdelijke maar altijd weer lekkere petit café het allerlaatste stukje naar de camping. Morgen jour de repos, laat het onweer nu maar komen!

Geschreven door TAP.op.de.fiets