Vlak voordat een donderbui losbarst slepen we onze bagage twee trappen op naar onze luxe kamer in b en b Ad Astra in het oeroude dorpje ‘vieux Limbourg’ in de broeierig hete Ardennen. Vanochtend zijn we door Menno en Sterre zonder files naar Gronsveld gebracht, even ten zuiden van Maastricht. Vol ontzag kijken we naar de kofferbak van onze auto: moet dàt allemaal mee? Geroutineerd wordt alles op de door Tetman in topconditie gebrachte fietsen geladen. Hoe zou het met onze eigen conditie zijn na een jaar hard werken en niet tot nauwelijks trainen? We zullen zien...
Na een capuccino nemen we afscheid en stappen op. Het voelt nog even onwennig. Over de snelweg naar de Maas. Het is droog na enkele buien, onweersachtig en erg benauwd. Dat wordt dus zweten!
Langs verlaten wegen en eenzame dorpen gaan we op pad. Af en toe omhoog en dan weer zoevend naar beneden. De pedalen voelen alweer enigszins vertrouwd. Na zo’n anderhalf uur bereiken we, terwijl we door het dal van het riviertje de Berwinne fietsen, de Abbaye de Val-Dieu. Het gelijknamige bier wordt hier gebrouwen, er is een prachtig aangelegd park met stralende dahlia’s en een eenvoudig terras waar we de hervé - kaas van de streek met appelperensiroop proeven op een sandwich. Het bier is voor later op de dag.
Na een snelle blik in de koele kerk, daterend uit 1216 maar vele malen verwoest en nu in Renaissancestijl herbouwd, gaan we weer verder.
Volgende bezienswaardigheid is het dorpje Clermont met een een fraaie stadspoort annex stadhuisje. Een windvaan, waarop een pelgrim is uitgebeeld, gaat piepend heen en weer, dreigende luchten alom, en geen sterveling te bekennen op een tweetal fietsers na. De vlaamse en waalse vlag wapperen lusteloos.
Daarna zijn we onmiskenbaar in de Ardennen. Er moet stevig geklommen worden. Net als een zoete afdaling lonkt wordt die verpest door het bordje “travaux”. Remmend en manoeuvrerend worstelen we over ruwe keien de helling af.
In een gehucht zoeken we dekking voor een felle onweersbui onder een overkapping die de speelplaats van de école communale droog houdt. We eten een appeltje en dan verder naar het dorpje Dolhain. Na het verrassend levendige plein (terrassen! mensen!) wacht ons een zware klim om naar het hooggelegen dorpje Limbourg te fietsen.
Net op tijd strijken we neer in ons b en b.
Na douche en donderbui tegen zeven uur naar het rommelige, met rozen en stokrozen versierde oude plein waar één kroeg/restaurant open is. Op onverklaarbare wijze wordt het daar een genoeglijke drukte. Tetman proeft zijn Val de Dieu en ik een moelleux, een heerlijke soepele naamloze witte wijn. Het lukt ons zonder in slaap te vallen een voorgerecht (salade met lardons voor T en een salade met toast en fromage régional voor mij) en een eenvoudig hoofdgerecht te nuttigen.
Dan naar onze kamer voor een koffie en tijd om het eerste verslag te produceren.
De kop is eraf, we hebben het gered. Benieuwd wat er morgen weer op ons pad komt!

Geschreven door TAP.op.de.fiets