We hebben de nacht in onze vierpersoonskamer in het Youth Hostel verrassend goed doorstaan. Na het ontbijt met o.a. instant havermout en geroosterd brood met marmelade staan we om ruim 9 uur klaar voor de ferry naar Claohaig aan de zuidkust van het noordelijke deel van het Kintyre schiereiland. Onderweg zien we in de spiegelgladde en knalblauwe zee in de verte dolfijnen sierlijk uit het water opspringen! We doorkruisen het schiereiland naar West Loch Tarber (loch = meer of baai) en fietsen dan langs opnieuw een schilderachtige kustroute naar het havenplaatsje Tarber. Hier werd vroeger de lading verscheept en van de ene kant van de landtong naar de andere kant gebracht zodat de schepen niet helemaal via de open en dus gevaarlijke zee ten zuiden van het schiereiland Kintyre hoefden te varen. Het is een prachtige haventje met vrolijke scheepjes. We drinken er koffie met mierzoete gebakjes. In dezelfde deli kopen we ook sandwiches voor onderweg, want de rest van de route loopt door een volstrekt verlaten gebied. Er volgt een schilderachtige route. Eerst langs de andere kant van West Loch Tarbert, deels door het Achaglachgach Forest. Onuitsprekelijke namen, waarvan de Schotten meestal de helft inslikken zodat het ook nog eens onverstaanbaar is. Prachtige doorkijkjes op de blauwe baai. De route kent een aantal pittige hellingen, maar volgens de oude wet van de fietser betekent dat ook dat er heerlijke afdalingen zijn. En met accu zijn de klimmen goed te doen. Picknick op een knalgroen weiland. Stieren en koeien op veilige afstand en alweer schitterende vergezichten over zee en de kust aan de overkant van de baai (loch). We gaan weer even landinwaarts (berg op berg af) en buigen dan weer naar de kust. Daar zien we opnieuw zeehonden die heerlijk liggen te luieren in de zon. Ten slotte nog een behoorlijk lange klim om over een bergkam te gaan en dan een fantastische afdaling richting Loch Fynn. Dan even langs een drukke autoweg en dan een jaagpad langs een kanaal met sluizen. En zo bereiken we Lochgilphead waar ons guesthouse is. Prima kamers. In het volkomen verlaten havenstadje zijn de meeste restaurants gesloten. Tijdelijk en sommige zo te zien voorgoed. In een volkomen aftandse en morsige pub een pint (nou ja twéé) voor de heren en de dames een glas witte wijn. Onverstandige keuze want veel te zoet ookal noemen zij het droog. Daarna belanden we tussen enkele locals en een paar verdwaalde toeristen allemaal in de zelfde snackbar waar we fish en chips eten. Dat moest natuurlijk een keer gebeuren!
Dan retour naar de hotelkamer en op tijd naar bed. Want reden we vandaag ruim 70 km, morgen komen daar nog zeker 10 bij en ook dan zal het parcours bepaald niet vlak zijn!

Geschreven door TAP.op.de.fiets