Stipt op tijd - om 10.15 CET (central european time) en om 9.15 uur Britse tijd meert de Seaways aan in Newcastle. Een waterig zonnetje breekt door, het is zo’n 20 grdn en niets staat een perfecte fietsdag in de weg. Na de zorgvuldige paspoortcontrole - bril moet af maar helm mag opblijven - verlaten we de uitlaatgassen van de auto’s waar we als fietsers gewoon tussen staan. We belanden vrijwel meteen op het fietspad van Hadrien’s Wal. Prachtig aangelegd maar helaas her en der bezaaid met glas omdat deze randen van de havenstad ook andere types dan fietstoeristen aantrekken. We passeren vele rotondes en kruispunten, een hele uitdaging als je net eraan moet wennen om links te rijden! Maar de zon komt er steeds meer doorheen, het pad glooit vriendelijke richting de Tyne en we genieten van deze eerste Britste kilometers (miles). Na de buitenwijken en parkachtige oevers door het centrum van Newcastle, direct langs de Tyne die er dromerig bij ligt: het is eb. We delen het pad met andere fietsers en veel wandelaars. Iedereen groet iedereen, de sfeer is gemoedelijk. Al vrij snel komen we langs Segedunum, de start van de muur van Hadrianus. Het wat gedateerd aandoende museum slaan we over, want de weg is nog lang….De vele bruggen over de Tyne zorgen voor toeristische plaatjes. Dan verder maar weer door meer industriële zones die getuigen van het verleden van de stad: steenkoolfabrieken, scheepsbouw, alles wat er vroeger was maar nu nauwelijks meer. Het tracé volgt een voormalige spoorlijn wat zorgt voor aangenaam fietsen. In een flits passeren we het geboortehuis van George Stephenson, de uitvinder va de locomotief.
Als we enigszins afbuigen van het pad langs de Tyne komen we langs twee dorpen met fraaie vroegmiddeleeuwse kerkjes: Ovingham en Bywell. De tijd heeft hier stilgestaan zo lijkt het, we fietsen zo het decor van een Engelse crimi of plattelandsserie in. Verzakte grafzerken, torens uit de Angelsaksische tijd opgetrokken uit de stenen van de muur van Hadrianus.
Dan door naar Corbridge met alweer een oeroude kerk en een Roman Site: prachtig gelegen tegen de achtergrond van het glooiende landschap. In Corbridge tea en cake (citroen met blueberry, carrot of toffie).
Dan langs prettige glooiende wegen naar Hexham. Een oerengels plaatsje met een reusachtige Abbey. Daar ook een romeinse steen met een krijgsheer die met zijn voet op een verslagen barbaar staat.
Na Hexham nog maar een klein stukje naar Haydon Bridge waar ons bed and breakfast is. Denken we. Maar dan krijgt deze euforische start van een heerlijke dag een venijnig vervolg. We nemen een heel klein binnenweggetje, zo klein dat deze niet op de kaart staat. En nu weten we weer waarom je dat nooit nooit moet doen. Slechts de midges en de regen ontbreken maar de overige ingedrienten voor de fietsershel zijn er wel: keien,stenen, gaten en gras. En héél steil op en af en op en af en op…. Het landschap is wonderschoon maar tegen zoveel hobbels en steiging helpt geen enkele accu. Afstappen dus, maar dat is zo mogelijk nog erger. Ik moet mijn nederlaag bekennen en ben blij met broer Menno die blijmoedig mijn fiets van a naar b transporteert zodat ik fietsloos een stukje kan lopen. Maar ook aan deze beproeving komt een eind, hoewel… er volgt nog een afdaling die zo lang en steil is dat ik ook dan moet afstappen omdat mijn handen niet langer in de remmen kunnen knijpen. En zo duurde een afstand van van 5 km zomaar bijna anderhalf uur…
Gelukkig is daar dan toch ons B&B met twee ruime kamers en een hotel waar we kunnen eten aan de overkant. De Tyne ruist romantisch onder de oeroude brug naast het hotel…
Prima gegeten en dan naar bed. Morgen verder…..

Geschreven door TAP.op.de.fiets