Van de 2300 beoogde km hebben we er nu 2185 afgelegd! Het einde komt in zicht.
Vandaag prachtig weer, met stralende zon opgestaan na een koude en heldere nacht. Prachtige sterrenhemel en slaapzakken dichtgeritst om warm te blijven. Kletsnatte tent van de ochtenddauw, 14 graden, brrr
Ontbijt met biscottes, thee en restje jam en dan om ruim 9 uur alweer op de fiets. Eerste stop is na een afdaling en een klim al snel in het mooie dorpje Sorano. Alweer zo'n mooi dorpje van tufsteen geplakt tegen een helling. Een capuccino en boodschappen gedaan en dan echt op weg naar het lago di Bolsena. Eerst nog even flink trappen tot San Quirico maar dan mogen we het echt een stuk rustiger aan doen dan de afgelopen dagen. Het landschap is totaal anders in dit tufsteengebied dat al door de Etrusken werd bewoond. Veel groen: bossen, varens vanwege de vele riviertjes die dit gebied doorsnijden. Holen in de bergen die of bewoond werden of als schuilplaats of als opbergplaats dienden. Diepliggende wegen tussen groen of hoge wanden. En grote delen heel eenzaam en verlaten.
De tocht eindigt met een lange afdaling naar het meer,helaas wordt de pret van de afdaling wat bedorven door slecht wegdek. Goed opletten om de ergste hobbels en bobbels te ontwijken.
Het lago di Bolsena is een kratermeer van wat ooit een vulkaan was. Nu totaal verlaten, ook hier is het seizoen voorbij.
Op een picknickplek gegeten aan het meer dat half verscholen is achter hoge rietkragen. Ook de natte tent gedroogd in de zon. Het is nu ruim 20 graden overdag, de zomerhitte heeft plaats gemaakt voor de nazomer overdag en al echt herfst in de ochtend en avond.
In Capodimonte een ijsje of wat fris en dan via het schilderachtige dorpje Marta dat ook nog aan het meer ligt de laatste kilometers naar Tuscania. Bij Marta stroomt het riviertje de Marta vanuit het lago di Bolsena naar zee. Het duurt 120 jaar voordat het water van het meer geheel ververst is omdat het zo'n klein riviertje is. Aldus ons gidsje van Reitsma dat vol interessante wetenswaardigheden en culturele tips staat. Naast de voortreffelijke routebeschrijving natuurlijk.
Het laatse stuk is soms een klim en grotendeels een afdaling. Maar het landschap is wat rommelig, de weg is slecht en de wind waait de verkeerde kant op. Dus zijn we moe en vinden het wel best als we Tuscania hebben bereikt. Na enig gedoe met google maps hotel Tuscania Panoramico gevonden. Ons uitzicht is op een nikserig straatje. Aan de andere kant kun je vast het oude dorpje - verwoest door een aardbeving in 1971, maar grotendeels hersteld - en de beroemde oude romaanse kerk San Pietro zien.
Na douche en relaxen tijd voor dorpsbezichtiging. Het is niet koud, windstil maar zwaarbewolkt. Het dorpje oogt verlaten en een beetje somber. Alles ademt een sfeer van vergane glorie. Een fraai uitzichtspunt met spelende kindertjes vanwaar we de mooie oude kerk en het golvende landschap daarachter onder een zwaar wolkendek zien liggen.
We wandelen richting kerk en zelfs de heuvel op naar de kerk, maar er is een hek dat op slot zit, zo kunnen we de beroemde voorkant niet zien. Tot overmaat van ramp ook nog een enge loslopende hond. Dat loopt gelukkig goed af. We zien nog een stukje van de Via Clodia, een belangrijke weg naar Rome die al dateert uit de Romeinse tijd : het blijft bijzonder hoezeer elk dorpje hier verweven is met historie uit verschillende tijdperken.
Nog even verder slenteren totdat deze hongerige Nederlanders met goed fatsoen een restaurantje in kunnen. Keuze uit ong. 2, allebei verlaten. Menu gastronomico. Een mooie titel met een tegenvallende inhoud. Antipasti, pasta, cinguale en een glaasje wijn. Maar een surrogaat van de kwaliteit die we tot nu toe eigenlijk steeds hebben getroffen. Rond 20.30 uur nog steeds geen andere gasten. Wij vragen ons af hoe deze meneer en zijn vrouw van dit restaurant kunnen leven in dit uitgestorven stadje. We nemen hem de povere kwaliteit dan ook maar niet al te kwalijk. En het zijn hier ook geen stadse prijzen.
Gauw weer terug naar het hotel om verslagje te schrijven en te lezen. Morgen nog een dagje presteren....

Geschreven door TAP.op.de.fiets