Tegenover het hotel staat het beeld van koninging Astrid, de naamgeefster van ons hotel. Bij de balie foto’s die getuigen van haar korte leven. Als prinses uit Zweden naar België gekomen. In 1934 gekroond tot koningin en in 1935 omgekomen tijdens een auto ongeval in Zwitserland. Een Belgische Lady Diana.
Vandaag begint met zon maar ook met een stevige zuidwesten wind en helaas gaat onze fietstocht nou net die kant op.
Als we het jaagpad langs de Dender op willen fietsen blijkt dit afgesloten. Dus even wat zoeken en omrijden langs dorpen met poëtische namen maar rommelig en ongezellig: Erembodegem en Welle. In Denderleeuw kunnen we gelukkig wel het jaagpad op. Meteen een prachtig traject. Veel fietsers en wandelaars maar geen autoverkeer en genieten van de kronkelende Dender, de vogels - zelfs een overstekend koppel ganzen - en bloemrijke bermen.
We passeren Liedekerke en drinken koffie in het dorpje Ninove. Onwaarschijnlijk veel terrassen in dit gehucht waarvan er gelukkig enkele al open zijn. Een oud mannetje geniet van zijn ochtendbiertje en wij krijgen naast ‘het koffietje’ een advocaatje geserveerd. Het zijn wel levensgenieters die Belgen.
We vervolgen onze weg naar Geraardsbergen. Ondanks de wind tegen trapt het lekker zo langs de Dender. In Geraardsbergen eindelijk een serieuze klim naar het dorpsplein. Daar wemelt het van de fietsers: hier vlakbij is de zgn ‘Muur’ een steile berghelling die door veel fietsers bedwongen moet worden. Wij laten de Muur lekker links liggen. We kopen en eten de beroemde Mattentaart en raken aan de praat met twee jongens uit Nederland. Zij blijven noodgedwongen in België want nog geen coronapaspoort en anders weer testen om door te kunnen naar Frankrijk.
Na de zonnige stop op het fraaie plein van Geraardsbergen verder richting Lessines.
Helaas begint het daar te regenen, zodat we het middeleeuwse hospitaal dat prachtig is gerestaureerd wel zien maar ook laten voor wat het is. Ook nu af en toe een klimmetje, maar het is goed te doen. We verlaten nu de Dender en bevinden ons in eenzaam heuvellandschap met uitgestrekte akkers met graan of bieten of aardappelen. Hier en daar een eenzame boerderij. Het weggetje wordt steeds smaller en wordt uiteindelijk een modderige karrespoor. Daarna bereiken we toch weer een gehucht: Wodecq. Hier ergens moet een aire naturelle bij een biologische boerderij zijn.
Als we aankomen regent het opnieuw. Tussen half uit elkaar vallende tractors en allerlei onduidelijk bric à brac komen we op een rommelige koer. Le fermier is even zoek. Men is alleraardigst en gaat de oude baas halen. De boerderij is van een oud echtpaar en zowel zij als de ferme vallen bijna uit elkaar. Maar er is zowaar een biologische winkel gerund door een allervriendelijkste Vlaamse hipster met knotje. We installeren ons op een nat veldje met vrij hoog gras en groen uitgeslagen picknickbank. Maar de regen stopt, de zon breekt bij vlagen door en we staan er niet onaardig.
Het sanitair komt in de top vijf van meest gore, oude en vergane wasvoorzieningen van de afgelopen jaren. Twee gammele badkamers met vergeelde douchebak, verkalkte sproeier en viezige douchegordijnen en vooral niet nadenken over legionella of andere enge ziektes. Covid lijkt hier gelukkig ver weg….
Maar in de winkel zijn verrukkelijke regionale kaasjes te koop, onbespoten groenten, biowijn en niet onverdienstelijk plaatselijk bier: je moet je zegeningen tellen!
Ondanks harde windvlagen lukt het het gasje aan de praat te houden en we eten een heerlijk aardappelstoofpotje. Kaasje toe.
Koffie op de picknickbank in de zon. Dan snel weer de tent in gevlucht vanwege alweer een bui.

Geschreven door TAP.op.de.fiets