Vanwege de hitte hebben we de oorspronkelijke étape in tweeën geknipt en voor vanavond een kamer geboekt in Lunéville. Zo hoeven we maar ong. 40 km te fietsen en met deze temperatuur (rond het middaguur al 32 graden) is dat meer dan genoeg. Om 9 uur na een simpel ontbijtje op de fiets en bij een café in Vic sur Seille een verrassend lekkere café crème met daarbij een ‘oreillon d’abricots’ van de bakker. Een karakteristiek Frans plein met café, boulangerie en natuurlijk in deze streek een standbeeld van Jeanne d’Arc. Na de koffie moet het toch echt gebeuren. Het eerste stuk fietst lekker en we komen zelfs langs een wijngaard (we zijn in de Meurthe en Moselle) en af en toe lekker beschaduwd meer af dan op door het bos. Maar er komt een flinke klim naar het uitzichtspunt van Hoéville. Het gaat ons goed af maar boven moeten we wel even uithijgen. Daarna verder door glooiend landschap, qua energie zijn we blij dat we in de warmte niet verder hoeven dan Lunéville. Daar treffen we een stel fietsers dat we al een paar keer tegen zijn gekomen, minstens 10 jaar jonger en met strak afgetrainde lijven, dus zij vinden het wat makkelijker te doen dan wij. Maar ook zij kampen met de hitte en hebben tabletjes met mineralen om in de bidon te gooien. We krijgen een restantje van hen en we gaan het morgen uitproberen.
Zij gaan door en wij strijken neer op een terras tegenover het château van Lunéville met links van ons uitzicht op hôtel Les Pages dat ons reeds toelacht!
Nu we toch niet meer hoeven te fietsen gaan we hier niet alleen wat drinken maar gaan naadloos over in een heerlijke repas du midi: Tetman aan de moûles frites en ik escalope de veau. Toch maar een glaasje erbij, er wacht ons slechts douche en siësta! Het maal wordt besloten met een petit café en dan naar het hotel. Helaas is de kamer nog niet klaar maar tot onze verrassing is er wel één met airco voor ons geserveerd. De fietsen mogen in een soort conference room staan, onder het white screen. Wij lopen in fietskledij even richting parc du château: wat een onverwachte en aangename verrassing. Lunéville wordt ook wel het Versailles van Nancy genoemd. Een schitterend aangelegde Versailles-tuin met zeer goed onderhouden bloemperken, vijvers en fonteinen. Het château is ooit gebouwd voor Stanislas, de Poolse koning die Lotharingen in 1735 van zijn schoonzoon Louis XV kreeg. Deze Stanislas bracht zijn tijd voornamelijk door in Lunéville. In 2003 is het kasteel door brand verwoest en recent prachtig gerestaureerd. We houden het eerst bij een siësta langs het al even smaakvol met bloemen omzoomde kanaal naast de kasteeltuin.
Na de douche kasteeltuin bekeken en ontdekt dat er vanavond een théatre d’eaux is. Omdat het restaurant van het hôtel dicht is op zondag willen we elders in Lunéville eten. Dat valt niet mee, de drie door ons gegooglede en gevonden restaurants zijn allemaal hermetisch gesloten. We belanden op het enige terras waar je iets kunt eten t.o. het station.
De rest van Lunéville zit hier ook en hoewel de salade César of Vosgienne prima smaken nemen we de koffie elders want we worden zowat uitgerookt. Rondom ons wordt er stevig op los gepaft, zoals helaas vrijwel op elk terras in Frankrijk.
De avond wordt bekroond met een son et lumière met prachtig verlichte en dansende fonteinen, het is wél in Frankrijk dus krijgen we en détail de geschiedenis van le château uitgebeeld nadat eerst uitvoerige de commune, le département etc etc worden bedankt. Alles wordt begeleid door lichtvoetige klassieke muziek, terwijl op de achtergrond het kasteel feëriek wordt verlicht.

Geschreven door TAP.op.de.fiets