Gisteravond was het bloedheet en vannacht drukkend warm. Maar na een lange fietstocht zijn we zo moe, dat we gelukkig lekker slapen. We worden wakker van de regen op de tent. Volgens diverse weerapps wordt het een dag met regen. De realiteit is gelukkig veel beter: wel bewolkt maar pas vanaf 20 uur regen. Ik zit nu lekker hoog en droog in ons tentje het blog te schrijven. Tijdens het ontbijt is het nog wat miezerig, maar als we opstappen is het bewolkt maar droog. En die wolken vinden we heerlijk, kunnen de geroosterde armen en benen een dagje bijkomen van gisteren.
Vandaag een prachtige, maar lange tocht, door het dal van de Allier. We zien de rivier af en toe en steken hem soms over. Een arcadisch landschap met zonnebloemen, graan, soms koeien en rondom steeds meer heuvels totdat we halverwege de dag de bergen van de Auvergne zien opdoemen, met als middelpunt de ongenaakbare Puy de Dôme. De Tour mocht hier bij uitzondering naar boven, wij houden deze vulcanische berg op gepaste afstand.
Onze eerste stop is bij een middeleeuws kasteel in het gehucht Billy. Rondom de burcht ligt een prachtig dorpje geplakt. Na het chateau weer lekker afdalen en de rest van de dag is het behoorlijk vlak en dus makkelijk fietsen. Wel prachtige doorkijkjes op de rivier en de contouren van de bergen van de Auverge in de verte. Lunch met een quiche van het bakkertje in Billy. Daarna komt de zon er alweer bij.
Tegen 15.30 uur bereiken we de camping in Pont du Chateau. Totaal vervallen en oude meuk, maar ooit was dit vast een prachtige camping. Bij de receptie een joviale kerel. We mogen staan waar we willen… altijd een veeg teken. We betalen contant en hoeven niets in te vullen. Langs vervallen paden zoeken we een plekje onder de dennebomen naast een op het oog betrouwbaar Frans echtpaar naast een caravan. Eerst maar een fiets aan de stroom, na 85 km lusten ze wel wat. En dan blijkt dat het point électrique het niet doet. Dus de camping afspeuren naar een niet doorgebrand contactpunt. Dat lukt gelukkig en op hoop van zegen sluit Tetman de eerste accu aan. De verlossende groene lampjes gaan knipperen. Als ik waakzaam geworden de douches inspecteer stemt dat niet tot vreugde. Oud en vervallen, maar het had wel veel viezer gekund. Dit kunnen we aan en er is ook weinig keuze want we gaan echt niet verder fietsen. Terwijl Tetman de tent opzet, ga ik naar de Super-U in het stadje. Als fietser ben je daar een soort Alien, want er is zelfs een drive in afdeling. Voor auto’s wel te verstaan. Maar er is genoeg te koop om weer vrolijk te worden, dus dat doe ik dan ook. Omdat het licht onweersachtig is, kies ik voor kant en klaar én lekker. En zo dineren we deze avond met een schelpje van zalm en salade, een beignet van courgette, de kaas van de streek en frambozen met crème fraîche toe. Kon minder! En de planning is perfect, want als we de koffie op hebben, begint het echt te plenzen. Ik vlucht het tentje in (iemand moet toch de bedden opmaken) terwijl Tetman van onder de dennebomen de wacht houdt.

Geschreven door TAP.op.de.fiets