De dag begint met een goed verzorgd ontbijt op het terras. Zodra de zon onder de parasol door komt wordt het meteen al warm. Vandaag blijven de fietsen nog in de schuur en mogen we nog even op pad in de auto met airco. Eerste doel is het Maison van George Sand in Nohant. Nohant blijkt een idyllisch gehucht met het landgoed, een kapel, een kerkhof en een restaurant waar de tijd is blijven hangen in de 19e eeuw. Frankrijk als in een film. Maar ook hier rukt de moderne tijd op, want zonder de via internet van tevoren gekochte kaartjes voor de visite guidée geen toegang. Het is om 10 uur nog zo rustig dat we denken dat we wellicht de enige gasten zijn, maar dan stroomt de cour opeens vol en is het toch nog een grote groep. De gids kan gelukkig beeldend en met veel oog voor detail vertellen. Met veel interessante weetjes brengt ze het leven en de tijd van George Sand dichtbij. We starten in de keuken waar we een zgn potager zien: een stenen aanrecht met uitsparingen voor de kolen die uit de (gevaarlijke) haard worden gehaald. Op deze kolen komen de ‘pots’ te staan met daarin de groenten uit de tuin om te stoven. Daarom heet de moestuin dus potager! Alles wat hier uit komt gaat in de stenen stoofpotten. Verder waren er kippen, geiten, schapen, koeien, alles wat je kunt eten was op het landgoed voorhanden. Er werkten zo’n dertig mensen in het huis. De familie was rijk: de oma van George Sand, was gevlucht tijdens de Frans revolutie naar dit veilige dorpje en heeft het landgoed gekocht. George, wier echte naam Aurore Dupin was, trouwde maar was niet geboren om een brave en gehoorzame echtgenote te zijn, zoals in die tijd gebruikelijk was. Ze had twee kinderen, waarvan één vermoedelijk niet van haar wettige echtgenoot. Ze wilde liever schrijven dan huisvrouw zijn en haar eerste boek, Indiana, werd meteen een groot succes. Omdat het niet gebruikelijk was dat ook vrouwen schreven publiceerde ze onder de naam George Sand. Haar kleindochter, de laatste telg van de familie, heeft het landgoed in 1961 bij haar dood aan de Franse staat nagelaten. George Sand verbleef vaak in Parijs, maar het liefst was ze in Nohant met al haar beroemde vrienden om zich heen. Zo laat de tafelschikking o.a. de naamkaartjes van Flaubert en Tourgenyev zien, maar ook Chopin verbleef hier vaak en componeerde veel van zijn werk aan de piano op de eerste verdieping. De gasten vermaakten zich met toneel en marionettentheater. De poppen en het decor werden gemaakt door zoon Maurice. De dames naaiden zelf de kostuums en George, geïnspireerd door de vele boeken die ze las, schreef de teksten.
Na een bezoek aan de bloedhete maar prachtige bloementuin rijden we op aanraden van Jolanda, onze gastvrouw van la Maison du Cerf, naar een piepklein restaurantje in het gehucht Saint Chartier. Prima formule de midi temidden van de Fransen. We zitten binnen, want buiten is het te warm. Dan nog een tochtje naar le chateau de Sarzay. Een prachtig robuust vierkant kasteel met vier torens. Helaas is het dicht… we gluren door het hek en gaan dan terug naar onze chambre d’hôte. Siesta op de kamer en daarna aangenaam verpozen in de tuin. Er steekt een windje op, het wordt wat koeler gelukkig maar het onweer blijft uit. Opnieuw een heerlijk diner aan de grote tafel, met weer deels nieuwe gasten. O.a. een gezellige Belg; hij werkt als ambtenaar op het ministerie van Financiën maar zijn grote hobby is Balfolk: hier in de buurt is dit weekend een groot festival waar spelers van folkmuziek bij elkaar komen om te spelen en te dansen. Hij zelf speelt accordeon en gitaar. Ter ere van de verjaardag van één van de gasten speelt hij vanavond even voor ons. En geeft daarna uitleg over zijn instrument in sappig Vlaams. Een bijzonder slot van onze eerste etape. Morgen moeten we uit de luie stand en kan het fietsavontuur beginnen!

Geschreven door TAP.op.de.fiets