Vandaag een prachtige fietsdag. En dat het kwik oploopt tot ruim 30 graden, daarover hoor je ons niet klagen! Omdat de tocht naar verwachting weinig plekken kent waar we inkopen kunnen doen, beginnen we de dag met een bezoek aan de Intermarché vlakbij de camping. Deze keer mag Tetman op strooptocht terwijl ik de fietsen bewaak. Bij een zijingang is blijkbaar een punt waar een coronabewijs kan worden afgehaald want er staat een rij mensen bij een pharmacie en steeds komen er een paar naar buiten met de felbegeerde papieren met qr-code. Het blijven vreemde tijden.
We moeten even een druk stuk naar Charroux, omdat de camping niet op de oorspronkelijke meer autoluwe route ligt. Na een flinke klim en gelukkig ook een heerlijke daling bereiken we Charroux. Prachtige markthal en een schitterende toren die naast de overblijfselen van een abdij staat. Het is hier een histortisch pelgrimagepunt geweest, maar nu is het een uitgestorven dorp. Er is wel een lekkere bakker en een café met koffie. Naast ons een ouder echtpaar dat lekker aan het mopperen is (in het Frans rouspéter en dat woord geeft het heerlijk weer. De oorlog wordt erbij gehaald en dat ‘les travaillants’ altijd de klos zijn. Wij tonen braaf onze qr-code op de telefoon, monsieur heeft de felbegeerde dubbele stempels maar mevrouw nog maar één. ‘Enfin Martine, tu me connais! Cet après-midi je vais chercher mes papiers…’. De serveerster gaat mopperend overstag en zegt dat ze de boete niet wil betalen. Even later complimenteert het echtpaar ons met de fietsprestatie én met de benen ‘vous avez de belles jambes! Et votre mari aussi. Je voyais ça tout de suite!’. Kijk dat maakt de dag al goed, terwijl het nota bene vrijdag de 13e is.
Dan verder langs een mooi traject door landbouwgebied, weer zonnebloemen, graan en soms mais of bos. Weidse vergezichten en steeds meer echte hellingen, maar het is goed te doen. Na een fantastisch lange afdaling zien we het prachtige dorpje Nanteuil la Vallée. Fraai kerkje boven rode pannendaken, het begint al echt Zuid-Frankrijk te worden.
En zo komen we in het centrum waar een terrasje ons lokt. Het was wel niet de bedoeling, maar ja we hoeven niet heel ver vandaag en als je het spontaan tegenkomt….
We hoeven elkaar niet lang te overtuigen en strijken neer, ondanks de wat onaardige eigenaar met flauwe grappen. De serveerster is alleraardigst en het eten uitstekend. Een lekkerer salade van crudités met granen, een heerlijk ‘lieu noir’ (witvis) met een lekker timbaaltje rijst en nog mousse au chocolat toe. Een prima formule de midi voor 15 euro.
Als we na al dit heerlijks de abdij nog even willen bekijken is deze dicht, evenals het kerkje omdat er gevaar voor instorting dreigt. Alles in dit land moet voortdurend gerestaureerd en opgeknapt. We fietsen verder en het is inmiddels behoorlijk warm. De hellingen zijn stevig maar de afdalingen maken alles steeds weer goed. Rond 15.30 bereiken we de camping in St Angeau, nadat we nog enkele fraaie romaanse kerkjes zijn gepasseerd en op de ‘echte’ chemin de Compostelle zijn beland.
De camping blijkt gerund door een Engels echtpaar. Vier jaar geleden gekocht met het idee dat er vooral Engelsen zouden komen. Toen kwam Brexit, daarna twee jaar Covid plus een extreem slechte zomer. En afgelopen winter stortte het dak van het toiletgebouw in. Nu overigens prachtig opgeknapt! Alle ingrediënten voor een treurige aflevering van ‘Ik vertrek’ maar ogenschijnlijk houden ze de moed erin. Er staan nog een zestal andere gasten maar de meeste mobilhomes staan leeg. Er is een barretje, een minizwembad waar later nog twee kinderen spartelen, een aangenaam terrasje en we kunnen er nog een salade krijgen. De ingekochte etenswaren bewaren we voor morgen want dan wordt het een lange en hete tocht.
‘s Avonds nog lekker bij de tent bij het citronellakaarsje. Dat gebruiken we al voor de tweede (!) keer!

Geschreven door TAP.op.de.fiets