De dag begint bijna net zo pittig als de vorige dag eindigde. Supersteile hellingen en ook nog af en toe onverhard. Maar schitterende vergezichten - die moeilijk te vangen zijn op een foto -. Bij bestudering van de kaart ligt de Wall op de uitlopers van de Pennines. Dat verklaart de enorme hoogteverschillen die met steile klimmetjes en afdalingen bedwongen moeten worden. Het duurt dus toch nog ruim een uur voordat we de 15 km maar Vindolanda hebben afgelegd. Vanaf onze hoogte schitterend zicht op de nederzetting in het dal. Bij de allervriendelijkste ontvangst staan de fietsen veilig in het zicht van de receptiedames, die natuurlijk nauwelijks willen geloven dat wij allen 60plus zijn ;)
We besluiten ons aan te sluiten bij een rondleiding en zo horen wij in sappig Engels gekruid met de nodige humor en understatements veel interessante weetjes over die rare Romeinen. De epische beschrijving in geuren en kleuren van het leven in het soldatenkamp neemt echter meer tijd in beslag dan aangekondigd en omdat we weten dat we nog heel wat kilometers moeten afleggen sluipen we stilletjes naar de uitgang. In plaats van een royale ploughman’s lunch die je hier kunt gebruiken (zo weten we uit ervaring) een snelle cup a soup. Dan hup weer op de fiets. De gure wind wordt als we net zijn opgestapt lekker aangevuld met een flinke bui. Dus afstappen en de regenhulpstukken te voorschijn gehaald. Variërend van hoezen voor de schoenen, een regenfietslegging inclusief jarretels voor Mylène, geavanceerde regenbroek of gewoon de hema. We kunnen nu alles testen …. Gelukkig duurt de regen niet heel lang zodat we na een uurtje weer wat laagjes uit kunnen doen. De route voert door schitterend landschap en de hellingen vallen reuze mee. En die wind tegen is goed te doen dankzij onze accu’s.
Een broodje en een restje koffie op een weiland met schapenkeutels. De schapen blijven wantrouwend op afstand. Bij Birdoswald een blik op de ‘echte muur’. Vervolgens nog een stuk langs de muur gefietst en dan zwaaien we af naar het noordwesten. Een straffe wind maar met de juiste motorische stand houden we de vaart er aardig in. Zelfs een kleine omleiding vanwege - naar alle waarschijnlijkheid - een door hevige regenval kapotte brug, zorgt niet voor grote problemen. Door volkomen verlaten land met schapen en verstilde dorpjes is het prima fietsen. Dan na een lang stuk met straffe tegenwind langs een iets grotere weg komen we in Longtown, vlak voor de grens met Schotland. Het oerlelijke dorp met de ‘ uitstraling als van Charleroi’ - aldus broer M - wordt nog verschrikkelijker vanwege het langsdenderende vrachtverkeer. Na een paar km langs een drukke autoweg de afslag richting Gretna. Alwaar we de grens met Schotland oversteken. Prima b en b in een versleten huis met bordes en bloementuin. Zeer aardige eigenaren en we zijn blij met Tetman als tolk want van die Schotse grappen verstaan wij nog niet eens de helft. De fietsen mogen staan in de ontbijtkamer, we zijn ten slotte de enige gasten. Snel gedoucht en naar de plaatselijke pub gelopen want last orders for meal al om 19 uur. Prima pubfood met als toetje de verjaardagstaart van een dame die haar 60e verjaardag viert met grote ballonnen en kaarsjes en een lied.

Geschreven door TAP.op.de.fiets