Zelfs Tetman constateert bij het opstaan menige muggenbult van gisteravond. Blij dat onze hermetisch gesloten slaaptent nachtelijk leed verder kan voorkomen. Ontbijt met biscottes (die proberen we al drie dagen te vervoeren zonder ze te vergruizen) en een gekookt eitje (experiment: eitjes koken in de waterkoker, geslaagd!). Omdat we niet heel ver hoeven en omdat we niet voor 16 uur terecht kunnen in onze chambre d’hôtes doen we het vanochtend rustig aan. Als alles is opgezadeld dus eerst koffie op een terrasje in St Ambroix en even langs een bakkertje voor proviand voor onderweg. Ik mag zelfs even de kerk in! Dan en route. Nu nog lekkere temperatuur, maar dit zal snel oplopen…. We moeten af en toe behoorlijk stevige klimmetjes maken. Tetman classificeert ze als ‘kuthellingen’ en komt er dan achter dat de ondersteuning uitstaat. Even later gaat het dus stukken beter ;)! In het gehucht Mons (ja dat betekent berg en dus…. moet je klimmen om het te bereiken) koffie met een amandelcroissant. Het Romaanse kerkje waar we op een bankje zitten is van binnen de moeite waard, met prachtige ramen. Daarna verder door een opnieuw schitterende landschap. Steeds vaker zien we wijngaarden en af en toe ook de eerste olijfbomen. We zijn nu toch in de Midi. En dat merk je aan de kracht van de zon, die in rap tempo aan warmte wint.
In het dorpje Lézan in het parkje bij een klein château met een toren met zonnewijzer eten we de pizza die we vanochtend bij de bakker kochten. Inmiddels is het echt warm en de krekels maken een oorverdovende herrie. Zonneklep onder de helm en nog maar eens stevig insmeren. Dan langs de wijn en de olijven en af en toe gelukkig wat bos met schaduw naar Saint Hippolyte-du-Fort. We hebben vandaag toch maar weer ruim 65 km afgelegd. Tetman een welverdiend biertje op een terras en ik een panaché (radler). Met deze warmte is zelfs dát lekker!
Om ruim 16 uur de laatste meters naar onze Chambre d’hôtes. Schitterend oud huis aan de rand van het dorpje met een enorme tuin met uitzicht op de bergen rondom. Onze kamer is opnieuw onder het dak, maar dankzij de ventilator is het er goed uit te houden. Na de heeerlijke douche relaxen in de tuin of op de kamer. Om ruim 19 uur de korte wandeling naar het dorpje, we hebben gereserveerd in een grappig restaurantje: hij is Corsicaan, zij komt uit Nîmes en met z’n tweeën toveren ze de heerlijkste gerechten op ons bord. De ambiance is ‘typisch Frans’: op het half gerenoveerde dorpsplein staan de platanen half ingepakt te wachten op betere tijden. Wij zitten op het grind onder de platanen met links van ons een parkeerplaats. Maar zoals zo vaak in Frankrijk: daar moet je doorheen kijken. Als we eenmaal zitten is het een paradijs voor tong en verhemelte.
Enig minpuntje zijn weer die muggen: net zo klein als de midges in Schotland en minstens zo verraderlijk. Alle gasten staan bij toerbeurt op om zich met Deet te sprayen, gelukkig heb ik dat ook in mijn tasje gedaan… de wind verwaait de stank van Deet én de muggen en zo kunnen we toch genieten van deze culinaire avond.
Morgen op tijd op, want het blijft warm!

Geschreven door TAP.op.de.fiets