Killing die combinatie van Lotharingse heuvels en mediterrane zon! Nog vijf km te gaan naar de camping in Vic sur Seille.in het dorpje Château Salins inkopen gedaan bij de Liddle en een hele fles zoete vruchtensap leeggedronken want er moet vocht en suiker in. En dan komt er een helling van bijna een km tussen 8 en 12 procent in de zon. Wij capituleren halverwege en stappen af, maar dat is van de regen in de drup want zo’n beladen fiets naar boven schuiven is ook een drama. Maar ook vandaag hebben we het weer gered, zij het dat we pas tegen vieren ipv tegen het geplande ‘twee of drie uur’ de camping oprijden.
De dag begon fantastisch, na een klamme nacht in onze chambre d’hôte. Om 7 uur heeft la gardienne een heerlijk ontbijt voor ons klaar, met o.a. vers gebakken crêpes. Een goede bodem voor een tocht van zo’n 70 km. Maar afstand zegt niet veel, wat veel meer telt is de hitte en de hoogtemeters.
Om 7.30 uur rijden we. Eerste stop bij ‘la source’, vivement recommandée par la gardienne, hij gaf Charlemagne wonderkrachten dus wie weet wat het bij ons doet?
Volgens de guide moeten we in Courcelles -Chaussy ravitailleren, want daarna zijn er geen winkels meer op de route. Bij de Liddle broodjes etc. gehaald, dan door naar het plaatsje voor koffie. Tsja, dat is in deze contreien geen vanzelfsprekendheid. Na een rondje door het uitgestorven dorp terug naar de hoofdstraat en bij een Kebab restaurant dat eigenlijk nog dicht is, toch een kopje koffie gescoord. Verder door het glooiende land. Punt van aandacht is het tijdig vullen van de waterbidons. Want begon het nog koel en beschaduwd, algauw prikt de zon weer aan de hemel en het zweet in mijn ogen.
Twee keer bellen we aan en twee keer worden we gastvrij onthaald. De eerste keer door een oud vrouwtje dat ons gastvrij vraagt binnen te komen. We stappen een eeuw de geschiedenis in. Een povere keuken met een smoezeilig zeiltje op tafel, een stenen gootsteen die de laatse vijf jaar niet is schoongemaakt en tal van bestofte bibelots. Gelukkig komt het water uit de kraan en kan daar niet veel mis mee zijn. Maar we moeten beslist ook ‘un verre’ drinken, ik schrik ervan wat doorgaans betekent ‘ un verre’ een glaasje wijn. Ik mag twee glazen uit het oeroude keukenkastje pakken en gelukkig mag daar water in. Nadat we de fotogallerij van de hele familie hebben bekeken (J’ai eu sept enfants, ils sont tous là! Et le mari, die zes jaar geleden is overleden, en foto’s van haar vader, moeder, grand-mère etc.). Maar wij moeten verder!
Tweede rendez-vous om water te halen is al even gastvrij. Twee stokoude mensjes voor een gigantische tv-scherm zitten aan tafel met eveneens een groezelig zeiltje en een enorme pan gebraden kippenpoten. Op drie fautueils in de piepkleine eetkeuken zitten drie verschillende honden, die zich gelukkig koest houden.
De dorpen zijn hier uitgestorven en de oudjes blijven achter!
Tweede vaste punt van ieder dorp is het monument van 14-18. Verbijsterend veel namen op elk momument, de bevolking is gedecimeerd in die tijd.
De golvende aarde heeft gruwelijke tijden doorstaan. Nu zien de heuvels er bijna Toscaans uit met roodbruine aarde, geel gemaaid koren en prachtige ronde heuvels. Schitterend om doorheen te rijden.
Na een picknick en een tweede Liddle voor het avondmaal naar de camping. Een groot recreatiegebied met twee waterplassen, een zwembad en een interessant allegaartje aan dagjesmensen en mobil home toeristen uit de regio. Op een eilandje in de vijver heeft een omvangrijke Somalische familie zich geïnstalleerd en is aan het koken op houtvuurtjes. Alom wordt er naar hartelust gebarbecued, de verbrande lucht stijgt overal op.
Tetman bereidt op advies van Willem B een heerlijk koksgerechtje met courgette, ei en tomaatjes maar dan net even anders ....
Dan valt de avond alweer, de wind steekt op maar de warmte blijft...

Geschreven door TAP.op.de.fiets