Half zeven in de avond en nog steeds zitten we liever in de schaduw dan in de zon.
Terwijl Tetman de kookspullen pakt ga ik het tweede reisverslag schrijven. Een schitterende fietsdag met veel zon en vandaag niet alleen omhoog maar ook ontspannen afdalingen. De Vennbahn is mooi en afwisselend om te fietsen. Bij de stationnetjes van weleer proef je de historie en diepe dalen befietsen wij glimlachend over een brug.
De dag begin meteen al zonnig, een beetje klam en vrij warm. Niet zo gek als vorige week, maar toch.
De eerste pitstop is het overbekende maar toch nog steeds schilderachtige Monschau. De prijs van het verlaten van de Vennbahn is dat je moet dalen en dus ook weer klimmen als je verder wilt.
Naar Monschau is er een supersteile en rommelig brokkelige onverharde afdaling, zeker een Abkürzung. Niks geen lekker zwieren naar beneden maar flink in de remmen en uitkijken dat je niet slipt en valt.
Het stadje ligt er meer slaperig dan toeristisch bij. Bij de Rur koffie met warme Apfelstrudel. Daar moeten we lang op wachten maar het resultaat mag er zijn. Heerlijk! Dan nog even rumschauen en bij een bakker de lunch gekocht.
Na enig gezoek de route terug naar de Vennbahn gevonden. De klim langs deze Aufstieg valt reuze mee, want is langer en geleidelijker. Daarna zoeven we verder, het vals plat ligt nu gunstig voor ons!
Even stil gestaan bij een wachthuisje waar één van de eerste Belgische soldaten sneuvelde bij de inval van het Duitse leger in 1940. Een tekst herinnert aan wat hier bijna 80 jaar geleden gebeurde.
Nu ligt het landschap er vredig bij en horen we Vlaams, Duits, Frans om ons heen. Het pad doorkruist nu eens België en dan weer Duitsland terwijl in het Belgische deel Vlaams (op onze camping in Montenau) en Frans ( supermarkt in Waimes 7 km verderop) ongemerkt in elkaar overvloeien zonder al te veel logica.
Op de camping in het Duitse Roetgen werkte een mevrouw die Nederlands sprak.
Maar over enkele dagen zal de voertaal toch echt Frans zijn!
Ook de plaatsnamen zijn nu eens Duits (Saurbrodt) en dan weer Frans (Faymonville).
Maar het landschap kent geen grenzen en golft lieflijk om ons heen met weilanden, koeien ( rood, wit, bont) en bossen (naald en loof). Langs de bermen nog volop bloemen: boerenwormkruid, paarse distels, klaver, echter de fel oranje lijsterbessen kondigen al aan dat de zomer alweer over het hoogtepunt heen is.
In Waimes naar de supermarkt voor het avondmaal en dan het laatste stukje naar de camping in Montenau.
Allervriendelijkste ontvangst; een echte simpele familiecamping.
Als het tentje staat een bevrijdende douche. Wat is het dan lekker om het zweet van je af te spoelen!
Een drankje uit de bar bij de tent en terwijl Tetman kookt start de kinderdisco!
Maar die zal straks wel weer afgelopen zijn en wij hebben nog hoop op Abendruhe.

Geschreven door TAP.op.de.fiets