Om te voorkomen dat we morgen in de warmte 95 km moeten fietsen, fietsen we vandaag in de warmte per ongeluk toch 95 km…. Het kan verkeren op een fietsvakantie. Een heerlijk koele ochtend aan het wonderschone Lac de Naussac. Omdat we de cabane moeten achterlaten zoals we deze aantroffen zijn we met de schoonmaak gauw klaar ;)
Tegen 9.30 uur op de fiets. In Langogne halen we bij een bakkertje nog wat voor de lunch voor onderweg, omdat we veel door natuur zullen fietsen met weinig voorzieningen onderweg. Een werkelijk schitterende afdaling vanaf het meer (945 m) richting onze eindbestemming over enkele dagen, de Middellandse Zee. Na een korte klim om Langogne uit te komen een afdaling van ruim 40 (!) km door een steeds indrukwekkender landschap. Bloemrijke bermen, berghellingen die bedekt zijn met paarse heide, diep beneden ons nog steeds de Allier en later de Cèze, en rondom diepgroene naald- en loofbossen. Schittterend om doorheen te fietsen. En in de ochtend is het ook nog niet warm. Omdat we morgenavond een chambre d’hôtes hebben geboekt die iets verder ligt dan de camping op ons reisschema, willen we vandaag ook een camping nemen die verder ligt dan de beoogde camping bij het dorpje Gravières. Even na de lunch passeren we Gravières op weg naar een camping die 18 km verder ligt.
Nog steeds een prachtige tocht, maar nu wel af en toe flink klimmen om een col(letje) te nemen. Bij de camping aangekomen blijkt deze er niet meer te zijn. De enige oplossing is verder fietsen. Het is inmiddels ruim 32 grdn, maar ondanks de warmte fietsen we toch lekker door. Rond 16.30 uur bereiken we dan in St Ambroix, na 95 km, een fijne camping. Allerhartelijkste ontvangst, la gardienne komt aandraven met een wasrekje en twee stoeltjes, supermooi toiletgebouw met Portugees aandoende tegeltjes en gekoeld water, bier en wijn te koop. In een supermarché enkele dorpje terug hebben we met vooruitziende blik courgette, eieren en tomaten gekocht en zo komen we deze avond op de camping prima door.
Enig minpuntje zijn de muggen…. Kan me dit nog levendig herinneren van een eerder verblijf in de Cevennen.
Maar Deet en prikweg helpen mij over de ergste ellende heen. Tetman heeft zoals gewoonlijk weer nergens last van, het is niet eerlijk verdeeld in de wereld….

Geschreven door TAP.op.de.fiets