.... voor het lijden dat hij vreest. We waren bang voor weer een snikhete fietsdag door de Povlakte. Dus wekker vroeg gezet en al om 7 uur aan het ontbijt. Om vijf uur hoorden we al enig onweersgerommel en als we om 8 uur de fietsen uit het stookhok halen plenst het van de regen. Dus: nu de regen trotseren zodat we niet te laat in Bologna aankomen? Of toch even afwachten en dus later op pad? Het wordt een soort gulden middenweg. Als het iets minder hard giet regenjacks aan en gaan! Bij een Spar boodschappen voor de lunch en fiammiferi -lucifers- en een nieuwe citronella kaarsje, dit maal in aluminiumfolie, gekocht. Die lucifers is wel een dingetje in Italië. Jaren geleden hebben we hier stad en land afgezocht, het land is compleet overgestapt op cigarettenaanstekers - nergens wordt zo te zien zoveel gerookt als hier - en lucifers zijn iets van de vorige eeuw. Ons gasje heeft een automatische aansteker, maar die doet het helaas niet meer. Of eigenlijk: soms wel soms niet. En dus moeten we het ene kostbare doosje lucifers toch echt aanvullen. In deze Spar vind ik alle mogelijke attributen om barbecues mee aan te steken. Hebben ze misschien dan ook? Ik word doorverwezen naar de kassa en daar ligt, verdekt opgesteld als ware het kostbaar goud, een doosje lucifers. Het avondmaal en de ochtendthee is weer gered! Hoewel, het aanschaffen van een campinggasje is ook steeds weer een avontuur....
Inmiddels is de regen gestopt en onder een bewolkte lucht nemen we afscheid van Ferrara, waar het ook markt is met dezelfde stoffen en kleedjes en jurkjes en sokken als in Montagnana. Langs de oude stadsmuren verlaten we de stad. Het landschap is afwisselender en welvarender dan gisteren en de temperatuur is aangenaam. Eindeloze vlakten zover je kunt zien, grotendeels gemaaide maïsvelden, maar dat levert mooie goudgele en zachtgroene velden op. Vers omgeploegde akkers met roodbruine grond, hier en daar nog appels of peren en druiven. Vervallen boerderijen of juist prachtig opgeknapte landhuizen, hier en daar een kerk, soms imposant mooi, soms een ranke torenspits, soms heel modern.
Na de lunch op een bankje op een pleintje bij een kerk in de schaduw - heerlijke knapperig broodje met rauwe ham en kaas en vers water van een barretje verderop - blijkt de grootste 'vijand' vandaag niet de regen, niet de hitte, maar een stevige wind die opsteekt en helaas: in deze vlakke vallei hebben we de wind grotendeels tegen. Samen met de zon die nu volop schijnt zorgt het voor een pittig laatste stuk. Even voor Bologna slaan we af om naar de camping te gaan die we hebben uitgekozen. Buitengewoon ongezellig , maar prima wasruimtes etc. We kiezen een plekje met veel schaduw waar ook andere tenten of caravans staan. Vooraan zijn motelkamers en camperplekken.
De wind waait stevig en nu merk je dat het herfst wordt, stof en bladeren suizen om ons heen. Lekker als je laag bij de grond kampeert... in no time is ons schone tentje veranderd in een bebladerd stofnest. Ook hiervoor moet je dan weer even de juiste mindset ontwikkelen...
Na een siesta en de was even wat gedronken bij het barretje. Hoe ongezellig kun je het maken?? Verveeld personeel, plastic stoelen terwijl er in potentie een prima zwembad is en je hier heel wat leuks van zou kunnen maken.
Dus we besluiten ondanks de wind toch bij de tent te koken, onderweg bij een piepklein winkeltje veel fruit en groente kunnen kopen. Uiteindelijk prima gegeten, de wind gaat liggen, het citronellakaarsje zorgt voor sfeer en doet zijn antimuggenwerk. Boven ons razen geregeld vliegtuigen voorbij, in de verte horen we de snelweg en een kermis, maar wij zitten hier toch maar weer prima. Morgen Bologna bekijken en overmorgen.... de grote uitdaging van de Apennijnen!

Geschreven door TAP.op.de.fiets