Vandaag 82 km en heel wat hoogtemeters en ook nu zal Tetman dit op eigen kracht moeten doen, want zijn accu heeft er voorgoed de brui aangegeven. Dus het tempo wat aanpassen en wat vaker stoppen en gelukkig komen we er dan toch ook.
We zijn heel vroeg opgestaan en na een snel bekertje porridge of yoghurt met een kopje thee op de kamer van ons Guest House zitten we op zondagmorgen al om 8.15 uur (!) op de fiets. Landlady Helen bewondert deze superefficiënte Hollandse mannen die als brandweermannen de tassen (vijf per fiets) aan elkaar doorgeven in het trappenhuis. In haar ochtendduster voorziet ze ons van vers water en wenst ons een goede reis. Vanuit haar achtertuin al prachtig uitzicht op de Hills achter haar huis met op de voorgrond een appelboompje en wapperend wasgoed. De zondagochtend belichting is prachtig, de zon schijnt al volop maar het is nog wel heel fris. Her en der wolkenpartijen maar het is droog en heel helder. Langs de koeien, de schapen en lammeren, de frisgroene bergen, af en toe een korenveld, de donkere of oplichtende bergen met hier en daar vlakken bruinpaarse heide of toefjes denneboom is het aangenaam fietsen door het glooiende land. Het heet hier Borderland en we volgen de Tweed Cycle Route door de schilderachtige vallei van de River Tweed. In Peebles koffie met taart in een bekroonde chocolaterie/patisserie die onlangs door prins Edward is geopend. Helaas staat de airco nogal hoog zodat we beter buiten in de zon hadden kunnen zitten. De dorpen hier zijn drukker en toeristischer dan tot nu toe. En dat maakt het toch ook wel leuk om doorheen te fietsen. Want toeristisch betekent hier hooguit gezellig druk.
We fietsen over het parkdomein van Traquair House, het oudste nog steeds bewoonde huis van Schotland. De Maxwell Stuarts wonen hier al sinds 1491, aldus ons fietsgidsje. Met de daarbij behorende verhalen van vetes, godsdiensttwisten en Jacobitische veldslagen. We beperken ons tot een blik op de voorgevel van het prachtige huis en beloven later nog eens terug te komen voor een echte bezichtiging.
Dan doorkruisen we het dorp Innerleithen om de vallei van de Tweed verder te volgen. Het is zondag en er zijn veel racefietsers op pad. De route is er dan ook prachtig voor met veel korte klimmetjes en daarna heerlijk dalen.
Even voor Melrose lunch in een weiland met het brood, de kaas, de salami die we gisteren al in Biggar hadden ingeslagen.
We schillen nog een appeltje en door naar het dorp Melrose. We komen langs een voor ons verrassende plek: hier is de grootste Romeinse opgraving van Schotland. Er is een compleet fort geweest met amfitheater. De contouren zijn nog zichtbaar als je neerkijkt op het bruggencomplex in de verte. Drie bruggen vanuit drie eeuwen (18e, 19e en 20e) liggen hier naast elkaar over de Tweed. Na deze archeologische en architectonische verrassing moet er even serieus geklommen worden naar het lievelingsuitzichtpunt van Sir Walter Scott, de auteur van o.a. Ivanhoe. Op deze hooggelegen heuvel met prachtig uitzicht kwam hij graag. Als we net boven zijn en ook Tetman de top heeft bereikt komt er een vrolijke ploeg gepensioneerde motorrijders aan. Leuk om even te praten. Eén van de mannen vertelt van de Romeinse nederzetting. Als Tetman zegt dat ze zich rond 200 hebben teruggetrokken richting Hadrien’s Wall zegt hij met onverholen trots ‘No we pushed them back’. Of het nu Romeinen of Engelsen zijn, de Schotten kicken ze graag het land uit. Ze komen uit de streek en maken geregeld samen tochtjes door de regio. Onze heroïsche verrichtingen op de fiets worden zeer bewonderd!
Dan nog een heerlijk afdaling, een laatste gemene klim en opnieuw een afdaling richting Tweed en daar is dan ons feërieke hotel bij Dryburgh Abbey. Helaas sluit het terrein van de Abbey al om 15.30 uur dus Mylène en ik lopen langs de muur om zo goed mogelijk nog een paar foto’s te maken van de ruïne in de zon. Dan nog even afdalen naar de Tweed die er hier vredig bij ligt. Terwijl de dames douchen genieten de heren nog van een pint op het zonnige terras op het groene gazon met uitzicht op de Tweed. ‘s Avonds diner in de rustieke eetzaal op de first flour met veel ‘authentieke details’ zoals een knipperend snoer lichtjes en rozenbehang , verschoten en half los zittende gordijnddraperieën maar ook met prachtig uitzicht.

Geschreven door TAP.op.de.fiets