Nog een kleine toevoeging op onze zondagsrust. Tegenover ons stonden twee langgerokte vrouwen die wij hadden ingedeeld in het reformatorische deel der mensheid. Tot onze verrassing haalden zij bij de vallende schemering twee accordeons en een gitaar tevoorschijn en speelden daarop niet onverdienstelijk een aantal Franse chansons en andere bekende evergreens.
Een grappig en melodieus slot van een heerlijk verblijf in Saverne. De volgende morgen weer het bekende ritueel van het inpakken. Op miraculeuse wijze verdwijnt toch de hele inboedel weer in onze fietstassen. Het gewicht zal ons later op de dag nog wel even bezuren...
We hebben een ontbijtje besteld bij de camping, lekker makkelijk. Maar dan toch weer op weg! Al vrij snel een pittige klim om de véloroute du vignoble te bereiken. Wel meteen prachtig uitzicht over glooiende hellingen, nu nog zonder wijn maar met zonnebloemen en mais en soms wat bebost.
In Molsheim is het markt en daarom flink druk. Iedereen draagt nu een mondkapje, verplicht sinds vandaag in alle druk bezochte ruimtes, en een markt valt daar ook onder. We drinken koffie aan de voet van het Metzig gebouw, een mooi pand uit de 16e eeuw maar nu ingeklemd tussen de marktkramen en ook wel wat vervallen. Hier is ook de plek waar de beroemde Bugatti zijn onsterfelijke auto’s produceerde. Als we het dorpje weer uitrijden gaan we tegen de sens unique in. Prompt word ik streng staande gehouden door een auto met drie gendarmes. Als ik nederig excuses maak mag ik verder onbestraft doorlopen. Na Molsheim een onverwachte helling. Het is warm en ik voel me tachtig. Afstappen dus. En dat is minstens zo erg als doorfietsen, maar ja als dat gewoon niet meer lukt.... boven aan de heuvel vertelt Tetman dat dit even 17% was. Nou dat verklaart veel. Dat gaat gewoon niet met bagages! Maar we zijn evengoed boven gekomen. De hongerklop slaat dan wel toe dus even op de plaats rust, heel toepasselijk onder een boom en een kruis. Brood en kaas en water en een kiwi zorgen ervoor dat we weer verder kunnen.
Het volgende dorpje is het romantische Rosheim : huisjes van suikerkoek met ooievaars versierd en een beeldschoon Romaans kerkje tegenover een boulangerie uit een filmdécor.
Dan door het toeristische maar schilderachtige Obernai. Alom ooievaarssouvenirs en prachtige vakwerkuizen op pittoreske pleintjes. We drinken er even wat en dan verder richting Barr. Net als je denkt dat je er bijna bijna bent staat er ‘ route barrée’ en moeten we even omrijden, met een extra klim natuurlijk.
In Barr is het even zoeken maar dan vinden we camping Saint Martin. De omschrijving op internet heeft alles wel wat opgeleukt: een oud terrein met oud sanitair maar de sfeer is wel ok. Tegen vijf uur kan ik met bemondkapt inschrijven. Ik komt in een enorm gemeentegebouw met holle gangen en een serieus ‘bureau d’accueil’. Alles moet tegenwoordig netjes ingevoerd en bij het woord Heerhugowaard haakt ook deze allervriendelijkste employée af. Ze schuift me het viezige oeroude toetsenbord toe: of ik het zelf even wil typen? Na deze ceremonie maar gauw weer even de handen gewassen.
In het verlaten maar schilderachtige dorpje op jacht naar een fles wijn, en dat lukt... bij de boulangerie. Eten hadden we al bij ons. Op een terrasje voor een Wein Stube even wat gedronken en daarna ons ouderwetse ratattouillemaaltje met een taartje van de bakker toe. La bonne vie!

Geschreven door TAP.op.de.fiets