De laatste kilometers naar Arles krijgen we niet kado. Er is een straffe wind opgestoken en we moeten flink trappen om de laatste 25 km recht toe recht aan door de vlakte van de Camargue richting noorden af te leggen. Maar de beloning voor dit geploeter hadden we van tevoren al gekregen: eerst een heerlijke rustdag in Saintes Maries de la Mer en vanochtend een prachtige eerste stuk oostwaarts door de Camargue via de Digue de la Mer.
We hebben een heerlijk hotel geboekt met terras bijna aan zee. Het is een thalasso kuuroord en we vallen wat uit de toon omdat we geen arrangement inclusief therapie en witte badjas hebben geboekt. Wij beperken ons tot heerlijk dobberen: natuurlijk in de Méditerranée die zowaar een heerlijke branding heeft omdat de wind blijkbaar net goed staat. Het kilometers lange zandstrand is verdeeld in kleine baaien met dijkjes van marmeroze en witte rotsblokken. Het is niet te druk. Langs het strand een lange boulevard met tal van eettentjes en daarachter het lage witte dorpje rondom de oude vestingkerk, bedevaartsoord voor de zigeuners.
Het centrum wemelt zoals ieder toeristenplaatsje van de souvenirwinkeltjes, maar het heeft nog een prettige kleinschaligheid.
We zijn boven op de kerk geweest, met prachtig uitzicht en natuurlijk erin om de drie Maria’s te zien en te lezen over hun verhalen. Maria Salomé en Maria Jacobé zijn hier aan wal gegaan op de vlucht uit Palestina en hun dinares Maria Sara kwam met hen mee. Hun tranen toen ze aan wal kwamen veranderden spontaan in een bron, die nog steeds het hart van de kerk is. Van klei bouwden ze een altaar, in de 12e eeuw werd het eerste kerkje gebouwd en in de 14 e eeuw werd het verstevigd tot een vestingkerk. De zwarte Sara staat omhangen met kleurige doeken en omringd door brandende kaarsjes inde crypte: patronesse van de gitanes, die je als de kerk verlaat meteen opdringerig proberen te verleiden tot een gift. Als Tetman muntgeld geeft wordt ze boos, ze willen papiergeld.
Per jaar zijn er drie processies, één voor de Provence, inclusief les Arlésiennes in de stoet, één voor de Languedoc en in december de processie voor de gitanes.
We hebben heerlijk gelunchd om te vieren dat we eindstreep hebben gehaald: vis natuurlijk!
En ‘s avonds een stokbroodje en wat kaas en salade op het heerlijke terrasje.
Vanochtend dus de allerlaatste kilometers langs een prachtig, in het begin druk befietst en bewandeld pad en overal zien we ook mensen te paard hier een tocht maken.
Het lukt om op twee plaatsen de beroemde flamingo’s te spotten. Veel meren liggen nu droog, we weten niet of dit normaal is in augustus of dat het dit jaar droger is dan anders. Het levert een prachtig wadlandschap op met bijzonder lage begroeiing en glinsterende zoutvlakten. Daarachter rechts van ons de blauwgrijze zee.
Na dit schitterende begin van de laatste fietsdag als finale nog even flink doortrappen en dan, na een drukke autoweg en wat ongezellige buitenwijken weer de Rhône over en dan het prachtige silhouet van de roze torens van Arles.
Op de camping nog even douchen en rustig wachten totdat vanavond de bus naar kil en nat Nederland vertrekt.
Onze fantastische fietsreis is ten einde!

Geschreven door TAP.op.de.fiets