UHoeveel muggebulten kan een mens verdragen? We verheugen ons om twee redenen op het hotel dat we voor vanavond hebben geboekt: er is misschien wel airco en er zijn vast geen muggen.
Afgezien van deze ongemakken was het een heerlijke dag 'dolce far niente' en we zijn blij dat we ervoor gekozen hebben om even een dag pas op de plaats te maken. De avond was overigens opnieuw heerlijk: de temperatuur is aangenaam, de maan schijnt door de bomen, de muggen zijn gaan slapen en we zitten heerlijk bij ons citronellakaarsje - welke idioot neemt dat nu mee op fietsvakantie? - aan de picknicktafel.
Maar als de dageraad daar is, is er geen ontkomen aan: er moet weer gefietst worden!
Het lukt om steeds vroeger startklaar te zijn en om 8 uur melden we ons af bij de gastvrije boerin Irene. Omdat we de heuvels van Toscane vrezen, gaat niet alleen het opgebrande citronellakaarsje in de prullebak, maar ook het miniparapluutje. In Heidelberg heeft het goede diensten bewezen, maar daar is ook de knop verloren gegaan en in dit klimaat is het niet langer een noodzakelijk onderdeel van onze uitrusting...
Dan eerst naar de Lidl net buiten de stadsmuren, dan door de stadspoort naar Montagana, vandaag is er markt, een cappuccino en door de andere stadspoort door naar het zuiden.
Aanvankelijk wel een mooie weg door het enorm uitgestrekte landbouwgebied van de Adige. Wijn, maïs - meestal net geoogst, appels, van alles wat. Verlaten dorpjes langs irrigatiekanalen. Prachtige bloeiende bermen tussen de weg en het kanaal. Maar al snel komt de zon er steeds meer bij en wordt het heet.
In het dorpje Lendinara even een cappucino en mineraalwater. Onderweg twee keer op een schaduwplek pauze voor een sandwich van de Lidl en voor de overheerlijke minitomaatjes, waaraan we verslaafd raken.
In Fratta Palésine staan zomaar een paar prachtige villa's van de beroemde 16e eeuwse architect Palladio, o.a. de prachtige villa Badoer. We kunnen er niet in, maar van buiten is het al zeer de moeite waard.
Palladio inspireerde vele architecten na hem bij de bouw van villa's en paleizen en Bill Bryson wijdt in zijn boek 'Een huis vol' een heel hoofdstuk aan de perfecte architectuur van Palladio. Een wonder van gestileerde berekeningen van de Renaissance, maar nu ook een voorbeeld van de vergankelijkheid: van de 6 villa's in dit verlaten dorp zjn er zeker vier verregaand vervallen en het fietspad langs één van de huizen is overwoekerd, zodat we halverwege moeten omkeren.
Het heeft een prijs om de schoonheid van het verleden in stand te houden en hier zie je dat dit niet altijd mogelijk is.
Na deze onderbreking nog een heet en saai stuk naar Ferrara. Laatste stuk over een vrij drukke autoweg en dan steken we de Po over: melkachtig groen,breed,zanderige oever, de poëzie is ver te zoeken. Via een Amerikaanse parkeerplaats in de the middle of nowhere ons hotel Da Santa in het voorstadje Pontelagoscuro. Superaardige ontvangst, fietsen in de kelder naast het stookhok en inderdaad: kamer met airco.
Douchen en een welverdiende koele siesta. Dan tracteren we onszelf op een taxi naar het centrum van Ferrara. Wat een aangename verrassing als wij bij het kasteel uitstappen: een overweldigend mooi kasteel midden in de stad met een slotgracht. Er is een Renaissancedeel met fraaie palazzo achtige huizen en een schitterend middeleeuwse wijk, met poortjes en nauwe straatjes. En wel heel bijzonder: terwijl wij nu even lekker rondlopen wordt er rondom ons volop gefietst!
Heerlijk diner op één van de pleinen, genietend van de architectuur rondom, de vallende avond die enige verkoeling brengt en een paar vlaggenzwaaiers die hun acrobatische kunsten op een hoek van het plein als een ballet instuderen.
Ten slotte nog een laatste blik op het nu fraai aangelichte kasteel en het standbeeld van Savanorola, de in Ferrara geboren dominicaner monnik die de Paus trotseerde en dit moest bekopen met de brandstapel.

Geschreven door TAP.op.de.fiets