Vandaag de laatste etape van Reitsma's eerste boekje: een mijlpaal is bereikt als we klammig en omringd door nevelige en in grijze wattenwolken omhulde bergen Garmisch Partenkirchen bereiken om ruim 16 uur: we hebben dan 1167 km op de teller.
Na het onweer begint de dag min of meer droog. In de gezellige Stube een prima ontbijtje en weer opzadelen voor het laatste stuk van het eerste deel. Het lijkt droog en welgemoed gaan we op pad. Na vijf minuten al de eerste druppels en dat zal zo blijven tot de eerste pleisterplaats: Weilheim. In een chicque Konditorei zijn we als twee verzopen katten die niet naar Coco Chanel ruiken ietwat displaced, maar het Känchen Kaffee en - een gedeeld - stuk hazelnootschuimgebak, de specialiteit des huizes - smaakt er niet minder om. Onder de talrijke parasols op het plein kijken we hoopvol naar de lucht of er een Aufklärung in zicht is, maar helaas. Dus toch maar verder in de regen die uiteindelijk overgaat in plensregen. Het is een mooie landelijke route en de benen doen braaf hun werk ..... doorweekt bereiken we Murnau am Staffelsee. Daar bij een Grieks etablissement de warmte opgezocht en lekker geluncht en uitgedampt. Daarna breekt de lucht een beetje en kunnen we zonder regen maar nog wel klam doorfietsen naar Garmisch Partenkirchen. Prachtige groene weiden, hier en daar klingelende koeien, hoge sparrebomen, het Alpengevoel komt er een beetje bij. We kunnen merken dat we zo langzamerhand goed getrained zijn en hoewel zon natuurlijk leuker is fietst het wel lekker. Grotendeels langs het riviertje de Loisach die met een snelstromende modderkleurige watermassa langs ons raast. Een eenzame eend dobbert in sneltreinvaart voorbij.
Nog een lang en onverhard pad met veel plassen en kuilen zodat we niet alleen nat maar ook modderig hotel Almenrausch und Edelweiss bereiken. In de bric à brac achter het hotel mogen we de fietsen parkeren en als we puffend alle tassen twee trappen hoog hebben gedragen komen we er achter dat dit meer dan 100-jarige familiehotel ook een lift heeft.
Lekker een warme douche en opnieuw de vakantiewas.
Dan het dorp in en een hele leuke Stube gevonden waar we heerlijk hebben gegeten.
Tot slot nog een kleine toegift over honden in Duitsland. Het valt op hoe gediscipineerd alle hondenbezitters zijn. Nog nooit rende een hond van een boerenerf mij achterna (dat was vroeger de schrik van elke Franse boerderij), op de talrijke fietspaden langs de buitenwijken van de doorkruiste dorpen en stadjes gaan hondenbezitters met de hond aangelijnd voor ons als passerende fietser vriendelijke groetend opzij en het mooiste voorbeeld van Duitse properheid zagen wij gister op het pleintje in Diessen: een man komt aanfietsen met zijn hond. Plots stopt de hond voor de grote boodschap. De man stapt af en haalt een plastic zakje tevoorschijn om de drol te verwijderen. Vervolgens wordt de hond aan de fiets vastgezet, snelt de man naar een aanpalend restaurant, komt terug met een gietertje water en besprenkelt de verontreinigde plek!
Dan nog een wetenswaardigheid. In de Fuggerei in Augsburg zagen wij op vele houten deuren een getal en de letterw C,M en B. Wij puzzelden met Romeinse jaartallen maar kwamen er niet uit. Vandaag zagen wij de zelfde letters en cijfers op een deur in Garmisch. We maken een foto en vragen de dame in de receptie van het hotel wat dit betekent. Het staat voor Caspard, Melchior en Balthazar. Op Driekoningen schrijven mensen dit op hun deur en dan komt er een groepje zangers langs om het Driekoningenlied te zingen. Dus ookal heeft Luther in Augsburg zijn stellingen niet herroepen 500 jaar geleden, het blijft hier in het zuiden een overwegend katholiek land.
Ten slotte: in vrijwel ieder stadje of dorp zien wij groepjes vluchtelingen die ' s avonds in de parken of op de pleinen of door de straten flaneren. Ook hier in het oer Bayerische Garmisch Parenkirchen of bijv. in Bad Breisig am Rhein. Het is te zien dat Duitsland grote aantallen vluchtelingen heeft opgenomen. Ogenschijnlijk verloopt dat in goede harmonie. Sie schaffen es vielleicht doch?
Geschreven door TAP.op.de.fiets